อนุโมทนากับพุทธพจน์ของคุณโยม FLAME และโยมพี่ปล่อยรู้ด้วยนะครับ
โยมเจ้าของกระทู้ลองทบทวนดูนะครับ แต่ที่โยมพี่ปล่อยรู้ รู้มาก็อาศัยจากตำรา
มาก่อน จะปฏิเสธตำราทีเดียวเลย หรือไม่เชื่อไม่ฟังน้อมฟังคนอื่นก่อนเลย
อย่างนั้นก็ไม่ต้องตั้งกระทู้ถามแล้วกระมัง

พวกเราได้ยินได้ฟัง ศึกษาจากครูบาอาจารย์ ผ่านตำรามาด้วยกันแล้วทั้งนั้น
ที่นี้จะรู้จะหายสงสัยในเรื่องใด ก็ต้องมาสนทนาสอบถามแบบนี้แหละ

ไม่มีใครหรอกครับ ถึงเขาจะบอกว่าไม่ต้องอาศัยตำรา แต่เขาๆ ท่านๆ ก็ผ่าน
ตำรามาด้วยกันหมดแล้ว เมื่อมาลงมือแล้วนั่นแหละถึงจะเรียกได้ว่า อาศัย
ประสบการณ์ตรงอีกทีที่ได้มาจากตำราหรือแผนที่แล้วนั่นเอง วันข้างหน้า
คุณโยม wapae เมื่อได้ยินได้ฟังจากกัลยาณมิตร เทียบเคียงจากตำรา
จากแหล่งที่น่าเชื่อถือ แล้วลงมือปฏิบัติ ก็ต้องมีความรู้ความเข้าใจไม่แตก
ต่างไปจากนี้แน่นอนครับ

ถ้าคงความหมายเดิมให้ดูที่คุณโยม FLAME แสดงความเห็น ถ้าน้อมทำความ
เข้าใจให้ง่ายขึ้นพิจารณาที่โยมพี่ปล่อยรู้อธิบายครับ ^^

คงขอเพิ่มเติมในความรุ้ความสงสัย ที่ไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์ที่พระพุทธองค์
ทรงไม่พยากรณ์เสมอๆ เลย คือไม่ตอบสำหรับคำถามที่จะทำให้ คนถามคล้อย
ตามเข้าใจไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่นคุณโยม wapae มีความเชื่อในเรื่องวิญญาณ
ผู้ที่เขารู้แล้ว เขารู้ว่าคุณโยม มีลักษณะสัสสตทิฏฐิ คือมีความคิดความเห็น อย่าง
เช่นที่โยมพี่ govit2552 ถามคุณโยม เน้นสีแดงๆ

ตายแล้วเกิด ตายแล้วเกิด วิญญาณเดิมใช่หรือไม่ นี้คือความเห็นที่เรียกว่า "เที่ยง"
พอคุณโยมมาถาม แล้วก็บอกด้วยว่าเชื่อว่ามี หากเป็นพระสาวก ตลอดจนพุทธบริษัท
ที่เข้าใจคำสอนอย่างถ่องแท้ จะต้องพยายามในการให้คำอธิบาย เช่นที่โยม FLAME
ยกพุทธพจน์นำขึ้นมา แสดงถึงความหมายของวิญญาณ ตามพุทธพจน์

เพราะหากปฏิเสธลงไปคุณโยม wapae ก็จะเข้าใจว่า อ่อไม่มีวิญญาณไม่มีตัวตน
ลงไปอีกทันที จนเกิดวิปัสสนึกผิดๆ นึกเอาอย่างเดียว อย่างเก่งก็แค่ จินตมยปัญญา
จะตอบรับลงไป คุณโยมก็จะเข้าไปหาส่วนสุดอีกด้านหนึ่งคือ ความมีอยู่เที่ยงแท้
ปฏิเสธก็กลายเป็นขาดสูญ ตายแล้วก็แล้วกัน ฯลฯ

๑๐ คำถาม ที่ใครๆ ถามแล้วพระองค์ไม่ตอบเลย คือถามเพราะไม่รู้เหตุ
เกิดของคำถาม ไม่รู้เหตุเกิดของสิ่งต่างๆ ที่อาศัยปัจจัยตามที่โยมพี่หลายๆ
คนช่วยกันอธิบาย

