ตลกทั้งรูป ตลกทั้งสัตว์2เพศ

เพราะมีตัวตน จึงไปยึดมั่นกับทั้งอัตตาและอนัตตา


อนุโมทนาสาธุจ้า

เพราะนายต้องชื่อนายกัด มากกว่าน่ะซิ
สำเพ็ง เยาวราช นาย เอาสถานที่เขามาเปรียบเทียบดูถูก ดูหมิ่น ผู้คนที่นั่นนะหรือ
นี่น่ะหรือ ผู้ที่เรียนศึกษาธรรม ของพระพุทธเจ้า
และไม่เห็นว่าจะต้องนำเปรียบเทียบอะไรเลย สถานที่เขามีแต่
คนมีปัญญาทำมาหากิน รวย ๆ ทั้งนั้น....เสียหายอะไร กับคำพูดจาของบุคคลที่นั่น



เพราะนายมีแต่ความคิดในทางบาป คอยแต่จะคิดและ พูดหาเรื่องคนอื่นน่ะซิ
จึงตีความหมายไปตามความคิดของตัวเอง อย่างนั้น



นี่แหละ จิตของคนที่มีแต่เรื่องคิดการบาป
จึงตีความหมายไปทางบาปอยู่เสมอ
และคำว่า ตอแหลแลนด์ มันก็น่าจะออกมาจากจิตของนายหรือ






เอากฎหมาย หรืออะไรมาเป็นข้อห้าม ในการแสดงความเห็นในบอร์ดนี้ ถือ อภิสิทธิ์อะไร และตัวนายเอง ก็มิใช่ เจ้าจขกท.

แต่เราก็ขอยุติ การสนทนากับนายเช่นกัน และขอบอกว่า
ถ้าเราไปแสดงความเห็นในกระทู้ ใด ๆ กรุณาอย่าโพสต์ ไปตามไล่บี้ถามเข้าหละ.. บอกไว้เสียด้วยเราไม่ชอบพฤติกรรมการโพสต์ ความเห็นของนาย ที่เบียดเบียน จิตใจผู้อื่น โปรดจำไว้..
และกรุณาไปอ่านพระสูตรนี้ เพื่อสอนตนเองเสียด้วยจะได้ไปหากัดกับใคร ๆ เขาอีก..


พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 104

๕๒] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าไค้ตรัสกะเทวดานั้นด้วยคาถา
ทั้งหลายว่า
สัตว์ทั้งหลายมีความสำคัญในข้อที่
ได้รับบอก ติดอยู่ในข้อที่ได้รับบอก ไม่
กำหนดรู้ข้อที่ได้รับบอก ย่อมมาสู่อำนาจ
แห่งมัจจุ ส่วนขีณาสวภิกษุกำหนดรู้ข้อที่
ได้รับบอก ย่อมไม่สำคัญข้อที่ได้รับบอก
แล้ว เพราะข้อที่ได้รับบอกนั้น ย่อมไม่มี
แก่ขีณาสวภิกษุนั้น ฉะนั้น เหตุที่จะพึง
พูดถึงข้อที่ได้รับบอก จึงมิได้มีแก่ขีณาสว
ภิกษุนั้น ดูก่อนเทวดา ถ้าท่านเข้าใจ ก็จงพูดเถิด.
เทวดานั้นทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ทราบเนื้อความ
แห่งธรรมนี้ ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสโดยย่อให้ได้ความโดยพิสดารได้ ข้าแต่
พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ขอพระโอกาส ข้าพระองค์พึงทราบเนื้อความแห่ง
ธรรมนี้ ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสโดยย่อให้ได้ความโดยพิสดารได้อย่างไร
พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดตรัสแก่ข้าพระองค์อย่างนั้นเถิด.
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 105
[๕๓] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสต่อไปด้วยพระคาถาว่า
บุคคลได้สำคัญว่าเราเสมอเขา
ว่าเราดีกว่าเขา ว่าเราเลวกว่าเขา บุคคลนั้น
พึงวิวาทกับเขา ขีณาสวภิกษุเป็นผู้
ไม่หวั่นไหวอยู่ในมานะ ๓ อย่าง
มานะว่าเราเสมอเขา ว่าเราดีกว่าเขา ว่าเราเลว
กว่าเขา ย่อมไม่มีแก่ขีณาสวภิกษุนั้น
ดูก่อนเทวดา ถ้าท่านเข้าใจก็จงพูดเถิด.
เทวดานั้นทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ทราบเนื้อความ
แห่งธรรมนี้ ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสโดยย่อให้ได้ความโดยพิสดารได้ ข้าแต่
พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ขอประทานพระโอกาส ข้าพระองค์พึงทราบ
เนื้อความเเห่งธรรมนี้ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสโดยย่อให้ได้ความโดยพิสดารได้
อย่างใด ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดตรัสแก่ข้าพระองค์อย่างนั้นเถิด.
[๕๔] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสต่อไปด้วยพระคาถาว่า
ขีณาสวภิกษุละบัญญัติเสียแล้ว
บรรลุธรรมที่ปราศจากมานะแล้ว ได้ตัดตัณหา
ในนามรูปนี้เสียแล้ว พวกเทวดา
พวกมนุษย์ ในโลกนี้ก็ดี ในโลกอื่นก็ดี
ในสวรรค์ทั้งหลายก็ดี ในสถานที่อาศัยของ
สัตว์ทั้งปวงก็ดี เที่ยวค้นหาก็ไม่พบขีณาสวภิกษุนั้น
ผู้มีเครื่องผูกอันตัดเสียแล้ว
ไม่มีทุกข์ ไม่มีตัณหา ดูก่อนเทวดา
ถ้าท่านเข้าใจก็จงพูดเถิด.



