จากที่เราเป็นเพื่อนกันต่างฝ่ายต่างให้กำลังใจกัน และดูแลกัน เมื่อฝ่ายหนึ่งขอเป็นมากกว่าเพื่อนอีกฝ่ายปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าเราเป็นเพื่อนกันเราจะมีกันและกันตลอดไป แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นมากกว่าเพื่อนอาจมีเหตุทำให้เราต้องแยกกัน เค้าทำทุกอย่างเพื่อให้เปลี่ยนใจ และแล้วเราก็เปลี่ยนใจยอมรับกับการที่จะคบกันในสถานะภาพที่มากกว่าเพื่อน เราทั้งคู่ยินดีที่จะยอมรับกันและกัน แต่แล้วไม่นาน เค้ามาบอกว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อน ด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าคบกันแบบนี้ต่อไปอาจมีปัญหาทางบ้าน เราบอกว่าเราก็เข้าใจและยอมรับในเหตุผลที่เค้าบอก แต่ให้เค้าตอบคำถามเรา เราไม่ดีตรงไหน...ดีดีกับเค้ามาก เราเคยทำผิดอะไรกับเธอไหม...ไม่มี เคยคบกับใครแล้วดีกับเธอเท่าเราไหม...ไม่มี สิ่งที่เราอยากจะบอกกับเธอ ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด และยินดีที่จะทำตามที่เธอบอก แต่เหตุการครั้งนี้ทำให้เราเสียใจมาก ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมยอมทำตามที่เค้าบอกง่ายๆ ทั้งๆ ที่เราก็เสียใจ และแล้ววันที่เราไม่มีกันและกันก็มาถึง อ่านแล้วคิดยังไงตอบด้วยน่ะ ขอบคุณมาก

ความรัก.....มันไม่ใช่เรื่องของเหตุผล...ว่า..ดี..ไม่ดี

มันเป็นเรื่องของความรู้สึก...ล้วน ๆ

แต่ที่มีการพูดเหตุผลนั้น..เหตุผลนี้...ก็เป็นแค่ความพยายามจะเอาเหตุผลมาอธิบาย...ความรู้สึก

ซึ่งบางครั้ง...มันก็ทำได้ไม่ดี...คือ...อธิบายได้ไม่ตรงจุดของมันจริง ๆ

ดังนั้น...ตอนแรกรัก...อย่าพยายามถามว่าเหตุใดใยเธอจึงมารักฉัน...แค่เรารู้สึกว่ามันดี...ก็พอ

และก็เช่นเดียวกัน...ตอนเลิก

ถ้าคุณจะถามหาเหตุผล.....คุณอาจจะได้ฟังนิทานเรื่องหนึ่ง...แทน

แล้วคุณ...อยากจะฟังมันมั้ย?

ก็ความรู้สึก..ทั้งรัก...ไม่รัก...มันเกิดจากกิเลสตัณหา...ที่แม้แต่เจ้าตัวเขาก็ยังหาต้นเหตุไม่เจอ

การมีชีวิตคู่ถ้าจะมองแต่ความรู้สึกของเรากับเค้ามันคงเป็นเรื่องง่าย ๆ แค่รู้สึกยอมรับกันทั้งสองคนก็พอ แต่ในความเป็นจริงบางครั้งเราก็ไม่อาจตัดสินใจได้ด้วยตนเอง เนื่องจากการตัดสินใจเรื่องการมีชีวิตคู่ของใครสักคนมันก็จะมีผลกระทบต่อความรู้สึกของคนรอบข้าง .......ขอที่จะยอมเสียเองดีกว่าให้คนรอบข้างอีกหลายคนต้องเสียใจ....

อยู่กับสังคม...ไม่ได้คิดออกจากสังคม...ก็ต้องดูสังคม

ฝากเพิ่มว่า..

อย่าเชื่อความรู้สึก

อย่าเชื่อเรื่องความรัก

อย่าเชื่อความมีเหตุผล

เสียทีเดียว...

