สิ่งที่ควรปฏิบัติเพิ่มเติมคือสมาทานศีล และอบรมจิตภาวนาคือสติปัฏฐานสี่
ตามแนวทางที่พระศาสดาทรงสอนไว้ครับ
เมื่อสติปัฏฐานบริบูรณ์ โพชฌงค์ก็บริบูรณ์ โพธิปักขิยธรรมอื่นๆก็จะบริบูรณ์
สามารถละอวิชชาอันเป็นเหตุแรกสุดแห่งวัฏฏะได้ครับ

คุณcantona_z เขียน






สติปัฏฐานสี่ตามความเข้าใจของเรานะคะ คือการมองทุกอย่างให้เป็นอนิจจัง
ไม่เที่ยงไม่ยึดติดในทรัพย์หรืออะไรก็ช่าง ทุกสิ่งทุกอย่างคือของปลอม
สิ่งที่จะติดตัวเราไปได้ คือกุศลกรรม-อกุศลกรรม อย่างนี้ใช่สติปัฏฐานสี่หรือปล่าวค่ะ

[b]สอนวิธีหาปลา สอนวิธีแก้ปัญหาไว้ให้แล้ว ไปแก้ไขเอาด้วยสติปัญญาตามวิชาที่สอนให้เอาเองนะ......โตได้แล้วกรัชกาย อย่าได้เที่ยวไปถามคนโน้นคนนี้ อายเขา นักวิชาการใหญ่

อโศกะพิสูจน์ธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ครูบาอาจารย์บ้าง พิสูจน์ธรรมแล้วมาเทียบคำสอนครูบาอาจารย์บ้าง แล้วจึงนำประสบการณ์เหล่านั้นมาประยุกต์เขียน เป็นภาษาที่ชาวบ้านอ่านรู้เรื่อง

เมื่อรู้ชัดสภาวะของกายใจว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์ล้วนๆ ไม่ใช่ตัวตนจริงๆบังคับควบคุมไม่ได้ ก็จะเบื่อหน่าย
เมื่อเบื่อหน่ายก็คลายกำหนัด เมื่อคลายกำหนัดก็จะหลุดพ้น

ดังนั้นสิ่งที่คุณกล่าว คือการมองสภาวะธรรมให้เป็นไตรลักษณ์
เป็นการเริ่มต้นทำวิปัสสนาครับ

โพธิปักขิยธรรม หรือ โพธิปักขิยธรรม 37 เป็นธรรม อันเป็นฝักฝ่ายแห่งความตรัสรู้ คือ เกื้อกูลแก่การตรัสรู้  เกื้อหนุนแก่อริยมรรค  มี 37 ประการคือ สติปัฏฐาน 4 สัมมัปปธาน  4 อิทธิบาท  4 อินทรีย์  5 พละ  5 โพชฌงค์  7 มรรค มีองค์ 8 โพธิปักขิยธรรม ในบางแห่งตรัสหมายถึงโพชฌงค์ 7[1] เช่น

โพธิปักขิยสังคหะ นี้ เมื่อแยกบทแล้วได้ ๓ บท คือ... โพธิ - ปักขิย - สังคหะ โ

โพธิ แปลว่า รู้ หมายถึง รู้การทำให้สิ้นอาสวะ คือ รู้อริยสัจจ ๔
ปักขิย แปลว่า เป็นฝ่าย คือ เป็นฝ่ายมัคคญาณ
สังคหะ แปลว่า โดยย่อ หรือรวบรวม

โพธิปักขิยสังคหะ จึงหมายถึง การรวบรวมธรรมที่เป็นฝ่ายแห่งมัคคญาณ มีวจนัตถะของโพธิปักขิยสังคหะ แสดงว่า.. จตฺตาริ  สจฺจานิ  พุชฺฌตีติ - โพธิ "ธรรมชาติใดรู้อริยสัจจทั้ง ๔ ฉะนั้น ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า โพธิ.

คุณcantona_z เขียน








ใช่ค่ะตอนนี้เรารู้สึกเบื่อโลกแสงสี ไม่เหมือนโลกแห่งธรรมที่มีแต่ความนิ่ง-สงบ
เวลาพูดเรื่องทางโลก มองเห็นแต่ทุกข์
เวลาพูดเรื่องทางธรรม เหมือนเห็นทางที่จะหลุดพ้น
วิปัสสนาคือการทำสมาธิใช่หรือไม่ค่ะ ปกติเราทำอยู่แล้วค่ะ
คุณcantona_z มีอะไรที่จะแนะนำ เราเพิ่มเติมหรือปล่าวค่ะ
พอถึงณ.จุดนี้แล้ว ต้องทำอย่างไรต่อคะ

