-ไม่ได้ปิดบัง สึกไปแล้ว กลับเข้ามาบวชใหม่ ไม่ปิดบัง ให้มานัต
-ไม่ได้ปิดบัง สึกไปแล้ว กลับเข้ามาบวชใหม่ ปิดบัง ให้ปริวาสในกองอาบัติครั้งหลัง แล้วให้มานัต
-ปิดบังไว้ สึกไปแล้ว กลับเข้ามาบวชใหม่ ไม่ปิดบัง ให้ปริวาสในกองอาบัติครั้งก่อน แล้วให้มานัต
-ปิดบังไว้ สึกไปแล้ว กลับเข้ามาบวชใหม่ ปิดบัง ให้ปริวาสในกองอาบัติครั้งก่อนและหลัง แล้วให้มานัต

เหลือให้เลือกสองกรณีนะครับ กลับเข้ามาบวชใหม่ แล้วเปิดเผยไม่ปิดบัง
สงฆ์ก็จะให้อยู่ปริวาส นับมานัต คือจำนวนวันเดือนปีที่เคยปิดบังไว้ในครั้งก่อน
ราตรีไม่ขาด อยู่กรรมครบ สงฆ์ก็จะอัภพาน ออกจากครุกาบัติสังฆาทิเสสให้

รายละเอียด ปริวาส มานัต อัภพาน ศึกษาเพิ่มเติมจาก link ที่โยมพี่สาวิกา
ทำ link ไว้ให้ได้เลยครับละเอียดดีแล้ว อนุโมทนาสาธุ ^^

ความจริงมีหลายความเห็นที่คิดว่า หากบอกคืนสิกขาบทแล้ว ก็แล้วกันไป
คือไม่มีอาบัติสำหรับฆราวาส อันนี้ก็ทรงมีข้อบัญญัติ
เรียกว่า มานัตหนึ่งร้อย เอาไว้แล้ว จะทำตามก็ได้ไม่ทำตามก็ได้
แต่กระนั้นก็เพื่อความบริสุทธิ์หมดจดของพรหมจรรย์ของตนเอง
แม้จะสึกสิกขาลาเพศไปแล้ว ก็ยังได้รับผล ได้รับอานิสงส์


เหตุผลที่หากกลับมาบวชก็ต้องทำคืน เพราะอาบัติท่านแบ่งไว้มีสองลักษณะ
คือ ที่ทำคืนได้ กับทำคืนไม่ได้ หรือมีเศษเหลือ กับไม่มีเศษเหลือ ก็นัยเดียวกัน
ที่เหลือเศษ คือยังมีความผิด ต่อกุศลกรรม ต่อความดีงามของตนเอง
[แม้ลดภาวะตนเอง เวียนไปสู่คฤหัสถ์] บอกลาสิกขา ไม่ถือ สังฆาทิเสสที่ ๑ แล้วก็ตาม
นั่นเพื่อมุ่งต่อความบริสุทธิ์ของจิตใจ ท่านจึงให้เราสามารถแก้ไขอาบัติหนัก
ชั่วหยาบ ได้ด้วยการ อยู่ปริวาส นับมานัต อัพพาน
ส่วนอาบัติเบา ไม่ชั่วหยาบ แสดงการปลงอาบัติ ก็ออกจากอาบัติได้ นับตั้งแต่วันสึก

ส่วนที่ติดที่ทำคืนไม่ได้ เช่น อาบัติสังฆาทิเสส ก็หมดไปทุกข้อบัญญัติเมื่อลาสิกขา
ส่วนกรรมน่าติเตียน ที่สมมติกันว่าเป็นสิ่งไม่ดีงามสำหรับพรหมจรรย์ หากไม่รักษา
กรรมที่ทำเอาไว้แล้ว ก่อเอาไว้แล้ว ย่อมมีวิบากตามมาแน่นอน เช่น ความเดือดเนื้อร้อนใจ
ความไม่สบายใจต่างๆ นาๆ หากคิดว่าคืน สิกขาบท จึงไม่มีผลแก่บุคคล ก็เท่ากับว่าปฏิเสธ
เรื่องของกรรมและผลของกรรมใน สัมมาทิฏฐิ ๑๐ ข้อ ๔
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA% ... 0%E0%B8%B4
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=6&t=30703

เป็นมิจฉาทิฏฐิบุคคลโดยแท้ ^^

ดังนั้น คืนแต่สิกขาบท (สีลสิกขา) ส่วนกรรมดีก็ตามชั่วก็ตามที่กระทำแล้ว
บุคคลนั่นเองย่อมเป็นทายาทแห่งกรรมนั้นๆ มีกรรมนั้นๆ เป็นกำเนิด มีกรรมนั้นเป็นเผาพันธ์ุ...