๑.โลกเที่ยง?
๒.โลกไม่เที่ยง?
๓.โลกมีที่สุด?
๔.โลกไม่มีที่สุด?
๕.ชีพอันนั้น สรีระก็อันนั้น?
๖.ชีพเป็นอื่น สรีระก็เป็นอื่น?
๗.สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีก?
๘.สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้ว ย่อมไม่เป็นอีก?
๙.สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีกก็มี ย่อมไม่เป็นอีกก็มี?
๑๐.สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีกก็หามิได้ย่อมไม่เป็นอีกก็หามิได้?

แล้วก็อนุโมทนากับคุณโยมลูกพระป่า ที่แนะนำให้เอาหนามออกเลย ไม่ต้องพิจารณา
มากให้ปฏิบัติเลยดีกว่า ดังนั้นก็พิจารณาที่โยมพี่ๆ ช่วยกันอธิบายครับว่า วิญญาณ
จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยเหตุปัจจัย คือ ตากระทบรูป เกิดเห็น รู้เห็น นี้แหละวิญญาณ
ทางตา พออะไรกระทบก็เหมือนวงจรไฟฟ้า วิ่งไปรวมลงที่ใจ ในส่วนของใจก็มี
ทั้งความรู้สึกสุขทุกข์ มีความจำ มีความคิดนึกปรุงแต่ง ตรงนี้แหละที่เป็นกิริยาอาการ
ที่ทำให้ เกิดการตั้งคำถามความสงสัยนี้ขึ้นมา เพราะอาศัยตาที่เห็น

จำได้ว่าเป็นเราเ็ห็น เป็นเรารู้เห็น แล้วก็เกิดอาการคิดนึกรู้สึกรับรู้เรื่องราวต่างๆ ขึ้นมา
ความยึดมั่นถือมั่นหรืออุปาทาน นอกจากเราเห็นแล้ว ก็กลายเป็นเราสงสัย เรากลัว
เราสับสน เราไม่รู้ขึ้นมานั่นเอง

เกิดความสงสัย ที่ถ้าอบรมเจริญปัญญา พิจารณาลงมือปฏิบัติตามที่กัลยาณมิตร
แนะนำแล้วนั่นแหละจึงจะได้เห็น กระบวนการเกิดเพราะอาศัยเหตุปัจจัย กระบวนการ
ดับเพราะหมดเหตุหมดปัจจัย หรือเป็นความสืบต่อของ วัตถุอื่น(หู+เสียง=ได้ยิน)
+ อารมณ์ที่ได้ยิน นี้ก็มีความสืบต่อของวิญญาณ ที่พระองค์ตรัสว่า เว้นจากขันธ์ ๔
คือรูป เวทนา สัญญา สังขารนี้แล้ว รูป หมายถึงร่างกายจากเท้ามาถึงศีรษะ มีอวัยวะ
ครบ มีตาหูจมูกลิ้นกาย ไม่บกพร่อง

เวทนา ความรู้สึกหรือเสวยอารมณ์ สุข ทุกข์ เฉยๆ /สัญญา ความจำได้หมายรู้ จำสิ่ง
ที่เห็นตามตัวอย่างข้างต้น จำเสียง จำกลิ่น จำรส จำสัมผัสเย็นร้อนอ่อนแข็ง จำเรื่อง
ราวในอดีต ในปัจจุบัน / สังขาร ความคิดนึกปรุงแต่งที่อาศัย ผัสสะ เวทนา สัญญา
เจตนา(กรรม) เป็นตัวปรุงแต่งเรื่องราว ความสงสัยเรื่องวัฏฏ์จักร ความสงสัยในขันธ์
ตัวตนที่แล้วมาในอดีต ตัวตนที่จะไปในอนาคต เหล่านี้ ฯลฯ

พระองค์ตรัสว่า เว้นจากนามขันธ์ รูปขันธ์แล้ว วิญญาณ ที่เรากล่าวว่า มีการมา การไป
การจุติ การอุปัตติเว้นจากนี้ไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้ พอใครลองได้ศึกษาจากตำรา หรือจาก
ุกัลยาณมิตรแล้ว เช่นพอคุณโยมลูกพระป่าแนะนำ ความคลายใจเบาใจก็เกิดขึ้น

