เช้า ดูข่าว นักการเมืองแก่งแย่งชิงดีกัน คนไทยขัดแย้งกัน
สาย เข้าเรียน เข้าทำงานเจอแต่ผู้คนคอยเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบกัน
เที่ยง ทานข้าว เอาแต่จับกลุ่มติฉินนิทากัน
บ่าย เข้าเรียน เข้าทำงานก็เป็นเหมือนตอนเช้า
เย็น ดูข่าว ก็เหมือนตอนเช้า


เพื่อนคนนึงในเว็บนี้แนะนำผมมานานแล้ว ผมก็เลยสมัครและเข้ามาโพสถามคำถามกับพี่ๆครับ(ผมเคยโพสไปไม่กี่ครั้งเองครับ)

ผมอยากถามพี่ๆทุกคนว่า พี่ๆมีความคิดเห็นอย่างไร และ ควรจะใช้หลักธรรมใดเข้ามาช่วยขัดเกลาจิตใจของคนไทยเราครับ

ขอบคุณพี่ๆครับ ที่กรุณาให้ความเห็นครับ

เอ......จะให้ตอบยังไงดีหละครับ แต่เราก็ไม่ใช่พี่นี่นา(อายุ ๒๑)เราตอบได้ไหมหนอ

ในความคิดของกระผมคิดว่า สังคมไทยจะเป็นอย่างไร เรื่องนี้ขออุปมาง่ายๆก่อน
เหมือนกับเราเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็น เราอยู่ใกล้ๆฝั่ง ใช้ท่าพิสดารเล็กๆน้อยๆก็เข้าฝั่งได้
ปรากฏว่ามีคนอีกคนหนึ่งว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน กำลังจะจมน้ำคุณพี่เลือกที่จะทำอะไรก่อนขอรับ

ในเรื่องหลักธรรมก็เช่นกันครับ บางครั้งเราต้องดูใจ ดูการกระทำเราก่อน การกระทำเราดีหรือยัง
ถึงไปสอนคนอื่น หากกระทำเราดีแล้วนั้นเราก็ต้องมาดูต่อว่า อันไหนที่เราควรแก้และอันไหนเราไม่สมควรแก้ เพราะบางทีจิตเราเสีย จิตเราเสียหมายความว่า
หากเราสติน้อยแล้วเราไปพัวพันกับอบายมุข สติเราเสีย จิตเราเกิดโทสะ เราเกิดความอาฆาต
เหมือนกับเราว่ายน้ำไม่เป็นไปช่วยคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น มันก็จมทั้งคู่หละครับ

ดูยาวๆเนอะ ขอสรุปสั้นๆนะครับ
๑. พิจารณาจิต การกระทำเรา พร้อมหรือไม่ ไม่พร้อมหยุดที่ข้อ ๑ พร้อมไปที่ข้อ ๒
๒.พิจารณาปัญหาว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือเป็นเรื่องเล็ก ถ้าคิดว่าเป็นเรื่องสำคัญไปข้อ ๓
๓.เราพร้อมหรือไม่ที่จะต้องเผชิญหน้ากับจิตของคนที่ไม่ได้ศึกษาธรรมที่ควร ทำไม่ได้ หยุด ทำได้ไปข้อ ๔
๔.คิดว่าควรจะแก้ไขจากตรงไหนเพื่อไม่ให้เกิดความรุนแรงมากขึ้น หรือกระทำแล้วมันดีขึ้นนั่นเอง ไม่ได้หยุด ทำได้ไปข้อ ๕
๕.คิดว่าจะสามารถแก้ไขได้หรือไม่ ไม่ได้ ไม่ต้องทำ ถ้าได้ทำ

