ฌานสูตร




เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ บรรทัดที่ ๙๐๔๑ - ๙๑๔๕. หน้าที่ ๓๙๐ - ๓๙๔.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... agebreak=0

ขอโทษครับ ใครคือ อ.สินธพ ครับ ผมสงสัยมานานมากแต่ไม่มีโอกาสถาม

ถ้ามีการนินทาปรามาสกันอีก จขทก ขออนุญาตแจ้งลบกระทู้

เชิญครับ

ไม่ได้ท้าท้าย

แต่ไม่ใช่นินทาตามที่คุณใส่ร้าย เจ้าตัวประกาศเอง

เชิญลบได้ครับ

คุณflame

อนาคามี..ครับ...เขาว่าอนาคามี..ไม่ใช่อรหันต์..

แล้วท่านซุปฯ..ก็ว่าเป็นแค่..โสดา..ครับ

พระพุทธองค์ตรัสสอนให้อริยสาวกอยู่ด้วยความไม่ประมาท คือ ไม่ประมาทต่ออกุศล หรือ โลภะ โมหะ โทสะ ที่จะเกิดขึ้นร่วมกับจิตปัจจุบัน วิธีการที่จะไม่ทำให้โลภะ โทสะ โมหะ เกิด ก็คือ ใช้เจตนาเจตสิก พิจารณารูป รส กลิ่น เสียง ความคิด ตามความเป็นจริงว่า มันไม่เที่ยงฯ เมื่อโลภะ โทสะ โมหะ ไม่เกิด อโลภะ อโทสะ อโมหะ ก็จะเกิดขึ้นมาแทน

ปัญญาของโสดาบันยังไม่แข็งแรง หรือ ปัญญินทรีย์ยังอ่อน โลภะ โทสะ โมหะ ยังเกิดร่วมได้กับจิตปัจจุบัน ยังเกิดความหลงได้อยู่ ในขณะโสดาปัตติมรรค โลภะ โทสะ โมหะ เกิดได้เป็นปกติ ยกเว้นตอนวิปัสสนา ตอนได้ฟังธรรม และตอนทำบุญ

เมื่อบรรลุโสดาปัตติผล ปัญญาตั้งมั่นแล้ว กำลังของโลภะ โทสะ โมหะ จะอ่อนลงแต่ก็ไม่มาก โสดาบันจึงปกติดูเหมือนคนธรรมดา ถ้าไม่ได้พูดคุยด้วยจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเป็นอริยบุคคล บางทีสติก็ควานไปเจอความจริง บางทีก็ควานไปเจอความเห็น สลับกันไปๆ มา หรือ จิตเป็นกุศลบ้าง อกุศลบ้าง ปนกัน แล้วแต่ความหนาแน่นของปัญญาที่ได้สะสมมา โสดาบันจึงแบ่งเป็นหลายระดับ ตามอินทรีย์ของปัญญา

ศีลของโสดาบันเกิดมั่นคงเป็นนิสัย การผิดศีลของโสดาบันไม่ได้ผิดเหมือนคนทั่วไป เช่นจะโกหก ก็รู้ว่าโกหก รู้ว่ามันผิด ไม่ได้โกหกหน้าตาเฉยไม่รู้ร้อนรู้หนาว เรียกว่า ไม่ได้ผิดจากกิเลสตัณหา ผิดศีลจริงๆ นี่ พวกผิดกันทุกวัน ผิดเป็นนิสัย โสดาบันบุคคลอยู่ปกติเหมือนคนธรรมดาแหละครับ ไม่ได้สนใจในศีล เพราะมีศีลแล้ว ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ มีชีวิตปกติ ทำมาหากินปกติ ปกติก็ไม่ได้ทำอะไรผิดรุนแรงหรอกครับ เป็นพ่อค้าก็ยังต้องโกหกบ้าง อีกวันก็ไปทำบุญหนีเอา ฯ บ้างก็วิปัสสนา บ้างก็ไม่วิปสสนา ปล่อยเลยตามเลยก็มี ไม่เหมือนพระโสดาบันที่บวชเพื่ออรหันตผลชาตินี้ พอเกิดกิเลสขึ้นในใจ ท่านก็รีบวิปัสสนาฆ่าไม่รีรอ

