คำถามนี้อาจกว้างเกินไปสำหรับกระผมเพราะไม่รู้เริ่มคำถามอย่างไรดี คือ กระผมนับถือศาสนาพุทธจะเรียกว่าตามทะเบียนบ้านก็คงไม่ผิด นับถือต่อๆกันมาตามบรรพบุรุษ วันสำคัญทางศานาหรือวันพระก็ไปทำบุญตามประเพณีที่วัดเช่นชาวพุทธทั่วๆไป ทำบุญใส่บาตรตามโอกาสทีมี มาระยะหลังก็ช่วง 2-3ปีมานี้เริมสนใจทำสามาธิ ก็พยายามฝึกทำสมาธิตามที่ได้ศึกษาจากกระทู้ในนี้หลายๆกระทู้และจากการตอบของท่านผู้รู้ในเว็ปนี้นี่แหละ รู้สึกตัวว่าการฝึกทำสมาธิของกระผมไม่มีสมาธิเสียเลยคงต้องฝึกอีกนาน แรกๆทำบ้างไม่ทำบ้างแต่ปัจจุบันนี้เลิกทำไปแล้ว และ2-3ปีมานี้พยายามสวดมนต์ทั้งเช้าและเย็นจนขาดไม่ได้ต้องสวดทุกวัน และพยายามรักษาศิล 5 ให้ครบนอกนั้นก็ทำบุญทำทานตามโอกาส .ก็เท่านี้เองที่ความเป็นชาวพุทธของกระผม.....................เมื่อการเป็นชาวพุทธของกระผมที่ผ่านๆมาและตลอกมานั้นได้เท่าที่เล่ามาเท่านั้น จึงอยากถามท่านผู้รู้ว่า การที่เราจะศึกษาธรรมะจึงอยากจะถามท่านผู้รู้ว่าที่กระผมเล่ามานั้นถูกต้องหรือไม่ และควรเริ่มต้นศึกษาอย่างไร ขอบคุณครับ

รู้ทุกข์

การศึกษาธรรมะ ควรเริ่มต้นจากไหน?
คำถามนี้ หมายถึง เจ้าของกระทู้ มีความต้องการให้มีปัญญาในธรรม เพื่อการปฏิบัติ.

เว้นจาก สภาพแวดล้อมอันขัดขวางต่อความสะอาดของกาย วาจา ใจ
เว้นจาก การคบหาบุคคลอันขัดขวางต่อ ความสะอาดของกาย วาจา ใจ
เว้นจาก การกระทำอันก่อให้เกิดความเดือดร้อนใจในภายหลัง เช่นอกุศลกรรมบถ 10
เข้าหา สมณผู้มีกัลยาณธรรม เป็นเครื่องอยู่ เพื่อขอคำชี้แนะ ขอเล่าเรียน
ศึกษา ธรรมบท ตามสมควร


เริ่มศึกษาอย่างนี้ก่อน เพื่อให้เกิดความสังวร สำรวม และทำเหตุให้เกิดปัญญา
จากนั้นค่อย ศึกษาใน จิตตสิกขา ปัญญาสิกขา เช่นการเจริญสติปัฏฐาน ในโอกาสต่อไป

คอยรู้สึกถึงความมีอยู่ และการเคลื่อนไหวของกายกับใจ (ซึ่งคือทุกข์นั่นเอง)

ที่ผ่านมาก็นับว่าดีมากแล้วครับ...


หากหมายถึงการปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์ล่ะก็...มีทางเดียวที่เขาเรียกกันว่า "มรรค 8"

เริ่มจาก สัมมาทิฏฐิ ......จบที่สัมมาสมาธิ

ในส่วนของรายละเอียด ที่บอร์ดนี้มีผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิอยู่มากมายครับ หากท่านมีความเพียรที่จะศึกษาจริงๆท่านสมาชิกทั้งหลายก็ยินดีที่จะให้คำแนะนำท่านด้วยความจริงใจครับ(กระผมคิดว่างั้นนะ )

ควรศึกษาที่ตัวเราก่อนครับ
รักษาศีลให้ได้ ขาดไปก็ต้องตั้งใจใหม่ให้ดีขึ้นกว่าเดิม
ตั้งใจนั่งสมาธิ