ผิดพลาดประการใดขออโหสิกรรมและขอผู้มีบุญทุกท่านชี้แจงด้วยครับ

ก่อนที่คุณจะอ่าน คำตอบที่ข้าพเจ้าจะตอบให้ คุณต้องทำความเข้าใจไว้ก่อนว่า ข้าพเจ้าจะตอบคุณตามความเป็นจริง ไม่ใช่เป็นการด่า หรือตำหนิติเตียน หรือกล่าวกระทบ ต่อตัวคุณ
คำถามของคุณ เป็นคำถามที่ใหญ่เกินกว่าสมองสติปัญญาของคุณ
คุณไม่มีความรู้ในเรื่องของหลักธรรมชาติของการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน
คุณไม่มีความรู้ ในเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ คือคุณไม่รู้แม้กระทั่งว่า ตัวคุณมีความสามารถหรือศักยภาพทางร่างกายอย่างไรบ้าง
คุณจึงได้สนใจในตัวผู้อื่น ไปในทางที่ตัวคุณไม่อยากให้เป็นไปอย่างนั้น
เรื่องที่คุณกล่าวมาเป็นข้อๆนั้น ตัวคุณเองก็มีพฤติกรรมอย่างนั้นอยู่ในตัวคุณ ตัวคุณเอง ก็มีความขัดแย้งทางความคิด ในพฤติกรรมบางอย่าง แต่คุณไม่รู้ว่าตัวคุณมีความขัดแย้ง ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา
ตัวคุณไม่รู้ว่า ตัวคุณมีความคิด มีการระลึกนึกถึงสิ่งที่ได้ผ่านไปแล้ว
ตัวคุณไม่รู้ว่า ตัวคุณเอง ก็มีจิตใจที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เห็นแก่ตัว เพราะคุณไม่รู้จักตัวคุณเอง
ตัวคุณคงไม่มีเพื่อน ที่จะพูดคุย ติดต่อสื่อสาร ในเรื่องสัพเพเหระ หรือในเรื่องที่เป็นสาระ คุณจึงคิดว่า พวกเขานั่งนินทาติฉิน

ตัวคุณเอง มีศีลธรรม ดีหรือยัง ไม่ต้องอะไรมาก ดอกขอรับ
ถ้าทุกคน ยึดถือศีล ๕ พิจารณา และทำความเข้าใจใน ศีล ๕ ให้ละเอียด ลึกซึ้ง หรือ บรรดาบุคคลากรทางศาสนา สอน หรือแนะนำ แนะแนว แยกแยะ ในรายละเอียดศีล ๕ ให้กับประชาชนคนทั้งหลายเหล่านั้น ธรรมะก็จะเกิดในพวกเขาเหล่านั้น รวมทั้งตัวคุณด้วยขอรับ

จขกท. รู้จัก ท่าน sriariya ดีแล้วคงไม่ถือสาในคำตอบท่านนะขอรับ

ยินดีต้อนรับสู่ สังคม....ลานธรรมจักร

เป็นธรรมดาครับ

สังคมไทยก็เปลี่ยนไปทุกยุค แล้วแต่ ดีหรือ ไม่ดี

คนไทยก็เช่นกัน บางคนเปลี่ยน บางคนไม่เปลี่ยน

คนที่เปลี่ยน ก็มีทั้ง ไปในทางตรงข้าม คือ ทั้งดี - ไม่ดี

คนที่ไม่เปลี่ยนก็ เช่นเดียวดันเดียวกัน ดี - ไม่ดี
ยังไงก็ทำนองเดิมต่อไป

ดังนั้น อย่าไปสนใจมันเลยครับ เรื่องของสังคม เรื่องของคนอื่น
เพราะมันไม่มีประโยชน์เลย

ถ้าจำเป็นต้องข้องแวะ ก็ต้องมีวิธีพิจารณาที่แยบคาย
มิฉะนั้น "โทสะ" รบกวนตลอดแน่ๆ

หันมาดู กาย - ใจ ของตนเองดีกว่า
รับรองได้ประโยชน์แน่นอน

ที่เอาคำตอบนี้ขึ้นมาอีก ก็เพราะ ข้าพเจ้าต้องการให้คุณผู้ตั้งกระทู้ถาม อ่าน และทำความเข้าใจได้ด้วยตัวเอง
โดยที่ไม่ต้องไปหลงเชื่อ พวก อีบ่างช่างยุ
ตัวหนังสือ ภาษาไทย เป็นคนไทย อ่านแล้ว ย่อมต้องรู้ความหมายของการติดต่อสื่อสาร

