จริง ๆ บางทีเอกอนก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องการปฏิบัติว่าจะก้าวหน้าอะไรอย่างไร
เพราะทุกวันนี้ เอกอนก็ยังเป็นมนุษย์ที่จะต้องดำรงชีวิตอยู่ในสังคม ทำมาหากินเลี้ยงชีพ
ซึ่งความที่ชีวิตต้องไปพัวพันกับความยุ่งวุ่นวายอยู่ตลอด

หน้าที่งานรับผิดชอบก็เยอะ และการต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนจำนวนมาก
มันก็มีเรื่องราวมากมาย...
เวลาที่จะได้จะปลีกวิเวกเพื่อได้ปฏิบัติอย่างจริง ๆ จัง ๆ นั้น แทบจะไม่มี

มันคือความจริง ที่เอกอนแทบจะไม่ได้นั่งสมาธิ
ไม่ได้สวดมนต์ ไม่ได้ปฏิบัติบูชาอะไร อย่างเป็นกิจลักษณะ เป็นรูปแบบเลย

แต่ในสังเวียนการใช้ชีวิตประจำวันนั้นล่ะ อาจจะเป็นสังเวียนแห่งการปฏิบัติสำหรับเอกอน...ก็ได้
เพราะ การต้องอยู่ในสภาพการใช้ชีวิตที่ยุ่งวุ่นวาย
เอกอนต้องใช้ความพยายามอย่างหนักในการ ดูแลสภาพจิตใจตัวเอง



กับสภาพแวดล้อมที่ไม่ สัปปายะ นี่ล่ะ

ต้องยอมรับว่า...ครั้งหลังสุดที่เอกอนพิจารณาเห็นธรรมนั้น
เอกอนเห็นหนทางแห่งการวางใจที่จะไปสู่การไม่เกิด
...

การไม่เกิดนั้นก็ด้วย วิชชา เป็นปัจจัย

วิชชา กับ ปัญญา มีนัยยะแห่งองค์ความรู้ที่ดูจะเหมือนกัน
แต่การใช้คำใน...สายปฏิจจสมุปบาท พระพุทธองค์ใช้ วิชชา อย่างเจาะจง

เพราะมันเป็นเช่นนั้นล่ะ วิชชา เป็นหนทางแห่งการไม่ปรากฎเกิด

พักนี้หายไปนาน ไม่ค่อยได้ล็อกอินเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่ลืมเข้าเวบบ่อยๆ
เพราะพักนี้เหนื่อยมากครับ เลี้ยงแม่ คนแก่ก็อ้อนเหมือนเด็ก เราก็เลย
เหนื่อยมากๆ หัวหมุนติ้วทั้งวัน วันนี้แวะล็อกอินเข้ามาทักทายเล็กน้อย
นะครับ หวังว่าท่านสมาชิกทุกๆท่าคงสบายดีนะครับ

สู้ สู้

ทุกวันนี้..เป็นงัยบ้างครับ?

เหนื่อยกาย
แต่ไม่เหนื่อยใจ
มีแต่ได้กำไรชีวิตครับที่ดูแลพ่อแม่
อนุโมทนาครับ

กระทู้ดีดี.....รื้นฟื้นความทรงจำ..หน่อย..เป็นไร

แล้วจะเริ่มที่ตรงไหน..ดี