เรา keaksim ไม่ขอสนทนากับนายกัด อีกบอกแล้วชัดเจนเลย .......เพราะไม่ชอบวาทะ และ พฤติกรรม และไม่ชอบ อารมณ์ ร่วม......สนทนา

ถือมานะว่า ดีกว่าสัตว์2เพศล่ะกัน
ก้รู้
ไม่อนุโมทนาจ้า

หาวาทะสำรอกออกมา สิ สัตว์2เพศ วิปริต จิตวิปลาส

ขอตัวไปทำธุระก่อนนะ ไอ้ ตุ๊ดสสสส์์์์์์์์์์์:b32:

เล่นไม่ยากสส์์ื ก็รู้

ผู้ใช้ชื่อว่า Keaksim ลองๆไล่ คห.เราสองคน มาตั้งแต่ต้นดูนะครับ แรกๆก็ถามชวนสนทนากันดีดี

แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้

กรัชกายไม่เกะกะระรานใช้คำพูดแดกดันใครก่อนครับ เพราะไม่ชอบพฤติกรรมแบบนั้น แต่ถ้าถูกระรานแล้ว

จะย้อนเอาแสบขอรับ โดยไม่ตีโพยตีพายร้องแรกแหกกะเฌอ

เพราะกำลังฝึกหัดอินทรีย์สังวร ที่มีคนเรียกเพี้ยนอินทรีย์สังหอน อะบร๊อว์ๆๆๆ อยู่นั่น

อินทรีย์สังวร ความสำรวมอินทรีย์ ไม่ได้หมายถึง การปิดหู ปิดตา ไม่ให้เห็น ไม่ให้ได้ยิน เป็นต้น

ในขั้นต้น หมายถึงการควบคุมจิตใจ ควบคุมความรู้สึกได้ในเมื่อเกิดความรับรู้ทางตา
ทางหู เป็นต้น ไม่ให้ถูกชักจูงไปในทางที่ถูกกิเลสครอบงำ

ในขั้นสูง เมื่อกลายเป็นผู้เจริญอินทรีย์แล้ว มีความหมายถึงขั้นเป็นนายเหนือความ
รู้สึกต่างๆที่จะเกิดจากการรับรู้เหล่านั้น สามารถบังคับให้เกิดความรู้สึกต่างๆได้ตามต้องการ