แต่เมื่อคืนกลับมา ถือประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น
ก็ต้องแก้โทษ ที่ตนได้ล่วงเกินไป แสดงความผิด ความละอาย
เพื่อความสำรวม เพื่อระวังในกาลต่อๆ ไป

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ยุคสมัยเปลี่ยนไป ความเข้าใจคุณของการบวช มีน้อย
จึงอาจทำให้กุลบุตรประมาทขาดความระมัดระวัง

หากบุคคลที่เลือกที่จะปกปิดไม่ทำคืน ก็จะมีผลมีโทษต่อเฉพาะบุคคลนั้นๆ นั่นเอง
ไม่ว่าจะเป็นภิกษุหรือ ฆราวาส เพราะ

[วินัยเป็นข้อปฏิบัติให้บรรลุความหลุดพ้นจากกิเลสเป็นที่สุด]

หากเดือดร้อน ไม่สบายใจ ไม่สงบ ตนเองก็ตำหนิติเตียนตนเองได้
ทั้งถูกผู้อื่นตำหนิติเตียน นี่แหละ โทษของ ความวิบัติแห่งศีล คือถูกปรามาส
เพราะความที่ตนไม่สามารถ รักษาพระธรรมวินัยไว้ได้

หากดูแคลนศีล ปล่อยศีล แล้วมีจิตใจชั่วหยาบ พุทธบัญญัติที่สมมติให้รักษา
ให้ศึกษา เพื่อพ้นไปจากกิเลส ถึงเป็นของสมมติที่ผู้รู้ วิญญูชนคนประเสริฐ
ทั้งหลายเขาต่างก็สมมติกันว่าดีงาม ยังประพฤติผิด ทำผิด ไม่เข้าใจโดยแท้

ป่วยการกล่าวไปถึงคุณธรรมขั้นอื่นๆ ที่อาศัยศีลเป็นบาทฐานยิ่งๆ ขึ้นไป
บุคคลเหล่านั้นย่อมห่างไกลจากพระสัทธรรม เป็นคนพาล
แต่สำคัญตนว่าเป็นบัณฑิต มาทำความเอื้อเฟื้อใส่ใจ ศีล กันนะครับ เจริญพร ^^

แจ่มแจ้งดีแท้ กับเมตตาและกรุณาของท่านพุทธฎีกา ที่คัดสรรธรรมมาแสดงได้ตรงประเด็น
สาธู้.... ๆ...... ๆ

คำสอนของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล "คิดเท่าไรก็ไม่รู้ ต่อเมื่อหยุดคิดจึงรู้"

เชื่อได้ส่วนใหญ่ เข้ามาในนี้เพื่อหาวิธีไปสู่นิพพาน นั้นเป็นจุดหมายหลัก
ดังนั้นผู้ที่จะเป็นครู จะต้องเข้าใจจุดมุ่งหมายที่แท้ของผู้ฟังด้วย จึงจะเป็นครูผู้สอนที่ดี
ศีลเป็นธรรมเบื้องต้นของชาวพุทธ ที่ทุกคนรู้ดีและปฏิบัติกันมาเป็นปกติ
แต่ธรรมของพระพุทธเจ้ามีจุดหมายปลายทางที่ไกลกว่านั้น
ดังนั้นการสอนให้อยู่กับศีลดีครับ แต่การสอนให้ยึดมั่นถือมั่นกับศีลเป็นทุกข์
ต้องเข้าใจว่าศีลคืออะไร
ศีลคือการอยู่อย่างปกติหรือการเข้าไปยึดมั่นถือมั่นกันแน่ ต้องแยกให้ถูก

สอนคนถ้าสอนตามจุดมุ่งหมายของพระพุทธเจ้า
ต้องมีความเข้าใจและมั่นเอาหลักนั้นมาเป็นเหตุเป็นประธาน
ไม่เช่นนั้น มันจะเป็นการสอนให้บุคคลย่ำอยู่กับที่ เดินวนอยู่กับวัฏฏสงสาร

