พระนิพพาน ชื่อว่า นิปปปัญจธรรม

ธรรม ๓ อย่าง คือ ตัณหา, มานะ, และทิฏฐิ ชื่อว่า ปปัญจธรรม

เพราะอรรถว่า เป็นเครื่องเนิ่นช้าในสังสารวัฏแห่งสัตว์ทั้งหลาย

พระนิพพาน ชื่อว่า นิปปปัญจธรรม โดยนิปริยาย

เพราะอรรถว่า เป็นที่ไปปราศปปัญจธรรมเหล่านั้น

ส่วนมรรค ๔ มีโสดาปัตติมรรค เป็นต้น ชื่อว่า นิปปปัญจธรรม

โดยเกี่ยวกับเป็นอุบายบรรลุพระนิพพาน และมีพระนิพพานนั้นเป็นอารมณ์

แม้สามัญผล ๔ มีโสดาปัตติผล เป็นต้น ก็ชื่อว่า นิปปปัญจธรรม

โดยเกี่ยวกับความสำเร็จ คือการได้บรรลุพระนิพพานตามอุบายนั้น และมีพระนิพพานนั้นเป็นอารมณ์

พระเถระกล่าวถึงเพียงบางส่วน คือ สามัญผล ๔ เท่านั้น

ในสามัญผล ๔ อย่างนั้น

ผลคือความเป็นพระโสดาบัน ชื่อว่า โสดาปัตติผล,

ผลคือความเป็นพระสกทาคามี ชื่อว่า สกทาคามิผล,

ผลคือความเป็นพระอนาคามี ชื่อว่า อนาคามิผล,

ผลคือความเป็นพระอรหันต์ ชื่อว่า อรหัตตผล.

เมื่อพระพุทธเจ้าทรงแนะนำให้ยินดีเฉพาะในนิปปปัญจธรรม และนิปปปัญจธรรมได้แก่สามัญผล ๔ อย่างเท่านั้น อย่างนี้ไซร้

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เป็นอันว่า กิจอื่นๆทั้งหลาย มีการเรียน การสอบถาม เป็นต้น

อันนอกไปจากการปฏิบัติเพื่อบรรลุนิปปปัญจธรรม ล้วนจัดว่าเป็นกิจที่ไม่ควรทำ

เพราะเหตุไร? ภิกษุทั้งหลายจึงยังขวนขวายทำกิจที่ไม่สมควรทำเหล่านั้นกันอยู่เล่า?