เหตุมีอยู่ว่า ตอนสมัยวัยรุ่น(ใจแตก)เคยทำแท้งมาก่อนหลายครั้ง แต่ว่าตอนนี้สำนึกผิด ก็พยายามใส่บาตรอุทิศส่วนบุญไปให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ อยากทราบว่ามีวิธีไหนอีกบ้างที่จะทำให้ลูกที่เราทำร้าย เขายอมอโหสิให้ และให้บาปกรรมที่เราทำลงไปโดยร้เท่าไม่ถึงการณ์นี้ทุเลาเบาบางลงไปได้บ้าง ช่วยบอกด้วยค่ะ

พระท่านว่าให้ทำบุญมากๆ บาปก็จะตามไม่ทัน

-ทำบุญเบื้องต้นก็คือทาน
-ทำบุญเบื้องกลางคือรักษาศีล

-ทำบุญเบื้องสูงก้คือการเจริญสมาธิ หรือเรียกกันติดปากว่าปฏิบัติธรรม
แต่จะพูดให้เจาะจงก็เรียกว่า การเจริญสติปัฏฐาน 4

-บุญสุงที่สุดคืออยู่เหนือบุญเหนือบาป
แต่ว่าอย่างเพิ่งไปสงสัยตรงนี้เลย


ทาน-ศีล-สมาธิ เพียรทำไปนะครับ สู้ๆ

อนุโมทนาคำแนะนำท่านของท่านชาติสยามด้วยครับ

กรรมเก่าแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกนะครับ..ไม่ต้องแสวงหาวิธีแก้หรือลบล้าง เพราะต่างกรรมต่างวาระกัน แต่กรรมใหม่ที่ดี ที่คุณFABทำอยู่ เพียรประพฤติปฏิบัติให้อยู่ในศีลในธรรมนั้น ชื่อว่าทำถูกต้อง

ต่อเรื่องนี้ ข้อสำคัญ คุณFABจะต้องรู้ตัว ไม่ปล่อยใจให้หลงไปครุ่นคิดถึงเรื่องบาปเก่าๆอีก เพราะใจจะเศร้าหมองมากเหลือเกิน ดังนั้น การทำดีอะไรๆของ คุณFAB จึงยังไม่ดีจริง เพราะเป็นเรื่องปนไปกับความรู้สึกผิด หดหู่เศร้าหมองอย่างมาก ไม่พึงกังวลว่าใครจะอโหสิกรรมให้หรือไม่ เพราะไม่มีใครทราบได้ ส่วนการที่เด็กต้องเสียชีวิตก็เนื่องด้วยบาปกรรมเก่าของเขาจัดสรรให้ต้องประสบเหตุเช่นนั้น หากเรามาคิดกังวลอยู่ จิตใจย่อมเต็มไปด้วยความฟุ้งซ่านอันเป็นอกุศล ยิ่งบ่อยและยืดเยื้อยาวนานยิ่งเพิ่มกำลัง อย่าลืมว่าชื่อว่าอกุศล เขาย่อมนำมาแต่ความทุกข์ทั้งหลายมาให้แต่ถ่ายเดียว

ของที่เสียแล้ว ก็ให้แล้วไป ทำของใหม่ให้ดี นั่นชื่อว่าสมควร ...บาปทั้งหลาย บุคคลทั้งหลายย่อมมีพลาดท่าเสียทีกิเลสกันมาทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับกิเลสของใครแก่อ่อนไปในทางใด ปัจจัยที่จะอุปการะบาปนั้น ต่างกันอย่างไร...
ดังนั้น จึงสมควรใส่ใจในกรรมใหม่ให้ดี นั่นชื่อว่า ยอดเยี่ยมแล้ว เพราะผลรับเบื้องหน้าย่อมติดตามปกปักรักษาเราได้..

ส่วนบาปนั้นจบลงไปแก้ไขไม่ได้ ถึงคราวก็ต้องยอมรับ อะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับ มิฉะนั้น ใจจะเดือดร้อนมาก ... ก็เพียงแต่เร่งสร้างบุญประกอบปัญญาไว้มากๆ
อย่างน้อยก็ยังมีทุนรอนที่จะเสียในยามต้องเสีย ดีกว่าไม่มีอะไรจะต้านทานผลแห่งกรรมไม่ดีได้เลย ดังนั้น ควรเร่งสร้างทุน คือ บุญใหม่ไว้ให้มาก..มีการให้ทาน รักษาศีล และเจริญสติสมาธิ วิปัสสนา ทำให้บ่อยให้มากเป็นประจำไว้นะครับ

มาตรฐานชีวิตของชาวพุทธ
เว้นกรรมกิเลส กรรมที่ทำให้มัววหมอง
ปาณาติบาต ทำร้ายร่างกายทำลายชีวิต

มนุษย์เป็นสัตว์พิเศษ ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ทั้งหลายอื่น
สิ่งที่ทำให้มนุษย์เป็นสัตว์พิเศษ
ได้แก่ สิกขา หรือ การศึกษา
คือ การเรียนรู้ฝึกฝนพัฒนา
มนุษย์ที่ฝึก ศึกษา หรือพัฒนาแล้ว
ชื่อว่าเป็น "สัตว์ประเสริฐ"
เป็นผู้รู้จักดำเนินชีวิตที่ดีงามด้วยตนเอง และช่วยสังคมดำรงอยู่ในสันติสุขโดยสวัสดี

กัมมุนา วัตตะตี โลโก
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ใครทำดีได้ดี ใครทำชั่วได้ชั่ว

การแก้กรรม
ควรพัฒนากรรมด้วยการสร้างคุณงามความดีให้ยิ่งๆขึ้นไป
จนดูเหมือนว่ามีกรรมอยู่แต่ไม่เห็นกรรม
เพราะเรามีปัญญาสร้างกรรมดีจนมองไม่เห็นกรรมที่ไม่ดีที่มีอยู่นั่นเอง

เราเป็นคนใหม่อยู่ทุกวินาที
คุณ FAB หมั่นปฏิบัติตามที่ท่านกัลยาณมิตรทั้งหลายที่นี้แนะนำนะคะ

เว้นกรรมชั่ว
ทำกรรมดี
ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว....
สาธุ