นิทานเซ็นพระภิกษุใจสิงห์



หากท่านมีความทุกข์ใจ หรือท้อแท้หมดกำลังใจ ลองอ่านเรื่องนี้ดู เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ แต่เสมือนเป็นนิทานเรื่องแต่งขึ้นมา

เรื่องเกิดขึ้นที่ประเทศญี่ปุ่นเมื่อ 250 ปีที่แล้ว พระธุดงค์อายุ 40 กว่าๆ กำลังเดินธุดงค์ในเขตภูเขา ไปถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชาวบ้านเห็นท่านมาก็ดีใจ รีบนิมนต์ท่านสวดศพชาวบ้านที่ตกเหวตาย ท่านสวดเสร็จแล้วชาวบ้านพาท่านไปดูที่เกิดเหตุ ปรากฏว่าทางจากหมู่บ้านที่คนตายไปสู่อีกหมู่บ้านหนึ่งเลาะภูเขาผ่านเหวลึก ถ้าฝนตกทางลื่นอันตราย มีคนตายบ่อย

พระท่านสงสาร คิดอยากช่วยชาวบ้าน ท่านจึงตัดสินใจหยุดการธุดงค์อยู่ตรงนั้น และตั้งปณิธานว่าจะขุดอุโมงค์ให้ชาวบ้าน ให้เขาพ้นภัยธรรมชาติเสียที คาดว่าระยะทางที่ต้องขุดเพื่อทะลุภูเขาก็น่าจะประมาณ 400 เมตร ท่านบอกชาวบ้านว่าอาตมาจะอยู่ที่นี่และจะขุดอุโมงค์ให้ลูกหลานจะได้ปลอดภัยต่อไป ชาวบ้านสงสัยว่าท่านองค์นี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ วิปลาสหรือเปล่า ภูเขาหินไม่ใช่ภูเขาดินนะท่าน พระองค์เดียวจะขุดภูเขาหินยาวตั้ง 400 เมตรได้อย่างไร นอกจากชาวบ้านไม่ขอบคุณ ไม่ให้กำลังใจเลย แล้วยังไม่สนับสนุน บางคนยังหัวเราะเยาะด้วยซ้ำไป

พระท่านไม่หวั่นไหวเพราะท่านตั้งใจมั่นอยู่แล้ว เริ่มงานแรกๆ ชาวบ้านก็ไม่ค่อยจะสนใจ นึกกันว่าไม่นานท่านจะท้อใจแล้วแอบหนีไป แต่ท่านไม่ไปไหน เสียงค้อนตีเหล็กสะกัดของท่าน ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... ออกจากปากอุโมงค์ทุกๆ วัน ไม่มีเว้นแม้แต่วันเดียว หนึ่งปี สองปี สามปี ผ่านไป สามปีท่านได้แค่ 40 เมตร 45 เมตร แต่ท่านไม่ท้อถอย ได้ประมาณ 15 เมตร ต่อปี คิดเป็นวันประมาณ 4-5 เซ็นติเมตรต่อวัน ทำทุกวันๆอย่างสม่ำเสมอ เอาการขุดหินเป็นข้อวัตรปฏิบัติของท่าน อยู่ในถ้ำทำงานตั้งแต่เช้าจนมืดทุกวัน

นานๆเข้าชาวบ้านบางคนเห็นพระเอาจริงเอาจังชักละอายท่าน ก็มาช่วยบ้าง ชุดแรกหลายคนหน่อย พอเห็นงานมันหนักขนาดไหนก็ทยอยกันกลับบ้าน ไม่ไหว ยังไม่มีศรัทธาพอ ไม่นานท่านก็อยู่องค์เดียวเหมือนเดิม ขุดอุดโมงค์ต่อไป 5 ปี 6 ปี 7 ปี 8 ปี 9 ปี 10 ปี 15 ปี 18 ปี ขุดอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน ตอนนี้เป็นหลวงพ่อเสียแล้ว ขาก็ไม่ค่อยดี ตาก็ไม่ค่อยดีแล้ว ทำงานรู้ตัวว่าเหนื่อยกว่าแต่ก่อน เหนื่อยก็เหนื่อยช่างมัน ดีไปอย่าง กิตติศัพท์ของหลวงพ่อดังไปถึงเมืองหลวง รัฐจึงส่งช่างมาช่วย ตอนนั้นการขุดอุโมงค์เสร็จแล้ว 80 กว่าเปอร์เซนต์