หาอะไรอย่างอื่นทำสิ

เรียนดนตรี เล่นกีฬา เรียนศิลปะ มีอะไรให้เราเลือกเยอะแยะ
หรือชอบทางวิทยาศาสตร์ก็มีอะไรให้ศึกษาได้เยอะแยะไปนะ

เคนเห็นพ่อแม่เลี้ยงลูกด้วยทีวี เกมส์ ไหมล่ะ
ประเทศนี้ก็ทำนองนั้นแหละ คือเลี้ยงดูฟูมฟักและให้การศึกษากับประชาชนผ่านทีวี 5 ช่อง

คนสอนฉลาดแค่ไหน คนเรียนก็ฉลาดได้แค่นั้น
(แต่ผมว่า จริงๆแล้ว คนสอนมีความรู้ 10 ส่วน แต่คนเรียนมักจะเอาไปได้ไม่ถึง 10 ส่วนหรอก)

สื่อประเทศไทย คูณภาพต่ำ
การศึกษาก็คุณภาพต่ำมาก
พอต่ำก็เลยมีแต่คนโง่ๆ ที่เติบโตขึ้นมาบริหารบ้านเมือง
ผู้บริหารบ้านเมืองก็เลยคุณภาพต่ำ

เกาหลีนะ 20 ปีที่แล้ว เขาส่งคนไปเรียนเมืองนอก ฟรีๆ
ใครอยากเรียนอะไร ถ้าชอบ ถ้าทำได้ดี เขาให้เรียนหมด ไม่มีข้อผูกมัด
ทุกวันนี้คนเกาหลีที่ไปเรียนเมืองนอกน่ะ เป้นกำลังสำคัญของการพัฒนาอุตสาหกรรมบันเทิง
นอกจากวิทยาศาสตร์เป็นเลิศแล้ว
ศิลปะวัฒนธรรมก็เลิศถึงขนาด สามารถ"ส่งออกวัฒนธรรมได้"
นี่คือความฉลาดของผู้บริหารบ้านเมือง
อาจารย์เกาหลีคนหนึ่งที่ผมรู้จัก ไปเรียนโอเปร่าตั้งแต่หนุ่ม ตอนนี้คงจะ 40-50 ปี

ถ้า 20 ปีที่แล้ว คนมาขอรัฐบาลไปเรียนโอเปร่า จ้างมันก็ไม่ให้ทุน
นี่เกาหลีเขาส่งเลย คุณชอบ คุณทำได้ดี คุณทำเลย
แล้วไม่ใช่สักแต่จะส่งๆนะ เขาส่งไปเรียนกับมือต้นๆของโลกเลย
ไม่เชื่อลองไปดูโอเปร่าที่ร้องโดยคนเกาหลีใน youtube สิ

เปรียบเทียบเมหือนเขาปลูกต้นไม้นะ ผู้บริหารที่ฉลาด
เมื่อต้นไม้มันโตขึ้นมา มันป็นมะม่วง เขาก็เลี้ยงดูแบบมะม่วง
มันเป็นมะพร้าว เขาก็ปลูกอย่างมะพร้าว
พระพุทธเจ้าท่านเรียกว่า ฉันทะ คือการที่จะทำอะไรประสบความสำเร็จ
พระพุทธเจ้าบอกว่า ให้ทำสิ่งที่รัก คือมีฉันทะ
เมื่อรักในสิ่งนั้นแล้ว จะเกิดอยากทำ เรียกว่าวิริยะ
เมใื่อทั้งชอบ แล้วก็ทั้งลองทำ มันก้จะเกิดจิตตะ คือจิตใจตั้งมั่นไม่หนีไปจากสิง่ที่ทำเลย
เพราะมันได้ทำสิง่ที่รัก มีความสุข ยิ่งยากยิ่งชอบ นี่คือวิมังสา
วิมังสาก็คือ R&D คือ Research & development


