อยากถามว่าการสวดเท่าอายุ+1 นอกจากบทอิติปิ..โส..ภะคะวา.. จะมีบทอื่นที่สั้นกว่านี้ไม๊คะ เพราะทุกวันจะสวดบทนี้แค่ 9 จบ คืออายุมากค่ะ แต่ฟังดูเหมือนต้องสวดเท่าอายุ บางครั้งสวดตอนเช้ามีเวลาแค่ 1 ช.ม. เลยทำให้ไม่ทันเวลา แต่อยากสวดเท่าอายุค่ะ รบกวนช่วยแนะนำด้วยค่ะ ลูกก็อยากสวด แต่เค้าอายุ 15 ปี พอบอกเท่าอายุ+1 แกเหลือ 3 จบ เองค่ะ

ที่ท่านให้สวดเท่าอายุ + 1 เป็นกุสโลบายให้เราสวดมากๆนานๆ จิตจะได้เป็นสมาธิ
แต่ก็เกรงว่าเราจะขี้เกียจสวด ก็จึงเติมหรือเร้าความอยากให้หน่อย ว่าจะได้สิ่งนั้นสิ่งนี้สมปรารถนา

หากจะบอกเหตุผลว่า สวดเถอะสวดบ่อยๆนานๆนะ จิตจะเกิดบุญเกิดกุศล จะมีความสุขจะได้สมาธิไม่ฟุ้งซ่านพล่านไปเกิดปีติเอิบอิ่มใจ ก็เกรงว่าเราจะไม่ติดเพราะเป็นนามธรรมเห็นได้ยาก

ในเมื่อไม่บอกถึงเหตุผลกำกับไว้บ้าง ก็จะเกิดคำถามตามมาให้แก้อยู่ร่ำไป

อันที่จริงบท อิติโส ภควา ฯ สวดเพื่อสรรเสริญคุณพระคุณพระรัตนตรัย มี 3 ท่อน ท่อนแรกตั้งแต่อิติปิ โส ภะคะวา ฯลฯ พุทโธ ภะคะวาติ ฯ สรรเสริญคุณพระพุทธเจ้า

ท่อนที่สองตั้งแต่สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ฯลฯ เวทิตัพโต วิญญูหีติ ฯ สรรเสริญพระคุณพระธรรม

ท่อนสุดท้ายตั้งแต่สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต ฯลฯ ปุญญักเขตตัง โลกกัสสาติ ฯ สรรเสริญคุณพระอริยสงฆ์


สวดมากสวดน้อยไม่สำคัญเท่ากับว่าในขณะนั้นจิตเราคลอเคลียอยู่กับสวดหรือว่า ลอยฟ่องไปตามอารมณ์
สวดเป็นชั่ว่โมงๆ แต่เร่งรีบเพื่อจะให้จบๆไป แล้วจะไปทำนั่นทำนี่ อย่างนี้ไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร
แต่ผู้สวดจบเดียว แต่จิตอยู่กับบทสวดได้มากได้นาน อย่างนี้เกิดประโยชน์กว่า

ในบางราย เมื่อสวดอนุโลมจนคล่องแล้ว ท่านจะสวดปฏิโลมคือสวดถอยหลัง เพื่อให้ยากขึ้นอีก จิตใจจะได้อยู่กับบทสวดนั้นไม่เผลอ พอแวบเผลอก็พลาดไปไม่ถูกต้องตั้งต้นสวดใหม่