ในช่วงที่มีหวังจะสำเร็จนั้น วันหนึ่ง ซามูไรหนุ่มคนหนึ่งเดินทางไปถึงอุโมงค์ เขากำลังตามหาพระองค์หนึ่ง ได้ข่าวว่ามีพระหลวงตาอยู่ที่นี่ ก็มาดูว่าใช่องค์ที่ต้องการพบหรือไม่ ถึงปากถ้ำซามูไรขอให้คนงานนิมนต์พระออกมารับแขกหน่อย หลวงพ่อเดินออกมา พอเห็นหน้าซามูไรก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร มาเพื่ออะไร

คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ก่อนที่ท่านจะบวชเป็นพระ หลวงพ่อองค์นี้เคยเป็นคนรับใช้ของแดมิโย ซึ่งเป็นตำแหน่งคล้ายกับขุนนางของไทย แล้วได้แอบเป็นชู้กับเมียน้อยของเจ้านาย เจ้านายจับได้จะฆ่าแต่ลูกน้องสู้ ก่อนที่เดมิโยจะชักดาบ เขาจับเชิงเทียนใหญ่ ตีหัวของเจ้านายตาย เห็นเดมิโยตายแล้วก็หนีไปกับผู้หญิง

เมื่อหนีไปแล้วใจก็หวั่นไหว หวาดกลัวตลอด เดือดร้อน รู้สึกว่าตัวเองทำบาปหนักสาหัส ฆ่าผู้มีพระคุณเพียงเพราะกามฤทธิ์ของตัณหา ความสำนึกผิดค่อยๆ บ่อนทำลายความรักผู้หญิง เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆ ไม่มีความสุขอย่างที่เคยคาดหวัง พอเงินหมด เขาก็กลายเป็นอันธพาล เป็นนักจี้ปล้น ทำบาปกรรมเพิ่มขึ้นทับทวี

สุดท้ายก็รู้สึกบาป ขอแยกทางกับผู้หญิง เข้าวัดเพื่อละลายบาปกรรม เกลือ (บาป) มันมากแล้ว ต้องพยายามละลายด้วยน้ำ (บุญ) ที่จริงตอนหลวงพ่อเข้าวัดยังไม่คิดจะบวช คิดเพียงแค่ว่าต้องสารภาพบาปกับพระ ทำบุญแล้วฆ่าตัวตาย แต่เจ้าอาวาสบอกไม่ต้องฆ่าตัวตายหรอก ให้บวชดีกว่า ตายจากโลก และทำคุณงามความดีชำระของเก่า

ท่านก็ยอม เมื่ออยู่กับครูบาอาจารย์ได้สักระยะหนึ่งก็ออกธุดงค์ สุดท้ายก็ถึงหมู่บ้านนี้แหละ เป็นสถานที่ที่พระตัดสินใจอุทิศตนเพื่อชำระบาปโดยการสร้างความดีให้กับชาวบ้าน ไม่หวังสิ่งตอบแทน กี่วันกี่ปีก็ไม่ว่า จะสู้อยู่จนกว่าประสบความสำเร็จหรือหมดลม หลวงพ่อเดินออกจากถ้ำเห็นซามูไร

“โยมคงเป็นลูกชายของท่านเดมิโยใช่ไหม”

“ใช่” ซามูไรตอบ เสียงเย็นชา พลางมองหลวงพ่อด้วยสายตาเกลียดชัง เวลาแก้แค้นของเขาถึงแล้ว ไล่ผู้ฆ่าคุณพ่อจนมุมได้แล้ว ซามูไรหนุ่มชักดาบเตรียมสังหารคนชั่ว ส่วนหลวงพ่อไม่แสดงอาการสะทกสะท้านใดๆ ไม่เป็นไร ก็สาสมอยู่ งานของหลวงพ่อแทบจะเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้รัฐบาลมาช่วยงานแล้ว อีกไม่นานอุโมงค์จะเสร็จแล้ว อาตมาไม่มีกังวล เชิญทำสิ่งที่คุณเห็นว่าสมควร หลวงพ่อคอยวาระนี้มานานแล้ว