คนฉลาด..เขาจะหลอมความเชื่อทั้งสาม...เป็นหนึ่ง...อย่างมีน้ำหนักเหมาะสมลงตัว

ถ้าหลอมความเชื่อทั้งสาม...เป็นหนึ่ง...ได้ มันคงจะดี ขอบคุณคะ

สวัสดีค่ะ คุณ nava

คุยกันแบบสบายๆ นะคะ ปลีกวิเวกเอง ก็เคยผิดหวังในความรักเช่นกันค่ะ
เรื่องของชีวิตคู่ หรือคู่ชีวิต เพียงแค่คำว่า "รัก" หรือ "รักแบบมอบกายถวายชีวิต" ก็ยังไม่เพียงพอ
สำหรับความยั่งยืนของชีวิตคู่ หรือชีวิตครอบครัวค่ะ
ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึก ความพอใจ ปรารถนา ให้ได้มาเพื่อตอบสนองความเป็นตัวตน ในบางครั้งเราอาจจะพบว่าไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้เลยว่าทำไมถึงชอบคนนี้แต่ไม่ชอบคนนั้น ทั้งๆที่
เขาก็ไม่ได้มาทำอะไรให้เรา หรือคนที่เรารักเทิดทูลดุจเทพบุตรแต่ชาวบ้านชาวช่องต่างก็ให้ฉายาท่านว่า
ดุจพญามารมาอวตาล แต่เราก็ยังคงรักนักรักหนาอย่างไม่ลืมหูลืมตา(ถึงเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก) แบบนี้เขาเรียกว่า ใช้ความรู้สึกและอารมณ์ส่องนำทางชีวิต ไม่ได้ใช้เหตุและผลหรือปัญญาในการดำเนินชีวิต

..เคยได้ยินบางท่านกล่าวไว้ว่า "ถ้าผู้หญิงใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ได้ครึ่งหนึ่งของผู้ชาย โลกนี้จะน่า
อยู่ขึ้นอีกเยอะ" ไม่ทราบว่าจะเป็นจริงหรือเปล่า

ดังนั้นการที่ชีวิตคู่หรือชีวิตครอบครัวจะยั่งยืนได้ต้องอาศัยเหตุและปัจจัย เพื่อเกื้อกูลให้ชีวิตคู่และชีวิต
ครอบครัวเจริญงอกงามค่ะ

องค์พระศาสดาได้ทรงให้หลักธรรมสำหรับการดำรงชีวิตคู่ไว้คือ
..สมชีวิธรรมสี่ ซึ่งได้แก่
1.สมสัทธา มีความเชื่อเสมอกัน
2.สมสีลา มีความดีเสมอกัน
3.สมจาคา มีความเสียสละเสมอกัน
4.สมปัญญา มีปัญญาเสมอกัน

สามี ภริยา หรือคู่รัก ทีมีคุณสมบัติทั้งสี่ ประการนี้เสมอ หรือใกล้เคียงกันมีโอกาสสูงที่จะเป็นคู่รักที่
ประสบความสำเร็จร่วมกันในการครองเรือนครองรัก และร่วมสร้างครอบครัวที่ร่มเย็นเป็นสุขได้ในอนาคต

ความรักเปรียบเหมือนต่างฝ่ายต่างพยายามเติมเต็มให้กันและกัน จึงจะเกิดความสมดุลของชีวิตคู่
ดังนั้นเราต้องหาความสมดุลของชีวิตคู่เราให้เจอค่ะ ชีวิตคู่จึงจะเป็นสุขได้แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างพยายามเติมเต็มให้กับตนเองเพียงฝ่ายเดียว ซึ่งอีกฝ่ายก็จะขาดดุล และหาความสุขในชีวิตคู่ไม่ได้ ในที่สุดก็
ไปไม่รอดล้มเหลวต้องเลิกลากันไปในที่สุด
และเราก็มักจะมาถามตัวเองว่าฉันไม่ดีตรงไหน ฉันทำผิดอะไร ถ้าพิจารณาให้ดีหาคนผิดไม่ได้
เหมือนกับที่พวกดาราเขาชอบพูดกันว่า "เข้ากันไม่ได้" จึงแยกทางกัน จะว่าไปแล้วก็คงเหมือนกับเรา
เล่นต่อรูปจิ๊กซอนั่นแหละถ้าต่อผิดชิ้นจะวางมุมไหน มันก็ไม่ใช่อยู่นั่นเอง

""""ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ ตอนนี้กำลังพยายามทำใจยอมรับกับปัจจุบันที่เป็นอยู่
และจะทำดีต่อไป ยังดีที่เรายังมีโอกาสได้ทำดีต่อไป"""""