พระท่านสอน กำหนดพุทโธ ลมหายใจเข้าออก ล้วนอยู่ที่ตัวเราทั้งนั้นไม่ได้อยู่ฟากฟ้าอากาศแต่อย่างใด
พระท่านสอน กำหนดทุกข์ ก็ทุกข์ในตัวเรานั่นเอง ไม่ใช่ทุกข์คนอื่นเพียงแต่นำทุกข์คนอื่นมาพิจารณา

ธรรมะ คือ ธรรมชาติ สิ่งที่อยู่รอบตัวเราและเรา มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา มีการตายและเกิดใหม่ตลอด โดยเราไม่สมามรถหยุดได้ มองดูไห้เข้าใจด้วยปัญญาว่าเป็นจริงไหม

ตอนนี้คุณamamได้เริ่มต้นแล้ว

เริ่มที่สนใจ พิจารณา รับฟัง ค้นคว้า

ทำของยากให้เป็นของง่าย ทำสิ่งที่ซับซ้อนให้เป็นเชิงเดียว

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตนเองเห็น

อย่าไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองเห็น

อย่าเชื่อในสิ่งที่คนอื่นพูด

อย่าไม่เชื่อในสิ่งที่คนอื่นพูด

นี่คือการปฎิบัติธรรมครับ

ธรรมชาติ คือ ธรรมะ
แต่ว่าธรรมะ อยู่เหนือธรรมชาติ

ธรรมชาติ....เวียนเกิด เวียนตาย
ธรรมะ....ไม่เกิด ไม่ตาย เป็นอมตะ

ผมว่าถ้าสนใจจริงๆ ก็ควรไปซีเอ็ดบุ๊คแล้วลองเปิดหนังสือเล่มไหนก้ได้ว่าเรื่องการสมาธิ
โดยอ่านคร่าวและดูว่าอ่านแล้วเข้าใจและสามารถจะทำได้ไหวหรือไม่ อ่านสักสองสามเล่ม
หรือสักหลายๆเกจิอาจารย์ก็พอจะได้แนวคิดที่ดี +หลักปฏิบัติๆ ได้.....

ต้องบอกไว้ก่อนว่า จิตจะสงบหรือเป็นสมาธิได้นั้น ได้จากหนึ่งตั้งใจฝึก สองออกจากความฟุ้งซ่าน
มาได้ ไม่เอาเรื่องอื่นๆมาคิดขณะทำสมาธิภาวนา

การเริ่มต้นจะเกิดขึ้นได้ ก้เมื่อได้ลองปฏิบัติดูว่าปฏิบัติแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้เป็นเช่นไร และสามารถปฏิ
บัติต่อเนื่องติดๆกันได้หรือไม่....


ผมจะแนะวิธีทำสมาธิแบบง่ายๆนะคับ ขั้นแรกต้องอาบน้ำชำระร่างกายให้ปลอดโปร่งเสียก่อน
จากนั้นสวดมนต์บทสั้น ที่ไม่ยาวเกินไปเช่นอิติปิโสฯ แล้วก็คราวนั่งในท่าสมาธิหรือจะนั่งท่าไหนก้ได้
ที่นั่งแล้วสบายๆ จากอย่าเพิ่งหลับตา สูดลมหายใจเข้าออกยาวๆลึกๆ ช้าๆสัก10-20 ครั้ง จากนั้นถึง
หลับตากำหนดความร้สึกว่าจะนั่งสัก5 นาที แล้วก้หายใจเข้าไป-และหายใจออกมานับ1 หายใจเข้า-
หายใจออกนับ2 หายใจเข้า หายใจออก นับยังงี้ให้ถึง10 แล้วเริ่มต้นย้อนกลับมานับ1ใหม่แล้วนับจนไป
ถึง10 อีกครั้ง นับลมหายใจเข้า-ออก 1-10 สักสามรอบ ถ้านับแล้วไม่หลงในการนับถือว่าใช้ได้
หรือจะลมหายใจเข้า-พุทธ ลมหายใจออก-โธ แล้วถึงนับ1 นับไปจนถึง10 อย่างนี้ก้ได้
เป็นอานาปานสติแบบคณนานัย ผูกจิตกับลมหายใจเข้าออก ด้วยการนับกลับไปกลับมาอย่างมีสติ

