จิตชอบออกไปจากกายควรทำอย่างไรดี ตอนเกิดขึ้นครั้งแรกกลัวมากกกกกก
แต่จะฝืนก็ไม่ไหว นึกแล้วยังขำ
กลัวจนไม่กล้าขยับตัว เลยลอยขึ้นไปทั้งท่านอน
ลอยตุ๊บป่องๆอยู่ติดเพดาน
พอหลังๆเริ่มรู้ทางก็จะนึกพุ่งทะลุบ้านออกไปเลย
แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน ไปไหนไม่ค่อยได้
บางทีก็ได้ไปถึงในสถานที่ต่างๆ
แต่ส่วนมากเหาะพุ่งขึ้นไปไปไหนไม่ถูก
ก็กลับมาเข้าร่างเอง

สภาวะนี้เป็นมาได้ประมาณ2ปี
ไม่ได้อยากให้มันเป็นหรือเกิดขึ้นแบบนี้
และก็ไม่สามารถบังคับมันให้เกิดขึ้นได้
บทจะเป็นมันก็เป็นของมันเอง
และจะเกิดขึ้นตอนก่อนนอนเพราะชอบดูลมหายใจจนหลับ ถ้าสภาวะนี้มันจะเกิดขึ้นก็จะออกไปช่วงนี้
ซึ่งใหม่ๆก็จะนึกว่าฝันเพราะพอกลับเข้าร่างจะรู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นนอน
แต่พอบ่อยๆเข้าเริ่มสังเกตุเช็คความรู้ตัวทั้งก่อนออกและตอนกลับเข้ามาจึงรู้ว่าไม่ได้หลับแน่นอน

เป็นมาเรื่อยๆในระยะหลังนี้ ปกติไม่ใช่คนปฏิบัติในรูปแบบอะไรมากมาย นานๆฮึดทีหนึ่ง พอฮึดทำสมาธิซึ่งเน้นกำหนดในอิริยาบทประจำวันสัก3-4วันก็จะเกิดสภาวะแบบนี้ก็จะหยุดปฏิบัติไป

ต้องขอบอกว่าบางทีรู้สึกเซ็งมากกกกก
ยิ่งช่วงหลังถ้าสมาธิดีหน่อย นอนดูลมหายใจไปไม่ตัดหลับ มีสภาวะกายเบาจิตเบาสบายก็จะเริ่มรู้สึกเงียบสงัด
ก็จะเริ่มนึกขึ้นมาว่า..คืนนี้จะเจออะไรอีกมั้ยนิ
เพราะช่วงหลังนี่หนักขึ้น
บางทีก็จะสัมผัสถึงกายอีกกายวูบวับซ้อนกับกายเนื้อ
หรือบางทีก็ไปสัมผัสถึงดวงจิตอื่นที่จะมาทำร้าย
เช่นเงาดำเกาะจิกแขน ก็ต้องออกมาสู้กันอีก
จากที่เป็นคนขี้กลัวมากกกกตอนนี้ก็เริ่มเบาลง
กลัวก็ยังมีบ้าง แต่ก็เริ่มจะกังวลมากกว่าว่าหากปล่อยให้เป็นแบบนี้จะมีผลกระทบอะไรต่อตนเองใหม???

ใครพอมีความรู้หรือประสบการณ์ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