ชอบ ชังเฉย ไม่เคยปราณีใคร เกิดขื้นแล้ว ย่อมทำลายร้าง ตนเองและผู้อื่น ให้ย่อยยับอับเฉา ทั้งเรากับเขา ความชอบพาไปเป็นเปรต ความช้งพาไปเป็นสัตว์นรก ความเฉยพาไปเป็นสัตว์เดรัชฉาน ศีลห้าพาไปเป็นคน จะเชื่อหรือไม่ แต่ใจเขาก็เป็นไปแล้ว ก็เดือดร้อนกันอย่างแก้ไม่ถูก ที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ ว่าใจเป็นต้นเหตุ อยู่ในอำนาจชอบชังเฉย ต้นเหตุอยู่ที่ความคิด เราจืงต้องดับความคิด ให้เห็นต้นเหตุแห่งความคิด ด้วยการสังเกตุใส่ใจให้ถืง ต้นกลางสุดแห่งความคิด ด้วยการกำหนดนึกในใจว่า จะคิดดับๆๆ แล้วเราท้งหลาย ก็จะได้เลิกเดือดร้อนกัน โดยทั่วหน้า ไม่มีดีอะไรทื่จะได้มากเท่ากับ ดับความคิดเป็น

ช่วยอธิบายรายละเอียดได้ไหมค่ะว่า
ปฏิบัติยังไง ดับความคิดยังไง ดับตอนไหน
ดับเพราะอะไร...เพื่อเป็นประโยชน์ต่อนักภาวนาค่ะ

คงหมายถึงวิปัสสนาใช่ไหมครับ สติก็กั้นกระแสโลกได้เช่นกัน