อายุก็ 28 แล้ว อยากจะเจอคู่รักแต่งงานมีครอบครัวเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ เพื่อน ๆ รุ่นราวคราวเดียวกันก็มีลูกมีเมียกันไปเกือบหมดแล้ว เอาเรื่องทางโลกก่อน ผมเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพราะพูดไม่เก่งและจีบสาวไม่เก่งด้วย ไม่สูบบุหรี่ ดื่มเหล้าเป็นบางโอกาสเมื่อเข้าสังคม ไม่เจ้าชู้ รักใครรักจริง แต่คนอื่น ๆ มักจะมองว่าผมเป็นคนไม่จริงใจ เพราะผมกลัวความผิดหวังถ้าจีบใครไม่ติด ก็เลยทำให้คนอื่นเห็นว่าเราคบได้หลายคน แต่ในใจเจ็บช้ำมากกว่า ไม่รู้ว่าผมมีกรรมอะไรบ้าง ไม่รู้สินะ ผมมีความรู้สึกตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วว่าอยากเป็นแฟนกับคนนั้นคนนี้ ไม่ใช่แก่แดดนะครับ แต่ผมมีความรู้สึกอย่างงั้นจริง ๆ และจีบใครก็ไม่สมหวังผิดหวังตลอดเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง คือสำหรับผมแล้วแค่มีคนรักผมจริง ๆ สักคนนึง ผมก็ไม่ต้องมองผู้หญิงคนอื่นก็ได้ แต่ที่หยุดไม่ได้เพราะยังไม่เจอนี่แหละ พยายามทำดีมาตลอด ทุ่มเทให้ ให้โดยไม่หวังผลตอบแทนก็ไม่สมหวัง ผิดกับเพื่อน ๆ เลิกคนนั้น คบคนนี้ต่อ จีบแป๊บเดียวก็ติดเป็นแฟนกันได้อย่างง่ายดายผิดจากผมมาก ส่วนทางธรรมนั้น ตอนวัยรุ่น จากเด็กหน้าตาขี้เหร่ก็เป็นหนุ่มหน้าตาดีแต่ไม่ถึงกับหล่อมาก ถึงจีบสาวไม่เก่ง แต่ก็ยังอาศัยหน้าตาได้บ้าง แต่ช่วงเวลาที่ทำงานอยู่กรุงเทพนั้น ยอมรับตรง ๆ ว่าตัวเองหลงไปกับแสงสี กินเที่ยว ประชดรักที่ผิดหวังมา มีความสุขอยู่กับผู้หญิงหลายคนแต่ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น ไม่ได้จริงจังอะไรกับใคร แต่ถึงคราวที่ผมอยากจะหยุด อยากจะรักใครสักคนหนึ่งขึ้นมาจริงๆ แต่ก็ไม่มีใครรักผิดหวังเหมือนเดิม ถึงได้รู้ตัวเองว่าพัฒนาด้านรูปร่างภายนอกแต่ไม่ได้พัฒนาสิ่งที่อยู่ข้างในเลย ได้กลับมาอยู่บ้าน อยู่กับพ่อกับแม่ให้ความรัก ความห่วงใย รู้ดีครับว่าไม่มีใครรัก ก็พ่อแม่น่ะแหละที่รักเราอย่างไม่มีอะไรมาเปรียบ แต่ผมอยากได้ความรักที่เป็นคู่รักบ้าง อยากเรียกได้อย่างเต็มปากว่านี่แฟนผมนะ เพราะผมไม่เคยมีแฟนที่ให้เรียกว่าแฟนเลยจริง ๆ ทุกวันนี้ไม่เจอใคร อยู่วัด เห็นแต่หน้าจอคอม ฯ ไม่ทราบว่าชาติที่แล้วผมทำกรรมอะไรมาบ้างครับ ชาตินี้ถึงต้องมารับผลกรรมอย่างนี้ และต้องทำยังไงให้ได้เจอเนื้อคู่ที่รักผมจริง ๆ ขอบคุณครับ

ผมก็เป็นเหมือนกันนะ แต่ต่างกันที่ผมเป็นเกย์ ผิดหวังแต่เรื่องความรักตลอดจนปลงได้แล้ว
สู้ต่อไป ทาเคชิ อิอิ

ทำไมไปถามเรื่องซะไกลเชียว เรื่องชาติที่แล้วนะ
ไม่มีใครบอกได้หรอก คนที่เขาบอกได้เขาก็ไม่บอก

อย่าไปไกลขนาดนั้นเลย
กำหนดขอบเขตปัญหาที่จะแก้ไว้ในชาตินี้ดีกว่า
สาเหตุในชาตินี้มันแก้ง่ายกว่าเยอะ

รักใครชอบใคร ก็ให้มันเป้นธรรมชาติ
รักด้วยน้ำสใจจริง อย่าไปมีเล่ห์ผูกใจเขาไว้
อย่าเที่ยวไปเข้มงวดตั้งความหวังไว้มากนัก

ลองใครได้ยินว่าคุณจะคบเขาเป้นแฟนหวังแต่งนะ เขาหนีหมด เขากลัว
ผู้หญิงไทย โดยธรรมชาติเขาก็ขาดทุนทุกทางอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นลองเขาได้คิดว่า คุณกำลังจะเอาจริง เขาหนีหมด

ผมว่าคุณปล่อยไปตามสบายๆดีกว่า
ให้มันเป็นธรรมชาติ ค่ิยปรับ ค่อยผ่อน เรียนรู้ปรับปรุงกันไป
ค่อยๆสุกตามธรรมชาติ อย่าไปบ่มแก๊ส