ตรงนี้ดับไปแต่อารมณ์แต่ความสงสัยยังไม่หมด ตัวตนความยึดมั่นถือมั่นยังมีอยู่ถืออยู่
ก็จำต้องมาศึกษาจากตำรา จากกัลยาณมิตร ที่มีความเห็นถูกเป็นสัมมาทิฏฐิ ย่อมจะ
สามารถพิสูจน์ถึงพระธรรมคำสอน ว่าเป็นสิ่งบริสุทธิ์มีจริง สามารถปฏิบัติได้ ให้ผล
ได้ไม่จำกัดกาลอย่างแท้จริง ฝากไว้พิจารณาครับเจริญพร ^^

วิญญาณ ไม่รู้ว่าเริ่มครั้งแรกเกิดได้อย่างไร แต่วิญญาณเป็นวัฐจักร เวียนว่ายตายเกิด ลงนรก เป็นเทวดา
เป็นสัตว์ เป็นมนุษย์ อย่างนี้นับภพ นับชาติไม่ถ้วน เพราะว่าวิญญาณไม่หลุดจากกิเลศ ที่เรามีการรับรู้ก็เพราะเรามีวิญญาณ ถ้าไม่มีวิญญาณก็ไม่มีการรับรู้ ก็คือเราตายแล้ว เราเกิดจากความไม่รู้ของชาย และหญิง มาประชุมกัน แล้วก็เกิดวิญญาณจากภพ จากชาติไหนไม่รู้ มาปฏิสนธิในครรภ์ ทำให้เกิดเราขึ้นมา
จิตใจของเราก็จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับว่าในวิญญาณของเรามีกิเลศมากน้อยแค่ไหนในอดีตชาติ ก็จะส่งผลจิตใจในปัจจุบัน หรือในชาตินี้ บางคนก็ดี บางคนก็ชั่วสุดๆ สภาพแวดล้อมมีผลต่อพฤติกรรม หรือนิสัยของเราเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บางคนไม่ต้องสอนอะไรมากก็เป็นคนดี แม้ว่าสภาพแวดล้อมมีแต่สิ่งชั่วไม่ดี
มนุษย์เรานี้จะอยู่ในวงจร " อิัทัปปัจจยตา ปฏิจจสมุปบาท "

ไม่เที่ยง เกิดดับ

กราบนมัสการครับหลวงพี่พุทธฏีกา

ใช่ว่าโยมจะปฏิเสธตำราเสียทั้งหมดที่เดียวครับ
สิ่งใดที่มีแสดงอยู่ในตำรา
เมื่อเราพิจารณาปฏิบัติตามแล้วเห็นจริงตามที่ตำรากล่าวถึง
ก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธตำราแต่อย่างใดได้ครับ
เพราะมันเป็นจริงตามตำรา

ส่วนสิ่งใดที่ตำรากล่าวถึง แต่เรายังไม่สามารถพิสูจน์ปฏิบัติได้จริงตามตำรา
โยมมีความเห็นว่าสมควรวางเอาไว้ก่อน
มิควรที่จะหยิบจับขึ้นมาถือให้แตกเป็นประเด็นเพิ่มเติมจากตำราที่กล่าวถึงไว้แต่เดิม
ตำรามิใช่เป็นความสงสัยหรือเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือแต่อย่างใด
เพียงแต่ตำรามีส่วนร่วมทำให้เกิดความสงสัยขึ้นมาเท่านั้นครับ

ส่วนใดในตำราที่ทำให้เกิดความลังเลสงสัย ก็ควรที่จะวางส่วนนั้นลงไปก่อน
หรือทั้งๆที่พยายามพิจารณาเพื่อที่จะให้เกิดความเห็นคล้อยตามตำราด้วยแล้วก็ตาม
แต่ความลังเลสังสัยก็ยังไม่บรรเทาเบาบางลงไป
ตรงส่วนนี้โยมมีความเห็นว่าสมควรวางลงไปก่อน

และวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้หายจากความลังเลสงสัย
ตามความเห็นของโยม ก็คือการพิสูจน์จากของจริงเอาเลย
เพราะตำราย่อมเกิดที่หลังจากของจริง
ความผิดพลาดคลาดเคลื่อนย่อมเกิดขึ้นได้จากตำรา จากคำอธิบาย
แต่ของจริงไม่มีทางที่จะผิดพลาดคลาดเคลื่อนได้แต่อย่างใดเลย
ผัสสะจากจินตนาการหรือมโนภาพหรือคำบอกเล่า
ย่อมเทียบกันมิได้เลยกับผัสสะที่ปรากฏเกิดขึ้นตรงๆ จริงๆ ...