แต่ผู้บริหารแบบไทยเรา มองประชาชนเหมือนวัสดุอันหนึ่ง
ถ้าเกิดวันนี้อยากขายมะม่วง ก็จะไปเอาเงินทองไปล่อมะกรู มะนาว ฯลฯ ให้มาเป้นมะม่วง
เช่น ใครเรียนหมอ เรียนวิทยาศาสตร์ รัฐบาลให้ทุนเป็นพิเศษ
คนไม่มีทางเลือกมาก ก้ต้องคว้าเอาสิง่ที่ดีที่สุดที่พอคว้าได้ ก็คว้า
กลายเป้นลักษณะที่ว่า "ทำอะไรได้ ทำไปก่อน"
แต่ใครบอกอยากเป็นนักวาดรูปแล้วจะมาขอทุนรัฐบาลเหรอ.. (ฝันไปเถอะ)


แต่ดีใจว่ามีคนอยู่กลุ่มหนึ่ง ที่คอยส่งเสริมตามแนวทางพระพุทธเจ้า คือิทธิบาท 4
นักทีไรก็ปลาบปลื้ม

ท่านแรก ตั้งมูลนิธิส่งคนที่อยากเรียนอะไรก็ได้ที่ชอบ
ท่านจะส่งให้เรียนจนถึงที่สุดที่เขาจะเรียนได้ ไม่มีข้อผูกมัด
มูลนิธิชื่อ "อานันทมหิดล" คนที่ส่งเรียนชื่อ "พระเจ้าอยู่หัว"

ท่านที่สอง ใครมีความชอบในศิลปะ อยากเรียนอะไร ท่านส่งให้เรียนจนถึงที่สุดเช่นกัน
สาขาอะไรก็ได้ ถ้าชอบ ถ้าทำได้ดี ท่านส่งหมด
ท่านผู้นั้นคือสมเด็จพระพี่นางเธอฯ

อีกท่านหนึ่ง คือฟ้าหญิงอุบลรัตน์ฯ ที่ท่านกำลังทำมูลนิธี To Be No. 1
โดยเน้นไปที่ฉันทะของเด็กๆ กล่าวคือทำอะไรก็ได้ ขอให้ทำสิง่ที่รัก สิ่งที่ฝัน
แล้วก้พระองค์ก็คอยทำหน้าที่เป็นผู้สร้างทางเลือกให้เด็กๆ
กล่าวโดยสรุปคือท่านให้ข้อมูลเด็กๆให้มากที่สุด ว่าโลกนี้มีอะไรถึงไหนแล้ว
ใครเขาทำอะไรกัน ก็ไปแสวงหาข้อมูลมาให้เด็กได้ลอง ได้ค้นหาตัวเอง

นี่ นักบริหารที่ฉลาด ท่านต้องเป้นอย่างนี้
เจริญรอยตามสมเด้จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีตกต่ำ

แต่รัฐบาลนี่กี่รัฐบาลมันมีแต่ (ขอโทษเถอะ) มีแต่พวกโง่ๆ
แก่แล้วก็กลัวว่าตนเองจะหายไปจากโลก เคยมีอำนาจ เคยมีคนมาพินอบพิเทา
พอเริ่มแก่แล้วสิ่งเหล่านี้มันจะหายไป ก้ทนไม่ได้ รับไม่ได้ กลัวคนจะไม่มาพินอบพิเทา
กลัวเสียบารมี เสียคอนเน็คชั่น เสียประโยชน์ กลัวไม่มีหน้ามีตา กลัวอำนาจเสื่อม
ไม่ยอมรับความเสื่อม มันก็สู้ๆอยู่กับการไขว่คว้าหา"การยอมรับ"
ไขว่คว้า"หาอัตตามาสู่ตน" ด้วยการเอาบ้านเมืองมาเป็นของเล่นของคนแก่
แก่ไม่พอ หนังเหนียว มีแต่ปัญญาแบบเจ้าเล่ห์เพทุบาย กัดกันไปวันๆ
หาปัญญาธรรมไม่มีสักคนนึง