ถ้าเจอก็เจอ ไม่เจอก็ดูๆต่อไป
อายุ 28 ถือว่าจิ๊บๆ

อีกอย่างคือการที่เราเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่นนั้น ให้ระวัง
เขามีลูกเมียเรื่องของเขา เราไม่พร้อมเรื่องของเรา
ไม่ใช้ว่าเพื่อนมีหมด เราต้องมี อย่างนี้มันเหมือนเด็กไม่รู้จักโต
ว่าที่เมียนะ คู่ชีวิตที่จะอยู่กันไปอีกค่อนชีวิต มันไม่ใช่ของเล่นที่นึกอยากจะมีก็มีได้
ให้ใจเย็นๆ

พรุ่งนี้ กับชาติหน้า ไม่รู้อะไรจะมาถึงก่อน
คุณมีโอกาสดีแล้วที่ยังเป็นโสด
บางคน พอพบหนทางเดิน แต่กลับเดินไปไม่สะดวก เพราะติดบ่าว คือลูกเมียที่คอยคล้องลำตัวเอาไว้
จะเดินไปลำพังก็ไม่ได้
แต่หนทาง มันเป็นหนทางที่ต้องเดินคนเดียว
วิกฤต อาจเป็นโอกาสครับ สำหรับคนโสด

เคยได้ยินเขาพูดๆกันว่า ชีวิตคือการต่อสู้ หรือจะจริงคือต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตอยู่

ความผิดหวัง สมหวัง เป็นของคู่กัน
การพบการจากเป็นของคู่กัน
ความรักมาพร้อมความสุขและทุกข์

ยิ่งวิ่งหา ยิ่งอยาก ยิ่งเหนื่อยครับ
ลองค่อยๆเดิน ใจเย็น ๆ ไม่อยาก
ถ้ามีใครก็ ( อาจจะ ) ถือว่าโชคดี แต่ถ้าสุดท้ายไม่มีใคร อย่างน้อยก็มีตัวเราและลมหายใจของเราเอง

มาคนเดียว แม้ไม่มีใครระหว่างทาง ใช่ว่าชีวิตจะไม่คุ้มค่า ชีวิตมีอีกหลายมุม ให้คุ้ม

ขอให้รู้จักสุข และ มีความสุขครับ

ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่าค่ะ
เรื่องของเนื้อคู่ บุพเพสันนิวาสนี่พูดกันยากนะคะ
หากทำบุญทำกรรมร่วมกันมาแล้ว ยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอกค่ะ
เรื่องอย่างนี้ไม่ต้องไปดิ้นรนไขว้คว้าหรอกค่ะ หากจะมา ก็มาเอง
เช่นเดียวกัน หากจะไป ก็มีเหตุให้ไปเองเช่นกัน
หมั่นทำความดี ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ...
อีกอย่างอายุเพียงแค่28ปี ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะค่ะ
ยังต้องพบเจอเรื่องราวอีกมากมายค่ะ...

ไม่มีอะไรจะแนะนำเพราะตัวเองก็ยังต้องพึ่งคำแนะนำท่านอื่นๆอยุ่
อย่างไรก็ตาม....คุณเจ้าของกระทู้ไม่เหนื่อยกับการเอาใจไปไว้ที่คนอื่นหรอ เอาใจมาไว้ที่ตัว ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดีกว่ากันเยอะเลย (เราเองก็กำลังต่อสู้กับความเจ็บปวดเพราะรักอยู่)

- ที่ผ่านมาเรียกว่ากำไรชีวิตหรือ

ไม่ครับ ทุกข์มากกว่า ก็เลยต้องทุกข์มาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ทำงานอยู่กับวัด มีธรรมมะให้คอยศึกษา ก็เลยทุเลาลงบ้าง

วันนี้ยังไม่มี ก็ไม่ได้หมายความว่าพรุ่งนี้จะไม่มีนะคะ
อะไรๆก็ไม่แน่ค่ะ

หากเปลี่ยนวิธีคิดจากการที่จะหาคนที่จะมารักเรา
เป็นการคิด พูด ทำ เพื่อจะให้คนอื่น
กับทุกเพศทุกวัย โดยไม่หวังผลอะไร
กระแสความคิดมันจะถักทอออกมาให้คนอื่นรับรู้ได้นะคะ
ความเย็นใจ สบายใจ จะแผ่ออกมาเอง ทำให้มีแต่คนอยากจะเข้าใกล้

ป.ล.คนที่มีคนรักเราจริงๆ กับคนที่ไม่มีใครรัก ก็มีทุกข์เหมือนๆกันค่ะ
อยู่ที่ใจของเรานี่แหละว่าจะให้มันมาอยู่กับเราหรือเปล่า

อย่าไปคิดมากเลยค่ะ เดียวบทจะมาก็มาเองทีนี้แหละคุณก็อย่าทำให้เขาเสียใจแล้วกัน เพราะของอย่างเนี่ยพอมีแล้วก็ไม่รู้จักรักษา ไม่มีก็อยากจะได้มา จริงเนอะชีวิตคนเราไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบเลย ใช้ชีวิตตัวคนเดียวก็ดีเหมือนกันนะค่ะ สนุกดีไม่ต้องซีเรียส จริงๆ แล้วตัวคุณไม่เหงาหรอกถึงขนาดอยากจะแต่งงานหรอกค่ะ เพราะชีวิตการแต่งงานมันอยากเหมือนกันนะค่ะดิฉันเชื่อว่าตัวคุณก็มีความสุขดี ใช้ชีวิตที่เป็นของเราไปเรื่อยๆ จะเที่ยวไหนนอนไหนไปกับใครจะกินอะไรก็ชิวๆ ไปหมด