ธรรมะขอบคุณค่ะ K.กรัชกาย

การสวดพุทธคุณอายุที่ต้องสวดเท่าอายุ+ อีก 1 ก็เพราะ สวดเท่าจำนวนอายุตัวเองเปรียบทำอะไรเท่าทุน ไม่ขาดทุนชีวิต ส่วนที่สวดเกินมาอีก1 ก้เพื่อว่าทำเกินเอาไว้ให้เป็นกำไรชีวิต เช่นผม อายุ 30 ต้องสวด 31 แต่ถ้า จะสวด 32,33 หรือ มากกว่านี้ก็ได้ยิ่งดีใหญ่ แต่คนเรามีเวลาไม่มากเลยสวด เกินอีก 1 แค่นี้ก็โอเค แล้ว และอีกอย่างก็คือว่าการสวดแบบนี้ ช่วยให้จิตเป็นสมาธิได้เร็ว และจิตจะเป็น
กุศลขณะที่สวด ทำไรก็จะมีสมาธิและพลอยมีความสุข สวดบทพุทธคุณเท่าอายุแล้ว จะไปสวดชินบัณชร หรือยอดพระกัณฑ์ฯต่อก็ได้ เพราะทั้งสองคาถาเป็นคาถาที่ศักดิ์สิทธ์ ยิ่งได้ผลดีมาก

แต่ถ้าเห็นว่ามากไป สวดไม่ไหว ผมขอแนะนำให้สวด พาหุง(ชัยมงคลคาถา) และมหากาฯ(ชัยปริต)
โดยสวดควบคู่กันเสมอ ซึ่งไม่นานและ ทำให้นิ่งได้เหมือนกัน เมื่อสวดคล่องแล้ว ค่อยเพิ่มการสวดพุทธ
คุณเท่าอายุครับ.....

เคยสงสัยอยู่เหมือนกันค่ะ ที่แท้ก็ เป็นอย่างนี้นะเอง
แต่ว่า เวลาสวดบางทีมันก็ เผลอแวบนึง คิดถึงอย่างอื่นพอ วก กลับมาก็ ลืมละว่า สวดไปแล้วกี่ครั้ง
แต่ถ้าจะให้เริ่ม นับ 1 ใหม่ก็ จะเสียเวลา T_T สมาธิหนอ สำคัญจริงๆ

อนุโมทนาด้วยค่ะ ได้ความรู้จริงๆ

สวด อิติปิ โส แบบอนุโลมคล่องแล้วมักเผลอไม่ระวัง ก็ฝึกท่องจำอิติปิ โส แบบปฏิโลม
หรือที่นิยมเรียกว่า อิติปิ โส ถอยหลังบ้างก็ได้ก็ดี ฝึกความจำฝึกสมอง ทำให้ความจำดีไม่หลงเลือน
ตอนสูงวัย สมาธิจะแน่วแข็งขึ้นไปอีก

อิติปิ โส ถอยหลัง มีดังนี้ =>


ติสากัสโล ตังเขตญักปุญ รังตะนุตอะ โยณีระกะลีชะอัญ โยเณยขิทัก โยเนยหุปา
โยเนยหุอา โฆสังกะวะสา โตวะคะภะ สะเอ ลาคะปุคสะริปุ ฐะอัฏ นิคายุ สะริปุ
ริตาจัต ทังทิยะ โฆสังกะวะสา โตวะคะภะ โนปันฏิปะจิมีสา โฆสังกะวะสา โตวะคะภะ
โนปันฏิปะยะญา โฆสังกะวะสา โตวะคะภะ โนปันฏิปะชุอุ โฆสังกะวะสา โตวะคะภะ
โนปันฏิปะสุ ฯ

ติหีญูวิญ โพตัพทิเว ตังจัตปัจ โกยินะปะโอ โกสิปัสหิเอ โกลิกาอะ โกฐิทิฏสัน โมธัม
ตาวะคะภะ โตขาวากสะ ฯ

ติวาคะภะ โธพุท นังสานุสมะวะเท ถาสัต ถิระสามะทัมสะริปุ โรตะนุตอะ ทูวิกะโล
โตคะสุ โนปันสัมณะระจะชาวิช โธพุทสัมมาสัม หังระอะ วาคะภะ โส ปิติอิ ฯ

k.กรัชกายทำได้ยังไงคะ สุดยอด มีคนสอนเรา
ว่าท่อง อะระหัง พุทโท อิติปิโส ภะคาวา นะมามิหัง บทนี้หมายถึงอะไร k.กรัชกาย ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ให้ท่องเท่าอายุ+1เหมือนกัน ข้าผู้น้อยขอคาราวะ ท่านปรมจารย์จริงๆ