ดูแล้วก็ปลง ช่างหัวบ้านเมือง
เอาตัวเองดีกว่า

อ้าว

พูดถึงทีวี 5 ช่อง

ไปๆมาๆ

ขอบพระคุณครับทุกความเห็น

ก่อนอื่น ผมก็คิดอยู่นะครับ ว่าที่ตั้งกระทู้แบบนี้ ต้องมีทั้งความเห็นทางบวกและลบ

ผมแค่อยากจะขอความเห็นจากพี่ๆแค่นั้นเองครับ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง

ขวัญเอ๊ย ขวัญมา

อีบ่างช่างยุ มีประวัติความเป็นมายังไงขอรับ เล่าสู่กันฟังบ้างดิ เห็นพูดสองครั้งแล้ว

อีบ่างช่างยุ หมายถึง คนที่ชอบยุแหย่ให้เกิดความแตกแยก หรือใส่ร้ายผู้อืนให้เกิดความเข้าใจผิดในทางที่ไม่ถูกไม่ควร

เป็นนิทานสอนเด็ก ใช้ตัว อีบ่าง เป็นสัตว์ตัวละคร ที่ชอบยุแหย่โน้นนิด นี่หน่อย จนทำให้เกิดความเข้าใจผิด

ถ้าเป็นตัวเจ้าผู้ใช้ชื่อว่า "กรัชกาย" ก็หมายความว่า เจ้าไม่ได้รู้จักความหมายของภาษาไทย ไม่รู้จุดมุ่งหมายที่ข้าพเจ้าใช้ภาษาในการติดต่อสื่อสาร แต่ยุแหย่ ให้เกิดความเข้าใจผิดในตัวข้าพเจ้า ก็เท่านั้น

อย่างนี้เรียกว่าตอบอยู่ในประเด็น ตอบตรงคำถาม ก็เท่านี้




นั่นใช่ไหมตัวบ่าง

ท่าน sriariya ตอบให้เข้าประเด็น เหมือนตอบเรื่องบ่างช่างยุดิขอรับ ...ว่าควรดูข่าวสารบ้านเมือง

ทางสื่อยังไง จึงจะรู้เห็นตามเป็นจริง ตรงข้อเท็จจริง โดยไม่ถูกลวงจากสื่อนั้นๆ

ขอแนะนำว่า ให้ยึด กุศลกรรมบถ ๑๐ - ศีล ๕ เป็นพื้นฐานในการดำรงชีพ(และเป็นพื้นฐานของการปฎิบัติธรรม) เพราะว่า คนทุกวันนี้ ถ้าพิจารณาให้ดีแล้ว ล้วนแต่ขาดข้อพื้นฐานเหล่านี้ไป
...ส่วนน้อง จขกท. ขอให้ หันกลับมามองที่ตัวเองก่อนเป็นอันดับแรกเลยครับ
...ไม่ว่าจะเห็นสิ่งอื่นผิด สิ่งอื่นถูก หรือ รู้ว่าอะไรผิด อะไรถูก แต่ถ้าเป็นเรื่องภายนอกตัว นั้นไม่สำคัญ
...สำคัญที่สุดคือ ต้องตัดสินได้ว่า ตัวเองผิด ตัวเองถูก แล้วปรับโทษตัวของเราเองได้ อันนี้สำคัญที่สุด

ขอบพระคุณคุณพี่ภาวิตา-พหุลีกตามากครับ

ผมก็ยังถือว่าผมเป็นมือใหม่หัดขับอยู่ครับ ค่อยๆทำ ค่อยปฏิบัติ เก็บสะสมไปเรื่อยๆเหมือนหยอดเหรียญใส่กระปุกออมสินครับ

ส่วนตัวผมที่ตั้งกระทู้ถามเรื่องนี้เพราะอยากรับรู้ความคิดเห็นของพี่ๆ ครับ
เพื่อนำไปใช้เป็นแนวทางในการศึกษาหลักธรรมที่เกี่ยวข้องและนำไปประยุกต์ใช้ในการใช้ชีวิตประจำวันของตัวผมเองครับ

ขอบพระคุณพี่ๆมากครับ