[quote="ลูกพระป่า"][quote="wapae"]คือผมเชื่อเรื่องวิญญาณนะครับ แต่ผมสงสัยว่าแรกเริ่มเลยวิญญาณเราเกิดมาจากไหน ตอนนี้เรามาอยู่ในวัฏจักรของอะไร แล้วใครสร้างวัฏจักรนี้ขึ้นมา....? หรือว่าผมสงสัยมากเกินไป ยังไงก็ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ เพราะทุกครั้งที่ผมนึกถึงเรื่องนี้ผมจะรู้สึกสับสนมากๆเลย แล้วก็เคว้งคว้างแปลกๆ



ใครสร้างโลก พระอาทิตย์ ดวงดาว มนุษย์ สัตว์ วิญญาณ สวรรค์ นรก วัฎจักร ความเชื่อ ไม่เชื่อ อิทธิฤทธิ์ และทุกสิ่งใน..... นั้นคือ ธรรมชาติ
ธรรมชาติ ของทุกสรรพสิ่ง ส่วนพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้น เป็นการสอนให้เรียนรู้ ฝึกฝน เพื่ออยู่กับธรรมชาติ ของทุกสรรพสิ่ง อย่างดีที่สุด ดังนั้น ธรรมชาติ ที่คนไม่อาจยังถึงกันง่ายๆ ตามหลักวิทยาศาสตร์ที่ยังไม่ถึงขั้นความรู้อันที่ พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้นั้น พระองค์จึงสอนไว้ว่า อย่าเชื่อ 10 ประการ (กาลามสูตร) ทรงต้องการให้เรียนรู้ด้วย ตัวเองเท่านั้น รวมถึงเรื่องที่เราเรียกกันว่า นิพพาน ด้วย ซึ่งเป็นสิ่งสูงสุดที่พระองค์ได้เข้าถึงได้

ความคิดเห็นส่วนตัว ควรไม่ควรแล้วแต่ท่านจะพิจารณาครับ ขอบคุณครับ

เพราะความเข้าใจในเรื่องของวิญญาณที่แตกต่างกัน
จึงนำไปสู่ความเห็นที่แตกต่างกัน
จึงทำให้เกิดลัทธิความเชื่อที่แตกต่างกัน
จึงทำให้เกิดความประพฤติปฏิบัติที่แตกต่างกัน

วิญญาณตามที่พระพุทธเจ้าทรงเห็นนั้น
มีความแตกต่างกับวิญญาณตามความเห็น ตามความเชื่อที่เคยมีมาแต่เดิม
แม้นในคำสอนส่วนใหญ่(ตำรา)ของพระพุทธเจ้าจะทรงกล่าวถึงวิญญาณที่มิใช่หมายถึง
สิ่งที่เป็นอัตตาตัวตน สิ่งที่เป็นตัวตนมาอาศัยร่างกายนี้อยู่ ก็ตาม
แต่ก็ยังไม่อาจละลายความเห็น เปลี่ยนแปลงความรู้สึกว่าเป็นวิญญาณที่เป็นอัตตาตัวตนนี้ลงไปได้โดยง่าย...

คำสอนในตำราที่กล่าวถึงวิญญาณหลังจากรูปร่างกายนี้แตกดับสลายลงไปแล้ว
มีกล่าวถึงน้อยมาก และที่มีกล่าวถึงนั้นก็ยากต่อการที่จะพิสูจน์ทำให้เชื่อว่าเป็นไปตามเช่นนั้นจริงๆ


วิญญาณตามความเห็นทางพระพุทธศาสนานั้น
คือวิญญาณที่มีการเกิดดับอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ต้องรอให้รูปร่างกายนี้แตกดับลงไปก่อนแต่อย่างใด

ส่วนความเชื่อความเห็นที่ว่าวิญญาณเป็นอัตตาตัวตน เป็นสิ่งที่มาอาศัยรูปร่างกายนี้อยู่
ครั้นรูปร่างกายนี้แตกดับสลายลงไป วิญญาณตามความเชื่อที่ว่านี้ ก็จะล่องลอยไปอาศัย
ในรูปร่างกายอื่นๆอยู่อีกต่อไป ความเชื่อความเห็นเช่นนี้มิใช่เป็นความเชื่อความเห็นทางพระพุทธศาสนาแต่อย่างใด.

