ขอถามหน่อยว่า ถ้าผมฆ่าคนตาย อยากรู้ว่าเพราะอะไรผมถึงต้องไปฆ่าเขา แล้วทำไมเขาคนนั้นถึงถูกผมฆ่า

สงสัยตั่งโจรท์ลึกไปคนเลยไม่เข้าใจว่าเราต้องสื่อถึงอะไร

ตอบว่า กรรมเก่า มายุให้สร้าง กรรมใหม่ ถ้าจะสาวถึงที่มาที่ไป ตอบว่า มันเป็นอจินไตย

เวรย่อมเป็นภัยต่อเวร ผู้รู้จึงกล่าวว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

เพราะผู้ลงมือฆ่า ลุแก่อำนาจกิเลส มีโทสะแรงกล้าเป็นมูลเหตุเฉพาะตนเป็นเหตุภายในของตน เกิดการกระตุ้นจากคนถูกฆ่าซึ่งเป็นเหตุภายนอกเช่น คนถูกฆ่า ได้ทำร้ายบิดามารดาพี่ชายน้องสาว คนรัก ของผู้ลงมือฆ่า ได้ลักขโมยข้าวของ ของหวงแหนของเป็นที่รักที่ชอบใจ ของผู้ลงมือฆ่า ได้ล่วงเกินมารดา พี่สาว น้องสาว คนรักของผู้ลงมือฆ่า ได้โกหกหลอกลวง ส่อเสียด ด่าหยาบคาย ไปเพ้อเจ้อเรื่องครอบครัว เรื่องของคนลงมือฆ่า เพราะคนถูกฆ่า เมาประมาท ขาดสติไม่เชื่อกรรมและผลของกรรม ไม่เชื่อเหตุและผล เป็นมิจฉาทิฏฐิบุคคลอบายความไม่เจริญ ความเสื่อมเปิดต้อนรับ ความเจริญความสุขปิด มีความเห็นผิด ไม่เชื่อบาปกรรม โลกนี้โลกหน้า คิดว่าตายแล้วก็แล้วกันไป เลยทำให้ประมาท ทำอกุศลกรรมต่างๆ ด้วยกายวาจาใจ ล่วงเกินเบียดเบียน ผู้ลงมือฆ่า เป็นเหตุเ็ป็นเวรกันมาก่อน....

จนเมื่อกรรมสุกงอม รอให้ผลถึงเวลาให้ผล เพราะทำเหตุอย่างไรเอาไว้ อกุศลกรรมที่ ผู้ถูกฆ่า สั่งสมไว้ในเมื่อครั้งก่อน ตามที่อธิบายข้างต้น ตามมาตักเตือนให้ผล เพราะั่นั่นคือผลกระทบและเป็นเหตุกระตุ้นชักจูงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ได้ทำเอาไว้แล้ว เร่งเร้าเป็นโทสะที่แรงกล้าของผู้ลงมือฆ่า เมื่อถึงคราวประสบเหตุประจวบเหมาะ ได้เคยเบียดเบียนทำร้าย ผู้ลงมือฆ่าเอาไว้ก่อน ด้วยเหตุและผลอย่างนี้ กรรมและวิบากกรรมอย่างนี้ เป็นเหตุเป็นปัจจัยอย่างนี้ ผู้ลงมือฆ่าจึงหน้ามืดลงมือ เพราะมีโทสะแรงกล้า ต่อการกระทำของผู้ถูกฆ่า ที่กระทำเอาไว้สร้างเอาไว้นั่นเอง เหมือนๆ กับที่โมหะกล้า ค่อยๆ ฆ่าผู้หลงประมาทอยู่ แสวงหาสัจจะธรรมของชีวิตเจริญพร