ไม่น่าจะงงนัครับคุณกบ เพียงแค่เราถอยออกจากฌานเสียคือเลิกบริกรรม
แล้วก็มาพิจารณาฌานที่ได้นั่นแหละให้เห็นว่าฌานนี้นำม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
ในความหมายก็คือพิจารณาฌานที่ได้นั่นให้เห็นเป็นไตรลักษณ์ จะเข้าถึงความจริงครับ

เอกอนมีความรู้สึกว่า ลุงหมาน เปลี๋ยนไป๋ ...

การทรงฌานเบื้องต้น

แต่นี้ถ้าหากว่าเราทรงฌาน การทรงฌานเบื้องต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ปฐมฌาน" วันนี้พูดแค่ปฐมฌาน เวลาพูดมันเลยมาแล้ว การที่จะรู้ว่าจิตเราเข้าถึงปฐมฌานหรือไม่ ไอ้การเข้าถึงนี้มันอาจจะเข้าถึงไม่ได้นาน สักสองนาทีสามนาทีแล้วมันก็พลัดจากฌาน พลัดจากฌาน คืออารมณ์เข้าสู่สภาวะธรรมดาที่เราเรียกว่า "ภวังค์" ศัพท์เรียก ภวังค์ พยายามใช้ให้มันถูก "ภวังค์" นี่ไม่ใช่ แปลว่า หลับสนิท หรือไม่ได้แปลว่า ลืมตัว

"ภวังค์" แปลว่า อารมณ์ปกติ มีความรู้อยู่เป็นอยู่ตามสภาพเดิมเรียกว่า "ภวังค์" นี้คือได้ยินบ่อย ๆ นี่ใช้กันไม่ถูก อย่าไปใช้เลยภาษาบาลี ถ้าใช้ไม่เป็นนะมันเสียเรื่องไปมาก ถ้าคนรู้เขาจะหัวเราะเยาะเอา

นี่ถ้าจิตเราจะเข้าสู่ "ปฐมฌาน" ให้สังเกตแบบนี้ เมื่อจิตเข้าสู่ปฐมฌานนี้เราชนะนิวรณ์ ถ้านิวรณ์ ๕ ระงับ จิตเข้าถึงปฐมฌานทันที คือว่าขณะที่เราภาวนาอยู่ก็ตาม หรือพิจารณาอยู่ก็ตาม หูได้ยินเสียงภายนอกชัดเจนแจ่มใส แต่ทว่าใจเราก็ทำงานได้เป็นปกติ ไม่ดิ้นรนไปตามเสียง ไม่รำคาญในเสียงอย่างนี้เรียกว่า "ปฐมฌาน"

นี้ทำ "ปฐมฌาน" ได้อย่างหยาบ หยาบแบบไหนละเอียดแบบไหนไม่อธิบายเวลาหมดแล้ว เราทรงปฐมฌานอย่างหยาบวันหนึ่งได้ ๒ นาที ๓ นาที ๕ นาที ๑๐ นาที ก็ช่าง ไม่ต้องไปนั่งทั้งวัน มันไม่ถึงปฐมฌานอาจจะได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ดึงกันไปดึงกันมา อย่างนี้เรียกว่า ปฐมฌานอย่างหยาบ ตายแล้วเกิดเป็น "พรหมชั้นที่ ๑"

ถ้ามีอารมณ์ชุ่มชื่นทรงเวลาได้มากกว่านั้น ครึ่งชั่วโมงหรือ ๑ ชั่วโมง อย่างนี้เป็น "พรหมชั้นที่ ๒" ถ้าทรงอาการดีอย่างนี้ตั้งเวลาได้เลยเราจะนั่งสัก ๒ ชั่วโมง ทรงปฐมฌาน เข้าปั๊บเป็นปฐมฌาน ถึงเวลา ๒ ชั่วโมง จิตมันตัดทันที อย่างนี้เป็น ปฐมฌานอย่างละเอียด เป็น พรหมชั่นที่ ๓ แต่ว่าฌานแต่ละระดับก็เป็นพรหมสูง ๆ ขึ้นไป นี้เราเลือกเอาได้นี่ ก่อนที่เราจะตายเรารู้ว่าเราจะตาย ก็ต้องเลือกเอา จะเอาอะไร

คำสอนพระ...