ธรรมะมิใด้อยู่ในตำราหรือในหนังสือที่ลอกๆกันมาขอรับ ดูที่ความรู้สึกหลังจาก ตากระทบรูป หูกระทบเสียง

จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายถูกต้องสัมผัส แล้วก็สำรวจดูจิตใจว่าไหวหวั่นโยกเยก ต่ออิฏฐารมณ์

อนิฏฐารมณ์แค่ไหนเพียงใด นี่คือการฝึกอินทรีย์ขอรับ

ไม่เป็นไรขอรับ ในเมื่อไม่สนทนากันก็ไม่เป็นไร กรัชกายก็หาเพลงฟังก็ได้



http://solno07.exteen.com/20090713/entry-9

อิอิ สัตว์สองเพศที่ออกมาจากมิจฉาทิฏฐิของเดียรถีย์หลับอยู่

ถือมานะว่าดีกว่าสัมมาทิฏฐิที่แสดง

ปริพาชกเดียรถีย์จริงๆๆ


อนุโมทนาสาธุจ้า

Keaksim ตอบ....
ไล่ดูแล้ว.....พิจารณาเอาเอง ว่ามันเกิดจากอะไร ?
1. คำตอบของเรา ตอบ จากคำถามกระทู้ ....มิใช่จะมาตอบนาย และนายก็ไม่ใช่เจ้าของกระทู้และนายมาถามเพราะนายบอกว่า คำตอบของเราดังกว่า ......จึงได้เกิดอยากถาม .....(ทำไมนายไม่ควบคุมจิตของนายไว้ว่าควรหรือไม่ควรอย่างไร)
2. ที่นายถาม เกิดจาก มันเป็นการแดกดัน และเกะกะระราน ไล่บี้ผู้อื่นตอบ เพื่อนายจะได้ สะใจ ที่นายไล่บี้เขาผู้นั้น จนมุมถ้าพลาดพลั้ง หรือความรู้ยังไม่มากพอ ซึ่งข้อนี้นายมักทำเสมอ ไปหาอ่านตามกระทู้ต่าง ๆ ได้ว่าจริงหรือไม่ (และไม่ต้องไล่ถามอีกว่ากระทู้อะไรบ้าง)
3. ระดับความรู้ของนาย มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะไม่รู้วิธีดำเนินการออกจากทุกข์ ในแต่ละระดับ แต่นายก็ถามเพื่อไล่บี้ ผู้อื่น ให้สะใจ นาย เท่านั้น
4. นี่ไม่ใช่การตีโพยตีพายร้องแลก แหกกระเฌอ แต่เป็น เตือนตรง ๆ ว่า นายมีพฤติกรรมแบบนี้ เสมอ ที่นายโพสต์ กระทู้ และเราไม่ชอบ พฤติกรรมนี้ ของนาย .....นายมีความรู้นายควรนำความรู้มาตอบ ไม่ใช่มาไล่บี้คนอื่นให้ตอบ เพื่อตามใจนาย สะใจของนาย (ทำไมนายไม่ควบคุมจิตของตัวเองบ้าง ให้เหมือนลายเซ็นต์นั่นหละ)
5. นายกล่าวได้ถูก ธรรมะ ไม่ได้อยู่ที่ตำรา แต่เราต้องอ่านตำราเพื่อจะได้รู้ธรรมะ....และธรรมะนั้นจะอยู่กับเราถ้าเราเก่งแล้วเท่านั้น แต่ถ้ายังไม่เก่ง ก็ต้องอาศัยตำรา ศึกษาไปก่อน จนจำได้ และสามารถ ทิ้งตำราได้ คือระดับอรหันต์ แต่มีพระสูตรในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระอรหันต์ ก็ต้องเรียนปริยัติเพื่อไว้สอนเหมือนกัน
และที่นายนำมาตอบทุกครั้ง ก็จากตำราทั้งนั้น นายคิดเองมาแต่ไหน พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตรัสรู้ พระสาวกและพระอรหันต์รุ่น หลัง ๆ ได้ทรงจำต่อ ๆ กันมาและบันทึกไว้ ให้พวกเราได้มาศึกษาไงหละ แต่ปัจจุบัน เมื่อเรียนกันได้บ้างนิดหน่อย ก็ปรามาสพระไตรปิฎกแทบทั้งสิ้น ไม่เข้าใจจริง ๆ
6.เรื่อง ลายเซ็นต์ของนาย ....นั้น เราสงสัยอย่างนี้ว่า
ในขั้นต้น ของนาย คำว่า ควบคุมจิต นั้น ไม่น่าจะมาใช้ได้เพราะมันเหมือนบังคับจิต ซึ่ง จิต จะบังคับได้อย่างไร มันเป็นธรรมชาติ ระเหเร่ร่อนของมันอย่างนั้น เพียงแต่ ให้ระลึกเท่าทันมัน เท่านั้นว่า จะไปทางใด ดี หรือชั่ว ก็น่าจะพอใช่หรือไม่ และมาใช้ คำว่า รู้ น่าจะถูกต้องกว่าคำว่า ควบคุม เพราะถ้าเรารู้เท่าทัน จิต มีสติ คอยตามมันได้ เราก็จะไม่ไปหลง อารมณ์ ตาม หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แต่อาการของจิตมันมีมากมาย ก็ต้องฝึกสติ ให้ระลึกตามทัน
ในขั้นสูง คำว่า บังคับ ตามความรู้สึกได้ตามต้องการ ธรรมชาติ ของจิตบังคับได้หรือ นอกจาก อรหันต์ แล้ว
แต่ก็ไม่น่าจะใช้ คำว่า บังคับ