ฉะนั้น สีลัพพตุปาทานดังกล่าวมานี้ ก็มิใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ทุกคนจะพากันละพากันทิ้งได้ หรือเป็นสิ่งที่เป็นของไม่ดี จำเป็นที่จะต้องแบ่งตามภูมิตามชั้น กล่าวคือถ้าเป็นศีลและวัตรในภายนอกพุทธศาสนา อันเป็นศีลและวัตรที่ผิดต่างๆ นั่นก็เป็นอันว่าผู้นับถือพุทธศาสนา ก็ต้องละต้องเว้นไปโดยลำดับ และมาถึงศีลและวัตรในพุทธศาสนาเอง ก็จะต้องละต้องเว้นเหมือนกัน แต่ว่าก่อนที่จะละจะเว้นก็ต้องสมาทาน คือต้องรับถือปฏิบัติก่อน และจะต้องอาศัยตัณหาเพื่อละตัณหาดังกล่าวมานั้น คือยังจะต้องมีสีลัพพตปรามาส สีลัพพตุปาทาน อยู่ในการปฏิบัติมาโดยลำดับ แต่ว่าก็ยึดและปล่อยไปเป็นขั้นๆ เหมือนอย่างคนเดินขึ้นบันไดซึ่งมีหลายขั้น ก็ต้องขึ้นไปทีละขั้น และขั้นที่กำลังขึ้นอยู่นั้น ก็จะต้องเหยียบอยู่บนบันไดทั้งสองเท้าในขั้นนั้น ดั่งนี้เรียกว่ายังมีสีลัพพตปรามาสสีลัพพตุปาทานอยู่ในขั้นนั้น แต่ว่าที่จะก้าวขึ้นขั้นต่อไปนั้น ก็จะต้องละขั้นที่กำลังยืนอยู่นั้น ก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง คือว่าปล่อยขั้นที่กำลังยืนอยู่ทีแรกนั้น ถ้าหากว่าไม่ปล่อยขั้นที่กำลังยืนอยู่ทีแรกนั้น ยังคงยืนอยู่ในขั้นเดิมนั่นแหละ ก็แปลว่าก้าวขึ้นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็ต้องปล่อยขั้นที่ ๑ ก้าวขึ้นไปสู่ขั้นที่ ๒ ก็จะต้องยึดขั้นที่ ๒ ทรงตัวอยู่ในขั้นที่ ๒ แล้วก็ปล่อย เดินขึ้นไปเป็นขั้นๆ ดั่งนี้ จึงจะขึ้นสูงขึ้นไปได้โดยลำดับ จนถึงขั้นสุดท้ายแล้วก็เป็นอันว่าปล่อยได้หมด ดั่งนี้

เพราะฉะนั้น ในทางพุทธศาสนาที่แสดงธรรมะอันละเอียดนี้ จึงไม่ใช่หมายความว่า ข้อที่แสดงนั้นเป็นสิ่งที่มีโทษ ต้องละเสียหมดตั้งแต่เบื้องต้น ถ้าละเสียหมดตั้งแต่เบื้องต้นแล้ว ก็เป็นอันว่าปฏิบัติอะไรไม่ได้ เหมือนอย่างว่ามีบันได ก็เป็นอันว่าขึ้นบันไดกันไม่ได้ เพราะขึ้นบันไดแล้วก็จะต้องเหยียบขึ้นไปทีละขั้น ถ้าสอนว่าอย่าให้เหยียบ เหยียบแล้วไปยึด อย่างนี้ก็เป็นอันว่าไม่ต้องขึ้นบันไดกัน แล้วเป็นอันว่าก้าวขึ้นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น ก็จะต้องยึด จะต้องปล่อย ไปโดยลำดับดั่งนี้ ให้เป็นขั้นๆ ไป นี้กล่าวในข้อที่เป็นข้อที่พึงปฏิบัติ คือเป็นทางปฏิบัติอันถูกชอบ แต่ว่าถ้าเป็นทางปฏิบัติอันไม่ถูกไม่ชอบแล้วก็ต้องปล่อยเสียทีเดียว ไม่ต้องไปทดลองก่อน เช่นว่าเว้นจากการฆ่า มีเมตตากรุณา ก็ไม่ต้องไปทดลองฆ่าเสียก่อนแล้วจึงเว้น ละเสียทีเดียว แต่ในข้อที่พึงปฏิบัตินั้น ก็ให้ปฏิบัติไป แล้วก็ต้องก้าวขึ้นไปเป็นขั้นๆ ดังกล่าวมานี้ ดั่งนี้เป็นอธิบายในสีลัพพตุปาทาน ความยึดถือศีลและวัตร

สีลัพพตปรามาส - สีลัพพตุปาทาน ที่ชาวพุทธควรรู้
พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=30&t=42529

อนุโมทนาสาธุ^^

4Aขออนุโมทนาสาธุการค่ะ