เมื่อท่อง อะระหัง พุทโธ อิติปิ โส ภะคาวา นะมามิหัง เท่าอายุ+1 แล้ว
ผู้นั้นได้บอกคุณ o.wan ด้วยไหมว่า แล้วจะประสบกับอิฏฐผล เช่น หนึ่ง...สอง ฯลฯ

แกไม่ได้บอกอิฏฐผลอะไรลยค่ะ เพียงแต่คุยกัน และแกก็เล่าให้ฟังว่าแกสวดบทนี้ ก็พึ่งเคยได้ยินบทสวดนี้เห็นสั้นดี แต่ไม่รู้ความหมายค่ะ เลยอยากรบกวนถาม ไม่ทราบรบกวนK.กรัชกายหรือเปล่า ตอนนี้มีคำถามมากมายเพราะเป็นอนุบาลด้านธรรมะ จริงๆค่ะ ที่K.ตอบมาและแนะนำเวป์ อื่นก็เข้าไปอ่านนะคะ แต่ต้องบอกว่า ต้องอ่านหลายๆรอบถึงจะเข้าใจทีละน้อย สมเป็นบัวใต้ดินจริงๆค่ะ

ที่ว่า อะระหัง พุทโธ อิติปิ โส ภะคาวา - นะมามิหัง

ศัพท์เหล่านี้ =>อะระหัง พุทโธ อิติปิ โส ภะคะวา ก็นำมาจากบท อิติ โส นั่นแหละ

แต่เค้านำมาเรียงใหม่ ของเดิมท่านเรียงอย่างนี้ อิติปิ โส ภะควา อะระหัง (สัมมาสัม-)
พุทโธ
ส่วน “นะมามิหัง” เป็น ประธาน กับ กิริยา อหํ +นมามิ แปลว่า ข้าพเจ้าขอน้อบน้อม....


อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง (สัมมาสัม-) พุทโธ นะมามิหัง - แปลว่า แม้เพราะเหตุนั้น
พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ใกลจากกิเลส (เป็นพระอรหันต์) ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง ข้าพเจ้า ขอน้อบน้อม (พระพุทธเจ้าพระองค์นั้น)

(เพิ่งสังเกตเห็นคำผิด "ภะคาวา" ที่ถูกเป็น "ภะคะวา" ครับ แก้ให้ใหม่)

กรัชกายก็บัวใต้ดินนะครับ แม้จะขึ้นว่าบัวแก้วแล้ว นั่นเพราะโพสต์ข้อความตามเกณฑ์ที่เขาสมมุติตั้งไว้จึงขึ้นว่าบัวแก้วครับ
ต่อไปเมื่อคุณโพสต์ๆ ข้อความตามเกณฑ์ ก็จะเป็นบัวพ้นน้ำ จนถึงบัวแก้วเองครับ


มีอะไรค้างคาใจต้องการรู้ก็ถามสิครับ กรัชกายตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ยังมีผู้รู้ท่านอื่นๆอีกมากตอบให้

หากจะมองธรรมะพึงมองเข้ามาที่ตนเองครับ การรู้ธรรมก็รู้กายรู้จิตใจนี่เอง รู้เข้าใจการทำงานของธรรมชาติหรือธรรมเองล้วนๆนี้แหละ

เคยสนทนากับคุณกตัญญุตาไว้ที่นี่

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16520

มากมายหลายหน้า พ้นจากนั้นก็ไม่มีใครสนทนากับกรัชกายได้มากเรื่องมากคำถามเช่นนั้นอีกเลย
ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจได้ขนาดนั้นไหม

ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นการเข้าใจคนเดียว ที่สวดบทอิติปิโสให้เกินอายุ เป็นกุสโลบาย ที่ทำให้จิตของเราเองเกิดสมาธิ ยิ่งเห็นการโพส ของ K กรัชกาย ยิ่งเข้าใจมากขึ้นที่ K กรัชกาย ให้ความกระจ่างในเรื่องธรรม ต้อง

