....น่าเสียดายที่ไม่ได้ฟังคำสอนดีๆ..

มากราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ..กลับมาอ่านซ้ำทำให้เข้าใจอะไรๆได้กระจ่างขึ้นมาก กราบขอบพระคุณน่ะค่ะ

ก็พอจะจำได้อ๊ะป่าวล่ะว่าเรื่องอะไร

แล้วไปค้นใน เว็บหลวงตา จิ่

ไม่ได้



ธรรมที่พระองค์สอน - ธรรมที่พระองค์ได้ทรงละแล้ว เพราะพระองค์ได้ข้ามผ่านแล้ว
ธรรมที่พระองค์บรรลุ - ธรรมที่พระองค์ไม่ได้สอนออกมาเป็นคำพูด/บัญญัติ
แต่การจะขนสัตว์ข้ามผ่าน พระองค์ต้องสอนธรรมที่ต้องละ

อยู่ในช่วงเทศน์ครูบาอาจารย์...

หัวเรื่องเลย...ไม่มี....รู้แต่เนื้อเรื่อง...เรื่องของคุณชาวโลกนี้แหละ...
เป๊ะ...เลย

ไม่รู้ว่าจะมีเทศน์นี้อยู่ในเวปนี้บ้างรึเปล่านะ

คุณชาวโลกลองเปิดสุ่ม ๆ เอาเองนะ....

ของหลวงพ่อพุธ...
http://www.fungdham.com/sound/put.html

ของหลวงพ่อฤาษี..
http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=703

สาธุ สาธุ ค่ะ .....

...เป๊ะ แบบ 50 หัวข้อเลยเหรอค่ะ ...ต้องตายก่อน ฟังนานเลย..

ความว่าง กับ ตัวรู้ความว่าง

หากมองเห็นได้ว่า ทั้งความว่างและตัวรู้ความว่าง ก็ไม่เที่ยงเหมือนๆกัน
ไม่มีอะไรที่แตกต่างกัน มีความปรากฎเกิดขึ้นเป็นธรรมดา มีความดับไปเป็นธรรมดา
ก็จะหายสงสัยในการปฏิบัติภาวนา

แต่เป็นเพราะเหตุที่ยังไม่สามารถสลัดคืนตัวรู้ความว่าง ว่าเป็นตัวตนของตนลงไปได้
จึงพบทางตัน จึงไม่สามารถเดินต่อไปอีกได้

เมื่อจิตหรือตัวรู้หรือตัววิญญาณ รู้อยู่กับความว่าง
ท่านให้พิจารณาที่ตัวรู้ว่าว่างนั้นอีกที
ความว่าง ก็คือความว่าง
ตัวที่เข้าไปรู้ความว่าง คือตัวจิตหรือตัววิญญาณหรือจะเรียกว่ามโนหรือตัวผู้รู้ก้ได้
ตัวรู้ความว่างที่ว่านี้ เป็นเพียงสักแต่ว่าตัวรู้ เป็นเพียงสักแต่ว่าจิต ไม่มีอะไรพิเศษพิศดารแต่อย่างไร
ส่วนใหญ่แล้วมักจะไปกำหนดตัวรู้ตัวนี้ ให้เป็นตัวผู้วิเศษตัวพิศดารอะไรต่างๆนาๆ (จะเพี้ยนก็เพี้ยนกันตรงนี้)

ไปต่อไม่ได้ ก็เพราะติดตรงตัวรู้นี้แหละครับ
ตัวรู้...หากไม่เอามัน..มันก็จะเปลี่ยนไปเป็นรู้ตัว(สติ)ขึ้นมาแทน ครับ

รู้ตัว...รู้ว่า ความว่างก็ไม่เที่ยง,ตัวรู้ความว่างก็ไม่เที่ยง
ยึดมั่นถือมั่นไม่ได้เลย...

เมื่อมีการเกิดปรากฏ ไม่ว่าจะเป็นการเกิดขึ้นของอะไรๆก็ตาม
ทุกๆสิ่งที่มีการเกิดขึ้น ล้วนหนีไม่พ้นการดับสลายหายไปในที่สุด

การไม่เกิด จึงเป็นโคตรธรรม ยอดสุดแห่งธรรม

อะไรจะเกิด ก็เช่นนั้นเอง..ชั่งหัวมัน...
อย่ามีตัวเราเข้าไปเกิดร่วมด้วย

เมื่อไม่มีเราเกิด... ก็ไม่มีเราที่ทุกข์ ไม่มีเราที่แก่ ไม่มีเราที่ตาย

เพราะจิตหลุดพ้น..จิตจึงดำรงค์อยู่.