นั่ง10 นาที ตายแล้วไปเกิดเป็นพรหม 10 นาที หรอคะ

หรือไปเกิดเป็นพรหม ตลอดอายุขัยของพรหม ?

color=#FF0000]ใครจะนั่งนานหรือไม่นานไม่ได้เอาตรงนั้นมาวัดกัน[/color] นั่งนานๆ ไม่ถึงฌานก็มี
บางคนเข้าฌานออกฌานได้คล่องแคล่ว นึกจะเข้าฌานก็เข้าได้เลย
คิดจะออกจากฌานก็ออกได้เลย
การเข้าฌานไม่ใช่เหมือนการหาทรัพย์ หามาได้แค่ไหนก็ควรได้ใช้แค่นั้นหมดแล้วหมดกัน
การเข้าฌานก็เพื่อลดละกิเลสเมื่อตายในขณะที่ยังมีฌานอยู่ย่อมไปเกิดในพรหมโลก
ถ้าตายเมื่อไม่มีฌานย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เมื่อไปเกิดภูมิไหนก็ย่อมอยู่ตามอายุไขยของภูมินั่นๆ

คุณลุง สมาน เขียน

[

ตรงจุดนี้ เคยได้ยิน คนที่ปฏิบัติธรรม ชอบเอามาเถียงกันนะ
บางครั้งฟังแล้ว ใจก้อนึกขำๆ อีกคนก้อบอกว่า# ฉันนั่งสวดมนต์
ได้เป็นชั่วโมงๆ # อีกคนบอก #ฉันทำไม่ได้ ฉันสวดได้แค่แป๊บเดียว#
สารพัดอ่ะ !! คนที่สวดได้นาน ก้อคุยแหลกเลย !!
เราก้อเลย ต้องให้คนที่คุย ข่มคนอื่นๆ หยุด โดยการถามว่า !!
เอายังงี้ ที่เธอบอกว่า เธอนั่งสวดมนต์ ได้เป็น ชั่วโมงๆ
จิตของเธอ เป็นสมาธิ จิตนิ่ง จิตว่าง จิตจับ
แต่ที่คำสวดมนต์หรือปล่าว !! นางบอกว่า " ใครจะทำอย่างนั้นได้
นางสวดไปด้วย คิดเรื่องอะไร ต่ออะไร ไปด้วย !!

อีกคน บอก ฉันสวดมนต์ ตักบาตร ฉันก้อแช่ง อีคนที่ฉันเกลียด มันด้วย !!
อืม !! เราก้อบอกว่า# อืม !!ถ้าทำอย่างนั้น เปิดพัดลม หรือแอร์นั่งเฉยๆ
ดีกว่านะ ไม่ต้องสร้างเวรสร้างกรรม
คือเราไม่ได้มีใจ คิดอติ ในทางที่ไม่ดี กับพวกเค้าหรอกนะ !!
คือใจเราคิดว่า ซักวัน พวกเค้าจะต้องได้เจอกับ ผู้รู้ ที่เคยให้ความรู้
เรื่องธรรมกันมา!! แล้ววันนั้น พวกเค้าจะเข้าใจกันเอง !!
เราทำได้แค่ ถ้าเราในสถานณ์การ อย่างนั้น !!เราทำได้แค่
พูดเรื่อง ที่มันคลายเครียด ให้เป็นเรื่องขำๆ ได้แค่นั้นเอง !!

ของอย่างนี้ ถ้าใจของพวกเค้าศรัทธา ในธรรมจริงๆ ซักวันหนึ่ง
พวกเค้า จะได้เจอ กับผู้รู้ หรือฟังธรรม กับอาจารย์ ของพวกเค้า แล้วพวกเค้าจะเข้าใจกัน เอง !
ในความเห็นของพวกคุณ ๆๆ คิดเหมือนเราหรือปล่าวค่ะ !!

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

เรียนรู้โลกครับ ผมก็เป็นคล้าย ๆ กันใช้กำลังนั้นมาวิเคราะห์ วิจารณ์ สิ่งต่าง ๆเกิดขึ้นมีอะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัย จะทำได้ดี