ขอโทษคุณอโศกด้วยนะคะ ที่ใช้กระทู้คุณอโศกคุยนอกเรื่องไปนิดดหนึ่งค่ะ

คำพูดนี้



ชัดแจ๋ว ว่าอโศกแต่งตำราเอง พูดเองเออเอง ถึงได้มีธรรมติดปีก บินไปสู่นิพพาน

ท่านอโศกครับ ควรพิสูจน์การปฏิบัติของตนกับคำสอนของพระพุทธเจ้านะขอรับ ไม่ใช่ไปเทียบคำสอนของใครอื่น อย่างที่อ้างอิงนั่น เช่นเดียวกันท่านผู่้ซึ่งถูกอ้างอิงนั้น ก็ต้องเทียบกับพุทธธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า เทียบดูว่ามันลงกันไหม

:b34:
โพธิปักขิยะธรรม แปลว่าอะไร ทำไมท่านถึงต้องเรียกว่าโพธิปักขิยะธรรม

กรัชกายแปลและให้ความหมายตรงนี้ให้ชัดๆก่อนจึงค่อยวิจารณ์

อย่าพูดด้วยความคะนองปากคะนองใจ

ไปดูศัพท์บาลีดีๆว่า "ปักขิยะ" แปลหรือมีความหมายว่าอย่างไร

อย่าทำตัวเป็นนักวิชาการใหญ่แต่ไม่ฉลาดเลยนะ อายผู้คนเขา

พูดถึงต้องอิงพุทธธรรม ก็ให้การบ้านไปให้กรัชกายค้นมาว่า "สัมมาทั้ง 8 ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ อย่างไร ชี้ไปที่ใดจึงจะเป็นสัมมา" อย่ากล่าวไปพล่อยๆและเข่้าใจผิดว่าต้องอิงธรรมที่คัดจากตำราแต่เพียงถ่ายเดียว ธรรมในกายใจกว้างศอก ยาววา หนาคืบนี้ก็อิงได้และแม่นยำกว่าเสียด้วยนะ จะบอกให้

ธรรมในกายใจกว้างศอก ยาววา หนาคืบนี้ก็อิงได้และแม่นยำกว่าเสียด้วยนะ

เทียบพุทธธรรมแล้วลงกันได้จึงลงใจนับถือปฏิบัติตาม
ได้รับผลอันงาม จึงยิ่งเชื่อไม่ลังเล
บัญญัติไม่มากมาย จนตาลายใจโลเล
อ่อนเพลียและโซเซ ซมซุกสู่ ตู้ตำรา

รู้จริงแม้ไม่มาก แต่รู้หลัก ไม่มีเสีย
ทำจริงไม่มีเพลีย แต่เพิ่มสุข ทุกคืนวัน
สิ่งยากมาทำง่ายเผยแพร่ไปยิ่งสุขสันต์
บุญมากกุศลการ พาชนผ่านพ้นอบาย

อุปสรรคล้วนที่มี เป็นสิ่งดี สอนใจกาย
ยกจิตข้ามพ้นไป ใกล้จุดหมายขึ้นทุกวัน
ขอบคุณมิตรสหาย ช่วยกันใส่งานให้ฉัน
พัได้ฝึกจิตทุกวันอีกไม่ช้าจะสบาย

อโศกะพิสูจน์ธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ครูบาอาจารย์บ้าง พิสูจน์ธรรมแล้วมาเทียบคำสอนครูบาอาจารย์บ้าง แล้วจึงนำประสบการณ์เหล่านั้นมาประยุกต์เขียนเป็นภาษาที่ชาวบ้าน

ชอบอ้างอยู่เรื่อย พูดกายใจอีก ถ้ายังงั้นะขอถามหน่อย

คน กับ กายใจ รูปนาม ขันธ์ห้า ต่างกันตรงไหน


ส่วนคำแปลโพธิปักขิยธรรม แปลว่าอย่างไร ดูที่หัวข้อกระทู้นั่น

อโศกสับสนในชีวิต คิกๆๆ จึงสับสนให้หลักธรรม แทนที่จะเอาคำสอนของครูบาอาจารย์ ไปเทียบกับพุทธธรรม ว่ามันลงกันไหม สอนผิดสอนถูกอย่างไร แต่ไม่เลยอโศกกลับนำพุทธธรรมไปเทียบกับคำสอนของครูบาอาจารย์ แสดงว่า คำสอนของอาจารย์ใหญ่กว่าคำสอนของพระพุทธเจ้า จริงไม่จริงพี่น้อง แถมแต่งตำราเองสะอีกเอาเข้าไป

