ตัวสอนตน...
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสบวชเรียนและศึกษาพระธรรมและพระวินัยของสงฆ์พอสมควรแก่เวลา และได้เข้าใจถึงพระธรรมและพระวินัยที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสั่งสอนพอสมควร อีกทั้งได้นำมาใช้มาปฏิบัติในชีวิตประจำวันเมื่อลาสิกขาบทแล้ว ได้เห็นประโยชน์แห่งการปฏิบัติธรรม โดยการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา
เมื่อได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ธรรมะจึงเป็นสิ่งคอยสั่งสอน ตักเตือนข้าพเจ้าอยู่เสมอโดยที่ข้าพเจ้าไม่ต้องให้ผู้อื่นตักเตือนข้าพเจ้า อาจจะมีแต่ก็เพียงเล็กน้อย แต่โดยส่วนมากท่านผู้รู้จะชี้แนะแนวทางที่ดียิ่งขึ้นให้

ข้าพเจ้าจึงอยากที่จะให้สิ่งที่ข้าพเจ้าประสบพบเจอและเข้าใจให้ท่านผู้อ่านได้รับทราบบ้าง ข้าพเจ้าไม่อยากให้ท่านผู้อ่านเชื่อในสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ถ่ายทอด แต่อยากให้ท่านผู้อ่านได้พิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ด้วยวิจารณญาณและสติปัญญาอันแยบคายและทดลองด้วยตนเองเพื่อให้รู้ ให้เข้าใจ ให้เห็นในสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ประสบเองโดยการปฏิบัติธรรม เมื่อท่านทราบโดยตัวท่านเองแล้ว ท่านก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อข้าพเจ้า แต่ท่านควรจะเชื่อตัวท่านเองและธรรมะที่ท่านประสบด้วยตัวเอง

ชีวิตของคนเราไม่สั้น ไม่ยาว แต่ไม่รู้ว่าจะหมดอายุเมื่อไร ข้าพเจ้าจึงอยากให้ท่านผู้อ่านได้เริ่มสะสมเสบียงเพื่อนำไปใช้ในอนาคตกาล

ข้าพเจ้าขอกราบขอบพระคุณคุณพ่อของข้าพเจ้าและคุณแม่ของข้าพเจ้าที่ให้กำเนิด มอบร่างสังขารนี้ให้แก่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้และปฎิบัติธรรม

ข้าพเจ้าไม่หวังสิ่งใดจากการให้ธรรมะนี้ แต่หากการให้ครั้งนี้จะเกิดอานิสงส์ผลบุญขึ้น ข้าพเจ้าขอแผ่นส่วนบุญนี้ให้แก่ บิดา มารดา ญาติพี่น้องทั้งหลาย ญาติธรรมทั้งหลาย ทวยเทพเทวาทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทุกภพทุกชาติ สรรพสัตว์ทั้งหลายที่เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทุกรูปทุกนามเทอญ

โพธิ์พัชร
21 พฤศจิกายน 2544