*****************************************

ข้อธรรมจาก หลวงพ่อพุธ

ถ้าจะเอาดีกับพระพุทธเจ้าจริงๆ ก็ยึดพระพุทธเจ้าเป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึก พยายามปฏิบัติศีล ๕ ให้มันถูกต้อง อยู่กันที่ตรงนี้ ไม่ต้องไปไขว่คว้าอะไรให้มันมากนัก


๑. รักษาศีล ๕
๒. ทำกิจวัตร อุปัฏฐากเลี้ยงดูบิดามารดาให้ดี
๓. ฝึกสติสัมปชัญญะ ให้รู้อยู่ที่จิตตลอดเวลา ถ้าเรามีสติรู้อยู่ที่จิต นั่นแหละ คือ พุทธะ ผู้รู้ พุทธะ ผู้ตื่น พุทธะ ผู้เบิกบาน

ถ้าจับจุดนี้ได้แล้วสบายมาก ไปที่ไหนเราก็ไปกับพระพุทธเจ้า นั่ง นอน กิน อยู่กับพระพุทธเจ้าตลอดเวลา

คนทั้งหลายศึกษาธรรมะ ไม่รู้จักจุดมัน ไม่รู้จักจุดที่จะเอาดี

เราต้องเอาดีกันตรงนี้ ตรงที่มีสติรู้จิตตลอดเวลา ผู้ที่มีสติรู้จิตตลอดเวลา เป็นจิตพุทธะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เป็นคุณธรรมที่ทำจิตให้เป็นพุทธะ


เมื่อทรงไว้ซึ่งความรู้สึกเช่นนั้นตลอดเวลา ชื่อว่ามีพระธรรมอยู่ในใจ

เมื่อมีพระธรรมอยู่ในใจ พระธรรมก็คอยเตือนให้เรารู้สึกสำนึกผิดชอบชั่วดี เราจะตั้งใจละความชั่ว ประพฤติความดี ทำจิตให้บริสุทธิ์สะอาดอยู่เสมอ


อันนี้คือหลักปฏิบัติชั้นยอดที่สุด

การเริ่มต้นศึกษาธรรมะความคิดของผมนะครับ น่าจะศึกษาที่กายที่ใจของตัวเราก่อนครับ
เพราะทุกข์ไม่ได้อยู่ที่สิ่งอื่นนอกจากกายกับใจของเราเองครับ สาธุครับ

การศึกษาธรรมมะ ควรเริ่มต้นจากพุทธประว้ติก่อนนะครับ เข้าไปให้กูเกิ้ลเขาค้นให้ มีผู้นำมาสรุปไว้ดีๆ เยอะแยะ หลายสำนวน คัดเลือกเอาเองนะครับ

สิ่งที่ควรเน้นหนัก คือต้องไปค้นหาและจับแระเด็นให้ได้ละเอียด ชัดเจนว่า
พระพุทธเจ้าทรงค้นพบอะไร แล้วทรงนำเอาอะไรมาสอน

ค้นให้พบหลักทฤษฏี อันเป็นแก่นแท้ คำสอนของพระพุทธองค์ให้ได้ก่อนอื่นใด

คำสอนวันแรก จนถึงวันที่ 5 ของพระพุทธองค์นั้นเป็นสุดยอดคำสอน เป็นต้นกำเนิด พระไตรปิฎกทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์ ศึกษาตรงนั้น จับประเด็นให้ได้แม่นๆก่อน แล้วจึงค่อยขยายออกไปครับ

พร้อมนี้ได้ส่งภาพสรุป สิ่งที่ต้องศึกษามาให้ลองพิจารณาด้วยครับ

สาธุ ขอให้เจริญในธรรมและประสบความสำเร็จทางโลกไปด้วยพร้อมๆกัน

แล้วก็ต่อด้วยความรู้เพื่อสู่นิพพานตามภาพที่แนบนี้นะครับ