28647.มิจฉาทิฏฐิกับนิสัยพาลพอมีทางแก้ไขไหมครับ

nemo

spata300 เขียน:

บัวสี่เหล่า
บัวสี่เหล่า คือ สิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถของคนที่เรียนรู้เรื่องต่างๆ เป็น 4 ระดับ คือ...

1.พวกมีสติปัญญา ฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมก็สามารถรู้และเข้าใจในเวลาอันรวดเร็ว เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ เมื่อต้องแสงพระอาทิตย์ก็จะเบ่งบานทันที (อุคฆฏิตัญญู)

2.พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจราณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มเติม ก็จะสามารถรู้และเข้าใจได้ในเวลาไม่ช้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ ซึ่งจะบานในวันถัดไป (วิปัจจิตัญญู)

3.พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่ เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นประกอบด้วยศรัทธาปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในวันหนึ่งข้างหน้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งจะค่อยๆโผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง (เนยยะ)

4.พวกที่ไร้สติปัญญาและยังเป็น มิจฉาทิฏฐิ แม้ฟังธรรมก็ไม่อาจเข้าใจความหมายหรือรู้ตามได้ทั้งยังขาดศรัทธาปสาทะ ไร้ซึ่งความเพียรเปรียบเสมือน ดอกบัวที่จมอยู่โคลนตม ยังแต่จะตกเป็นอาหารของเต่าปลาอีกด้วย ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำเพื่อเบ่งบานได้อีก (ปทปรมะ)

มิจฉาทิฏฐิ แบบนี้ไม่มีทางเยียวยา

จริงครับพี่ ยิ่งเรียนทางโลกมากๆ กลับขาดปัญญา
จิตใจผมมันมืดมัวมองคนดีคนชั่วไม่ออกเลยจริงๆ ทุกครั้งไป
คนดีพูดตรง ทำตรง ทำให้ไม่ถูกจริต ทำให้ผมตีตัวออกห่างทุกทีไป
ผมเป็นมาตลอดชีวิต ทิฏฐิมานะผิดๆทำให้ห่างเหินคนดี

Rosarin

...ปัญญาทางโลกเรียนไปไม่มีวันจบ เรียนสูงๆแล้วมีความรู้ไว้หาเลี้ยงชีพ เป็นไปเพื่อการสั่งสมกิเลส...
...คนทุกคนต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด...คนดีทำมาหาเลี้ยงชีพโดยสุจริต...คนไม่ดีเช่นโจรก็ขโมย...
:b16:

...เหตุล้วนเริ่มมาจากการคิดก่อนตัดสินใจทำ...ในบุคคลมีทั้งความคิดที่ดีและไม่ดีขัดแย้งในตนเอง...
...ความคิดในทางละอายและเกรงกลัวต่อบาปที่มีผลต่อการแสดงออกมาภายนอกขึ้นกับการสั่งสมมา...
:b12:

...คนทั่วไปมีความละอายในจิตใจและเกรงกลัวต่อบาปมากน้อยต่างกันตามประสบการณ์ที่อบรมมา...
...โจรย่อมไม่มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป...ทำการขโมยเพราะอยากได้ไม่รู้คิดผิดชอบชั่วดี...
:b7:

...ปัญญาในทางธรรมเกิดมีขึ้นได้ 3 อย่างคือ 1.สุตมยปัญญา 2.จินตามยปัญญา 3.ภาวนามยปัญญา
...เกิดได้ด้วยการสร้างขึ้นของตัวเราเอง...เราต้องเรียนรู้นำมาปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาในจิตใจของเรา...
:b20:

...ปัญญาทางธรรม...ถ้าเรียนแล้วมีการสิ้นสุดและเรียนได้ทุกคน...ขึ้นกับการฝึกหัดอบรมฝึกฝนจิตใจ...
...เริ่มจากการฟัง...นำมาคิดไตร่ตรองหาเหตุผลจนเกิดความเชื่อมั่น...แล้วลงมือปฏิบัติสม่ำเสมอ...
:b6:

...โลกนี้มีแต่เกิดกับตาย...มีแต่มืดกับแจ้ง...โลกมนุษย์อายุสั้นนัก...อายุ100ปีเท่ากับครึ่งวันบนสวรรค์
...ให้คิดว่าเวลาที่เหลืออยู่...หรือต้องการแค่วัตถุเงินทองข้าวของกับเลี้ยงตัวเองไปจนแก่ตายแค่นั้น...
:b4:

...มนุษย์ทุกคนจำเป็นต้องแสวงหาทั้งทางโลกและทางธรรมควบคู่กันไป...ทางโลกเพื่อการเลี้ยงชีวิต...
...ทางธรรมเป็นไปเพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจ...อบรมจิตใจให้ลดละเลิกการสร้างความทุกข์ในจิตใจตนเอง...
:b3:

...เราเลือกที่เกิดไม่ได้...แต่ปัจจุบันเรารู้และกำลังหาทางแก้ไข...ชีวิตที่เกิดมาแล้วเราสร้างใหม่ได้...
...คือการสร้างความคิดเพื่อพาตนเองออกจากกองทุกข์...ผู้เห็นภัยจึงรอดพ้นจากโลกในไปโลกนอก...
:b15:

...โลกในคือโลกของการดิ้นรนให้มีชีวิตอยู่เพื่อเวียนว่ายตายเกิดอันไม่รู้จักจบสิ้นเหมือนวนเวียนในอ่าง
...โลกนอกคือโลกที่เป็นอิสระเสรีพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดเข้าสู่อมตะไม่มีวันตาย...เข้าสู่นิพพาน
:b8:

สุชาติ2009

ผมว่าน่ะ คุณยังดีที่ รู้ว่าสิ่งที่เราทำไป ว่าดี หรือไม่ดี ชึ่งแสดงว่าคุณยังมี หิริ โอตตะปะ ผมว่าถ้าคุณได้
ทำสมาธิทุกวัน พิจารณาสิ่งที่เกิดทุกวัน ว่าดี หรือไม่ดี ได้ทำอะไรลงไปบ้าง ผลออกมาเป็นอย่างไรบ้าง
ทำทุกวัน แล้วให้ตั้งใจที่จะทำสิ่งที่คุณเห็นว่าดี และหยุดทำสิ่งที่เห็นว่าไม่ดี ข้อสำคัญต้องทำทุกวัน
ผมว่าวิธีนี้น่าจะช่วยได้ครับ


ทั่วไป เว็บธรรมจักร

28647.มิจฉาทิฏฐิกับนิสัยพาลพอมีทางแก้ไขไหมครับ

ผู้ใช้งานขณะนี้