จิตที่หลุดพ้น ก็เหมือนกับจิตทั่วๆไป
แต่จิตทั่วๆไป ไม่เหมือนกับจิตที่หลุดพ้น

สวัสดีครับคุณชาวโลก

ผมว่าคุณชาวโลกไม่ได้เดินทางผิดหรอกครับ ลองถามตัวเองดู ปฏิบัติแบบนี้แล้วคุณทุกข์น้อยลงหรือเปล่า ถ้าทุกข์น้อยลง ใจสงบขึ้น คุณก็เดินมาถูกทางแล้วละ เพียงแค่ต้องเดินต่อไปเท่านั้นเอง

ตามความคิดผม ผมเห็นว่าศาสนาพุทธเราสอนอยู่เรื่องเดียว คือเรื่องทุกข์ ท่านสอนให้ดูว่าอะไรคือทุกข์ อะไรเป็นเหตุของทุกข์ อะไรคือความดับทุกข์ และอะไรเป็นวิธีเข้าถึงความดับทุกข์

ความร้อนกายร้อนใจ คือทุกข์
ความยึดอยากในขันธ์ 5 คือรูปธรรมนามธรรมและอารมณ์ต่างๆ อันเกิดจากความคิดผิดที่ว่าขันธ์ 5 คือความสุข คือสิ่งที่ควบคุมให้เป็นไปตามใจได้ คือเหตุของความทุกข์
ดังนั้นท่านจึงให้ตั้งสติ รวบรวมสมาธิ ดูเข้ามาที่กายใจ หรือขันธ์ของตัวเอง ดูจนเห็นว่านี่คือทุกข์ ทุกข์เกิดจากเหตุอย่างนี้อย่างนี้
เมื่อรู้ชัดเจนว่าสิ่งที่แต่ก่อนเคยคิดว่าเป็นสุข จริงๆแล้วเป็นทุกข์ ใจก็จะวางสิ่งนั้นเองโดยอัตโนมัติ ทุกข์ในเรื่องนั้นๆก็ดับไป

ท่านสอนให้ดับทุกข์ ไม่ใช่ดับขันธ์ ขันธ์ 5 คือร่างกาย คือความรู้สึก คือความจำ คือความคิด คือความรับรู้ จะเปลี่ยนรูป หรือแตกสลายแยกกันไปก็ต่อเมื่อเราตาย

พระอรหันต์ที่ยังมีชีวิต ก็ยังมีขันธ์ อย่างน้อยๆที่เห็นได้ชัดคือกาย

ดังนั้นตามความเข้าใจของผม การละขันธ์ 5 ที่คุณถามถึง น่าจะหมายถึงการละความยึดมั่นในขันธ์ 5 ไม่ใช่ละตัวขันธ์ เหมือนน้ำมี ใบบัวมี แต่ใบบัวไม่เปียกน้ำครับ

ความเห็นส่วนตัว โปรดพิจารณา

สาธุ น้อมรับความรู้ค่ะ อ่านแล้วกระจ่างแก่ใจได้มาก กราบขอบพระคุณนะค่ะ

สาธุ ๆ กระจ่างแก่ใจมากๆค่ะ กราบขอบพระคุณมากๆนะค่ะที่เมตตามาแนะนำสั่งสอนค่ะ

สาํัํธุๆ น้อมรับความรู้ค่ะ

จงมีปัจจุบันอารมณ์เป็นที่ตั้งรู้ตั้งระลึกของสติ แทนการกำหนดให้สติไปยึดอยู่เพียงฐานใดฐานหนึ่งซึ่งนั่นเป็นการเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามตำรา มิใช่การเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามธรรม

รายละเอียดคงต้องมาศึกษากันต่อไปถ้าหากสนใจเรื่องการเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามธรรมชาติ ครับ

การจะละขันธ์ 5 โดยสติปัฏฐานนั้นจะเกิดขึ้นเป็นผลได้เมื่อคุณสามารถเจริญสติปัฏฐาน 4 โดยธรรมชาติได้ครับ


มากราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ..กลับมาอ่านซ้ำทำให้เข้าใจอะไรๆได้กระจ่างขึ้นมาก กราบขอบพระคุณน่ะค่ะ


อนุโมทนาสาธุกับความเจริญก้าวหน้าในสุตตมยปัญญาและความก้าวหน้าในธรรมของคุณชาวโลกเป็นอย่างยิงครับ