มิน่าละ....ถึงเข้าใจว่า...พูดถูกหลักการก็เป็นสัมมาทิฏฐิแล้ว
อิอิ...

เจอทุกข์...บ้างหรือยัง?....ทุกข์...ที่ทำให้เห็นสมุทัย...นะ

สวัสดีครับ ยังเหมือนเดิมกันอยู่เลยนะครับ เพื่อนๆๆๆ

คิกๆ ทุกข์ สมุทัย (ช่วยเติมให้ครบนะขอรับ) นิโรธ มรรค มาครบแล้ว ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค

ถามนะ ทุกข์ ที่ว่าหมายถึงอะไรขอรับ ยกตัวอย่างมาดู

สมุทัย คืออย่างไร ยกตัวอย่างให้เห็นด้วยขอรับ

เอาอย่างที่กรัชกายรู้..นั้นแหละ....เยอะดี....ชาวบ้าน..มวยวัด.มวยทะเลจะได้รู้ด้วย..

เจอทุกข์...บ้างหรือยัง?....ทุกข์...ที่ทำให้เห็นสมุทัย...นะ

ก็ตามสบาย....

จริงด้วย...อย่าข้ามขั้น...

เอาเลยท่าน....แม้จะเป็นตำราอาจารย์หลังๆ...อย่างพุทธธรรม...ก็ฟัง...ครับท่าน

เอาเลยท่าน....เรื่องวิชาการ..คงต้องพึ่งท่าน...แล้วละ

พอดีเมื่อวานได้นั่งสมาธิแล้วได้กำหนดพุธ-โธเมื่อจิตสงบก็ พิจารณากายในกาย เช่นหายใจเข้าเป็นลมเข้าไปสู่ร่างกายออกมาพิจาณาสิ่งปฏิกูลในร่างกายไป สักพัก เหมือนเปลี่ยนฐานะตัวเองเป็นผู้ดู มีสติ เห็นเหมือนภาพ มีกล่องใบใหญ่มาก สีขาว

ทันใดนั้นกายก็ถูกแยกออกเป็นส่วนๆ เช่น ปอด ม้าม ตับ ไต ไส้ สมอง เล็บ ขน ฟัน หลุดเอาไปรวมในกล่องนั้น แล้วก็มีภาพพ่อ แม่ คนที่มีใจผูกพันธ์ ถูกแยกกายออกเป็นชิ้นๆเหมือนเราอวัยวะถูกรวมไปในกล่องใหญ่ใบนั้น จิตเรามันอยากเห็นอะไรในกล่องพอมองลงไปก็เห็นแต่อวัยวะต่างๆกองรวมกัน

ทัน ใดก็มีเสียงหนึ่งถามว่า "กายเธออยู่ที่ไหน" เมื่อได้เห็นแบบนี้ก็เลยตอบว่า "ไม่มี" แล้วเสียงนั้นก็ตอบว่า "แล้วจิตเธออยู่ที่ไหน" ดิฉันพยายามมองหาคำตอบว่า จิตอยู่ที่ไหน เพราะตอนนี้กายไม่มีแล้ว ก็จะบริกรรมพุธโธต่อแต่ ไม่มีกายก็ไม่มีลม คำบริกรรมก็หาย มันมีสภาวะที่โล่งๆว่างๆเลยตอบไปว่า "จิตก็คงไม่มี" แล้วมันก็สว่างวาบแล้วเหมือนมีกระแสไฟกระจายไปทั่วความสว่างนั้น

อยากจะถามผู้รู้ ว่า

1.สิ่งที่เกิดขึ้นนี่คืออะไร เป็นนิมิตอะไร อะไรแสดงธรรมอยู่

2.ดิฉันควรปฏิบัติต่อไปอย่างไร

ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ครั้งแรกดิฉันเห็นตัวเองเป็นซากศพ มีอะไรมากัดกิน