ความเห็นทางพระพุทธศาสนานั้น วิญญาณต้องอาศัยรูป เวทนา สัญญา สังขาร ในการเกิดปรากฏ
วิญญาณไม่อาจที่จะไปสร้างรูป สร้างเวทนา สร้างสัญญา สร้างสังขาร ขึ้นมาเองได้

วิญญาณเป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่งของสิ่งมีชีวิต
สิ่งมีชีวิตที่สมมุติเรียกว่าคนนั้น มีส่วนประกอบรวมกันอยู่ห้าส่วนด้วยกัน
คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ
แต่ละส่วนจะมีลักษณะและทำหน้าที่แตกต่างกัน...

ส่วนประกอบทั้งห้าของสิ่งมีชีวิตที่ถูกสมมุติเรียกชื่อว่าคนนี้นั้น
ไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดเลยที่เป็นอัตตาตัวตน
ไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดที่เป็นอมตะถาวรมั่นคง ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดที่ดับไปและอีกส่วนหนึ่งไม่ดับ ทั้งห้าส่วนนั้นล้วนมีการเกิดดับหมดทั้งสิ้น

เป็นเพราะยังมีความเชื่อ ยังมีความเห็นอยู่ว่า
ส่วนที่เรียกว่าวิญญาณนี้นั้น ยังคงมีความเป็นอัตตาตัวตนอยู่
ดังนั้นจึงยังคงมีความเชื่อ ยังคงมีความเห็น ยังคงมีความรู้สึกอยู่ว่า
หลังจากร่างกายนี้แตกดับสลายลงไปแล้ว ยังคงหลงเเหลือส่วนที่เรียกว่าวิญญาณนี้อยู่
และวิญญาณที่หลงเหลืออยู่นี้ก็จะล่องลอยไปแสวงหาหรือไปเกิด
หรือไปสร้างรูปลักษณะต่างๆขึ้นมาใหม่อีกต่อไป...

แต่เมื่อใดที่เกิดความเห็นขึ้นมาได้ว่า
ส่วนที่เรียกว่าวิญญาณนี้นั้น ไม่ได้มีความเป็นอัตตาตัวตนแต่อย่างใดทั้งสิ้น
เป็นเพียงธรรมชาติอย่างหนึ่งที่มีการเกิดดับอยู่ตลอดเวลาโดยอาศัยเหตุและปัจจัยในการเกิดดับ
ความเชื่อความเห็นความรู้สึกที่ว่ายังคงมีส่วนที่เรียกว่าวิญญาณ ที่เข้าใจว่าเป็นตัวตนไปเวียนว่ายตายเกิดอยู่อีก ความเชื่อความเห็นความรู้สึกอย่างนี้ก็จะไม่บังเกิดขึ้น
และความสงสัยเกี่ยวกับส่วนที่เรียกว่าวิญญาณนี้ก็จะดับไปสิ้นไป
จะไม่สงสัยว่าหลังจากร่างกายนี้แตกดับลงไปแล้ว จะมีส่วนใดหลงเหลืออยู่อีก
เหลือแล้วไปไน เหลือแล้วไปเป็นอย่างใด...

และความเห็นที่เห็นขึ้นมาใหม่นี้นั้น ก็ไม่เป็นความเกี่ยวข้องกับความเชื่อความเห็นความรู้สึกที่ว่า
ตายแล้วสูญแต่อย่างใดทั้งสิ้น...

เหตุที่เป็นเช่นนี้..เพราะ...เอาบัญญัติ..ว่า..วิญญาณ

ไปอธิบายความจริง..ถึง 2 ส่วน..ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ความจริงโดยสมมุติ....กับ...ความจริง