เรามาสนทนา อย่างเป็นมิตรแล้ว และตามความเห็นของเรานั้น ให้นายลองพิจารณาดูว่า ผิดถูกอย่างไร..ให้วิจารณ์ได้เลย .....ความรู้ของเราได้เพียงเท่านี้ จริง ๆ.....ถูกต้องหรือไม่ถูกใจ เอาหลักในพระธรรมวินัยมาเปรียบเทียบดีกว่าอย่า เอาความเห็นของครูบาฯ อาจารย์ สมัยนี้ หรือ ความเห็นของตัวเองมาตอบ เพราะจะทำให้หลักธรรมชาติ เสียไปและ เป็นบาป เกิดขึ้นเพราะกล่าวธรรมะ แบบผิด ๆ

คุณผู้ใช้นามว่า Keaksim ลิงค์นี้ลงเกี่ยวกับอินทรีย์ไว้แล้วครับ

viewtopic.php?f=1&t=31053&p=194161#p194161

เชิญคุณศึกษาเอาเองเทอญ

คุณคิดเห็นรู้เห็นได้แค่ไหนเพียงไร ก็เท่านั้นเพียงนั้น

พอจะรู้แล้วยังล่ะ

ว่า ลายเซนต์ นั่น แสดงสภาวะธรรมที่ผิดเพี้ยน อย่างไร
ไปศึกษาให้แตกฉานซะดีกว่า

เซนต์มากี่ปีแล้วล่ะ ไม่มีใครสอน ไม่มีใครชี้ให้

กระทบ ไหลไปกี่กระทู้ ก็ยังไม่รู้ตัว

ยังไปเสียดคนที่ชี้สภาวะธรรมให้
ลายเซนต์ข้า ใครอย่าแตะ

เหอๆ

อิอิ เก่งๆกันเหลือเกินพ่อเจ้าประคุณลุนช่อง ที่ว่าเก่งแถเก่งน่ะ รำแก้บนให้น่ะ เห็นแล้วอนาถใจ

สภาวะธรรม

ถามนะ สภาวะได้แก่อะไร

ธรรม ได้แก่อะไร

สภาวธรรมได้แก่อะไร

เหอๆๆ

อินทรีย์สังหอน

เหอๆๆ

ความรู้สึกตัวไม่มี ไม่รู้ว่าลายเซนต์ ผิดเพี้ยน ไง