ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาให้ความคิด ความเห็น นานนัก ที่นันท์ไม่ได้เปิดเข้ามาในเว็บไซต์ดีๆแห่งนี้
จะมีในพระไตรปิฎกหรือหนใด หนังสือหรือตำราแห่งไหน เหล่านี้ล้วนเป็นธรรม
หากมีในธรรมชาติ ล้วนเป็นธรรม
มิควรยึดติดสิ่งใด
จักวางธรรมสู่ธรรม
"สพฺเพ ธมํมา นาลํ อภินิเวสาย" สรรพสิ่งทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
เจริญในธรรมเถิด ท่านผู้ปฏิบัติ
สาธุ

...ขออนุญาตเจ้าของกระทู้แสดงความคิดเห็นนะเจ้าคะ...

...การปฏิบัติธรรมคือการปฏิบัติใจ...สำหรับผู้ที่ยังไม่มีหลักยึดเหนี่ยวจิตใจที่เข้มแข็งแล้ว...
...การยึดติดธรรมะหรือรูปแบบการปฏิบัติเช่นการฝึกนั่งสมาธิ การเดินจงกรม จึงมีความจำเป็น...
...แม้ครูบาอาจารย์โดยเฉพาะพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต...ไม่เคยละทิ้งการเดินจงกรมจนมรณภาพ...
...และการยึดติดในคำบริกรรมไม่ว่าจะใช้คำเหล่าใดล้วนเป็นไปเพื่อทำจิตใจที่ฟุ้งซ่านอยู่ให้สงบลง...

...สำหรับคนทั่วไปที่มัวหลงอยู่กับโลกใน...โลกของการเวียนว่ายตายเกิดหมุนเป็นวัฏจักรใน3โลกนี้...
...จะไม่เคยรับรู้ว่ามีโลกนอกซึ่งกว้างใหญ่ไพศาล...ที่พระพุทธเจ้า พระสาวก พระอรหันต์อยู่ที่นั่น...
...ท่านตายจากโลกในก็คือการเวียนว่ายตายเกิดเป็นวัฏฏะวน...ไปอยู่โลกนอกคือพระนิพพาน...

...ธรรมเทศนาของหลวงตามหาบัวเกี่ยวกับโลกในและโลกนอกเปรียบกับการดำเนินชีวิตของเป็ด...
...ชีวิตคนทั่วไปคล้ายเป็ดที่อยู่อาศัยตามบ้าน...เดินหาอาหาร...พอพบน้ำที่เขาเททิ้งลงมาใต้ถุน...
...ก็วิ่งเข้าไปมุดหัวมุดหางโดยไม่รู้ว่ามีน้ำที่สะอาดในที่แห่งอื่น...คือมีแม่น้ำมหาสมุทรที่ให้ว่ายได้เสรี...
...โลกในก็คือน้สกปรกใต้ถุน...โลกนอกก็คือโลกที่กว้างขวางเหมือนแม่น้ำมหาสมุทร...

...ธรรมะแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์...พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้พอสังเขปประมาณน้อย...
...ให้ผู้ใฝ่ธรรมะได้นำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาเวลาปฏิบัติ...มิได้ให้ยึดถือนำมาปฏิบัติทั้งหมด...
...สำหรับผู้ปฏิบัติเองให้เลือกใช้ที่เหมาะสมตามสติกำลังความสามารถที่มีของตนเอง...

...ไม่ว่าจะถือศีลเป็นประมาณน้อยมากก็ตามกำลังที่ทำได้...ถ้าทำแล้วเพิ่มทุกข์ก็ไม่ใช่แนวทาง...
...ถ้าทำแล้วติดสุขก็ไม่ใช่แนวทาง...ให้เลือกเดินทางสายกลางเป็นมัชฌิมาปฏิปทา..ไม่ตึงไปหย่อนไป
...อันนี้ก็แล้วแต่ความถนัดและถูกกับจริตของใครของมัน...และการเกิดความรู้ทางปัญญาก็ต่างกัน...

...การยึดติดรูปแบบสำคัญที่ใจผู้ปฏิบัติต้องการจะทำหรือไม่...และแนวทางนั้นต้องมีอริยสัจสี่...
...และเดินรอยตามอริยมรรคมีองค์แปด...ปฏิบัติเพื่อการรู้แจ้งเห็นจริงตามพระสัจธรรมที่ตรัสดีแล้ว...
...เพราะยังมีอวิชชาคือความโง่เข้าครอบงำอยู่และยังไม่สิ้นกิเลส...ก็ไม่น่าผิดที่จะยึดในธรรมได้นะ...

สาธุครับ

ธรรมมี กุศลมี มีได้มาก มากขึ้นเรื่อยๆได้ มากจนมากที่สุดได้

แต่ควรพิจารณาว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

จะต่างกับคนที่ ยิ่งมีก็ยิ่งยึด ยิ่งมีมากเท่าไร ก็ยิ่งยึดว่าธรรมที่ยึดถือนั้นเป็นความดีงามของตัวเราของเรา

ธรรมมานุปัสสนา พิจารณาว่าธรรมนี้ไม่ใช่ สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา

สิ่งที่เป็นอนัตตาควรหรือที่จะยึดไว้ ควรหรือที่จะยึดมั่นว่าเป็นตัวเราของเรา

ธรรม ย่อมอยู่ใกล้คนมีดวงตา

ยึดธรรม แต่ไม่ติดธรรม ยึดกิเลส แต่ไม่ติดกิเลส
จับได้ ก็ปล่อยได้ ง่ายนิดเดียว แต่ไม่ทำ...