อโศก

บอกตรงๆว่าฝึกสติปัฐฐาน 4 เป็นแค่อย่างเดียว
และชีวิตนี้ก็เคยแค่ครอบครูช่างอย่างเดียว เนื่องจากเป็นคนสมัยใหม่ไม่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์แต่ชอบเรื่องตื่นเต้น ชอบดูของแปลก ก็เลยชอบงานแนวทรงเจ้าเข้าผี (ดูเอามัน ดูเพื่อความบันเทิง)
แต่ช่วงไม่นานมานี้คือเริ่มฝึกสมาธิมากขึ้น และจิตก็เริ่มนิ่งขึ้นด้วย แต่กับไม่คิดว่าโลกยุคนี้มันจะมีเรื่องแบบนี้อยู่จริง(คิดว่านิทานหลอกเด็กตลอด) คือตอนนั่งสมาธิจะมีเงาดำๆฟืบเข้าร่างเรา และก็ต้องนั่งสมาธิเพื่อจี้ออก แต่มันต้องใช้กำลังของสมาธิมาก แต่พอสมาธิตกก็เข้าอีก และยิ่งไปอยู่วัดที่เขาถอนของแต่ตัวเองยังไม่ถอนเพราะต้องอัญเชิญครูช่างกลับไปยังสถานที่เอามาอง คราวนี้มายังกระบวนพาเลทเลย พลัดกันเข้า กันออกเลยไม่รู้อะไรเป็นอะไร แม่ชีที่นั่นบอกว่าจิตเปิด และของหนูก็เยอะ คราวนี้เกิดอาการค่อนข้างจะสับสน(ช็อค) เพราะเป็นพวกห้ามยัดเยียดอะไรใส่หัวจะฟุ้งมาก อยู่กับผู้คนก็ไม่ได้เพราะยิ่งถูกกระทบก็ยิ่งอยู่ในสถาณการณ์ที่แย่กว่าเดิม แม่ชียิ่งพูดหรือคนรอบข้างยิ่งใส่อาการหนักตั้งสติไม่อยู่เลย อ้อวัดนี้เป็นแนวสมถะ เน้นการสวดมนต์ พอขึ้นไปหาหลวงพ่อท่านให้ถอนของออก และท่านก้ให้กรรมฐานมา คือ ให้ว่าง และยืน กับเดิน แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้และเพราะร่างกายไม่แข็งแรงพอ พอหลับก็เข้าอีก บอกตรงๆว่ายังไม่เคยเห็นตัว แต่แค่สัมผัสกลุ่มก้อนพลังงานได้และะรับรู้จากกลิ่นน้ำหมาก หรืออะไรที่ไม่มีในบริเวณนั้นแน่ๆ และที่แย่การที่ถูกครอบมันไม่สดชื่นมึนหัวทั้งวัน และตอนนี้กลับมาบ้านแล้วแต่ยังไม่ถอน เพราะมีเหตุให้เอาของไปคืนไม่ได้ในตอนนี้ แต่ตอนนี้ก็ยังถูกครอบถูกแฝงอยู่ ไม่รู้จะทำไงดี เพราะกำลังจิตและกำลังกายมีไม่พอ พูดง่ายๆว่ากลับจากวัดนี้สติเตลิด กลับมารวบรวมสติไม่อยู่ ฟุ้งจนไม่รู้จะทำไงดี พอคิดมากจิตมันเหนื่อยมันก็โยนทิ้งคราวนี้ก็มาอีกแล้ว พูดง่ายๆว่าตอนนี้เอาตัวไม่รอด ทำสมาธิได้แค่จี้จนร้อนตั้งแต่บริเวณศรีษะไล่ไปจนบริเวณหลังเพราะตั้งสติไว้ลิ้นปี แต่พอหัวร้อนๆเหมือนไออะไรออกจากหัวมันก็เบาขึ้นเยอะ (บอกตรงๆว่า ตัวเองก็ไม่อยากเชื่อถึงเรื่อง แบบนี้ ยังคิดอยูว่านี้เราจินตนาการไปเองรึเปล่า) และนี้ก็เป็นช่วงขอคำแนะนำช่วงที่ยังไม่ไม่ได้ถอนของออกควรทำไงดี และจะทำไงไมให้จิตวิญญาณพวกนี้แฝงอีก

พระบรมศาสดาทรงตรัสสรุปไว้ว่า "สัพเพธัมมา อนัตตา"

ครูบาอาจารย์ก็บอกสอนไว้ว่า "อนัตตา สุดยอด"

ลองเปรียบเทียบกันดูสิกรัชกาย ว่า สาระธรรม สัจจธรรม ความจริง เป็นอันเดียวกันหรือไม่