K.กรัชกาย ให้โอกาสถามแบบนี้ คงไม่เกรงใจแล้วนะคะ ตอนนี้เรานั่งสมาธิตอนเช้า
ได้ครึ่งช.ม. แต่ยังไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ สวดมนต์ และแผ่เมตตารวมกันเสร็จก็หนึ่งช.ม.พอดี
แต่ตอนเย็น เราไม่ได้สวดเพราะเคยสวด แต่ไม่มีสมาธิเลย+เลิกงานกลับมาเหนื่อย:b34:
เรารู้สึกว่าสวดเหมือนนกแก้ว นกขุนทอง จิตมันไม่สงบ เลยรบกวนถามว่า
เราอยากสวดแบบสั้นๆ ประมาน 10 นาทีควรสวดบทไหนดี
เรารู้ว่าช่วงนี้เราเป็นอนุบาลด้านธรรมะ เลยไม่อยากโหมมาก กลัวใจตัวเอง
อยากรบกวนท่านผู้รู้แนะนำด้วยค่ะ ธรรมะขอบคุณ

ดีทุกบทครับ จำบทไหนได้บทนั้นก็ดีสำหรับเรา ไม่พึงเอาคนอื่นเป็นมาตรฐาน

บทสรรเสริญคุณพระรัตนตรัย หรือ อิติปิ โส ฯ ก็ได้นี่ครับไม่ยาวเกินไป แล้วนึกแผ่เมตตาให้ตนเองและครอบครัวรักใคร่ปรองดองกัน ตลอดจนสัตว์โลกไม่มีประมาณ ฯลฯ

หากวันไหนเหน็ดเหนื่อยจากงานประจำวันนัก นั่งสวดเหมือนเคยไม่ไหว ก็ไม่พิธีรีตองก็ได้ครับ
โอกาสนึกถึงมนต์มีทุกหนแห่ง ขึ้นเตียงหัวถึงหมอนจะพักผ่อนนอนหลับก็นึกทบทวนมนต์ในใจให้หลับไปเลยได้ หลับแค่ไหนก็แค่นั้น ดีกว่าปล่อยให้จิตคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ไม่สวดหรือทำแบบกำหนกฎเกณฑ์ คือคุมจิตให้หลับง่ายด้วยมนต์ หรือด้วยกรรมฐาน

มีหลายๆคนบอกว่า กำหนดพุทโธหรือพองหนอ ยุบหนอแล้วนอนไม่หลับ นั่นเพราะตั้งใจกะเกณฑ์จะให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้เหมือนปฏิบัติปกติ ไม่ใช่ครับ หากจะนอนก็ตั้งใจเลยว่าจะหลับล่ะนะ แต่ก็นึกถึงมนต์นึกถึงกรรมฐานที่ตนใช้อยู่จนหลับ ประเดี๋ยวหลับไม่รู้ตัวแล้วก็หลับสนิทแบบไม่ฝันเพ้อเจ้อ
ตื่นเช้ามาสดชื่นเหมือนได้นอนมาทั้งคืนทั้งที่นอนไม่กี่ชั่วโมง เพราะจิตได้พักลึก ตื่นมาก็จะรับอารมณ์คือมนต์ที่เรานึกแล้วหลับไปแล้วนั้นต่อ จนกว่าจะมีอารมณ์อื่นมากระทบ นี่คือข้อสังเกตครับ แล้วจะลุกเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน แต่งตัวทำผมแต่งหน้า ไปทำงาน หรือไปทำอะไรก็รู้สึกตัวรู้ตัวชัดอยู่กับสิ่งที่ทำ ณ ขณะนั้นๆ ปฏิบัติได้อย่างนี้ ควบคุมจิตให้เคยชินอยู่อย่างนี้วิเศษแล้วครับ

อ่านเจอว่าต้องปิดกระทู้ เลยไม่แน่ใจว่าแบบนี้หรือเปล่าคะ