ชาวบ้านที่ยืนดูกันอยู่อ้าปากค้าง เห็นท่าไม่ดี วิ่งไปจับขาซามูไร ขอร้องให้ซามูไรอดทนหน่อย อย่างน้อยขอให้คอยจนกว่าอุโมงค์จะเสร็จ หลวงพ่อไม่หนีไปไหนหรอกครับ ให้ท่านทำงานของท่านให้เสร็จก่อนได้ไหม ซามูไรหนุ่มคิดหนักแล้วพยักหน้า แต่นิสัยของซามูไรคือใจร้อย คอยอยู่ 2 วัน 3 วัน 4 วัน ก็ไม่เห็นงานมีวี่แววจะเสร็จ

คืนหนึ่งซามูไรนอนไม่หลับ ถือดาบเดินเข้าไปในอุโมงค์ ตั้งใจจัดการให้เรื่องมันจบสักที เข้าไปแล้วได้ยินเสียงก๊อกๆ ปรากฏว่าดึกมากแล้วท่านก็ยังทำงานอยู่ ทำงานพลางสวดมนต์พลาง ซามูไรได้ยินเสียง ขนลุก ทำไม่ลงกลัวบาป เดินออกจากถ้ำด้วยจิตใจสับสน ทำไมคนเลวที่ฆ่าคุณพ่อจึงกลายเป็นคนบริสุทธิ์อย่างนี้

วันรุ่งขึ้น คณะขุดอุโมงค์มีอาสาสมัครเพิ่มหนึ่งคน..... ซามูไรหนุ่มมาช่วยงาน ทำงานช่วยหลวงพ่อ อยู่ใกล้ชิด คอยสังเกตนิสัยของท่าน น่าเลื่อมใสจริงไหม หรือท่านเสแสร้ง เวลาผ่านไปอีกเดือนเศษ อุโมงค์ทะลุภูเขาแล้ว ไชโย ! หลวงพ่อวางเครื่องมือช้าๆ สวดมนต์อุทิศส่วนกุศลแล้วหันไปทางซามูไรหนุ่ม เปล่งวาจาว่า..... ได้เวลาเสียที เชิญทำหน้าที่ได้ หลวงพ่อพร้อมแล้ว ! ท่านกล่าวพร้อมกับก้มศีรษะลงต่ำ

แต่ซามูไรหนุ่มไม่ทำอะไร ยืนอยู่ตรงนั้นน้ำตาไหลพราก แล้วหมอบตัวลงกราบหลวงพ่อ ขอฝากตัวเป็นศิษย์


ที่มา : จากนิทานเซ็น เล่าเรื่องโดย พระอาจารย์ชยสาโร
คัดซ้ำเป็นธรรมทานโดย อิกคิว

อนุโมทนาสาธุกับท่าน "อิกคิว" ด้วยครับ

อนุโมทนาสาธุค่ะ ท่าน อิกคิว
ด้วยความเคารพ

ขอบคุณมากๆที่แวะเข้ามาอ่าน

แล้วจะหาเรื่องดีๆมาให้อ่านกันอีกนะครับ

สาธุ ครับ

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

สวัสดีครับ คุณ อมิตาพุทธ และ คุณลูกโป่ง
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ
แหม ได้กำลังใจจากเพื่อนๆเยอะเลย
เดี๋ยวจะไปหาเรื่องดีๆมาให้อ่านกันอีกนะ

อนุโมทนา เจ้าคะ

เจริญธรรมเช่นกัน นะครับ

สาธุ สาธุ ค่ะ
ธรรมะเปลี่ยนใจคนได้

อืม...เป็นคำพูดที่น่าคิดนะ
เจริญธรรมนะครับ