โสดาฯ สกิทาฯ ดับได้อย่างเดียวคือ ความเห็นผิด โสดาบัน คือ บุคคลที่ได้ปัญญามาจากการฟัง (โสตตะ+บุคคล) สกิทาฯ มีปัญญาแข็งแรงมากขึ้น โลภะ โทสะ โมหะ ถึงจะมีอยู่ แต่ส่งอิทธิพลได้น้อยลง จึงถือว่า โลภะ โทสะ โมหะ เบาบาง อนาคาฯ ดับโทสะลงไปได้ ยังเหลือโลภะ โมหะ อย่างละเอียดอยู่ และสุดท้ายจะไปดับหมดตอนบรรลุอรหันต์ผลโน่น

อย่าพยายามเอาศีลของโสดาบันบุคคลไปเทียบกับศีลของพวกฤาษี พวกนั้นถือศีลบริสุทธิ์ด้วยอาการสำรวมระวังรักษาหรือกดข่มไว้ ผิดนิดผิดหน่อยจะถือว่าเป็นผิดอย่างรุนแรง เพราะจะส่งผลให้ฌานเสื่อม หมดจากฌานฤาษีก็กลายเป็นคนธรรมดา อริยบุคคลละศีลแบบนี้ และปฏิบัติวิปัสสนาอันเห็นเหตุของศีลต่อไป เมื่อปัญญาแข้มแข็งขึ้น ศีลก็บริบูรณ์ตามมาเอง ถ้าปัญญายังไมาแข็งแรง อย่างไรมันก็ต้องมีผิด

เนื่องจากไม่มีโสดาบันมาเป็นเวลานานแล้ว โสดาบันจึงดูเหมือนภาพในความฝัน บ้างก็ยกโสดาบันจนเลิศเลอ ซึ่งความเป็นจริง คนที่ได้ฟังธรรม เข้าใจเรื่องโลกและชีวิต เข้าใจเรื่องทุกข์กับการดับทุกข์ หรือถึงบางอ้อขึ้นมา ก็ถือได้ว่าเป็นโสดาบันแล้ว ในอดีตที่ได้โสดาฯ กันทั้งหมู่บ้าน เขาก็อยู่กินปกติเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ

โสดาบันบุคคลกับพระโสดาบันไม่เหมือนกันนะครับ บารมีทางธรรมต่างกันมาก บุคคลธรรมดาบรรลุโสดาปัตติผล ก็เรียกว่า โสดาบันบุคคล ถ้าบวชถึงจะเรียกว่าพระโสดาบัน ถือเป็นพระอริยเจ้า แต่ทั้ง ๒ ก็ถือว่าเป็นสงฆ์สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหมือนกัน

คุณหลับอยู่ นอกจากสมาธิสูตร ฌานสูตร หรือสูตรที่พระพุทธองค์ตรัสสอนฌานลาภีบุคคล ท่านคงไม่ได้อ่านสูตรอื่นหรือไม่ก็ข้ามๆ ไปสินะครับ แต่ละสูตรที่ท่านยกมา เป็นสูตรที่พระพุทธงค์ตรัสสอนพระอริยสงฆ์ทั้งนั้นนะครับ รบกวนพิจารณาให้ดีอีกที ผิดบุคคลก็ผิดธรรมเหมือนกันนะครับ

อาจารย์สินธพเป็นอนาคามีมรรค ยังไม่ถึงอนาคามีผล ถึงผลเมื่อใหร่ท่านคงบวช ถึงตอนนั้นใครไปถามอะไรท่าน ท่านก็ตอบได้คำเดียวว่า ไม่ใช่กิจของสงฆ์ ... ตอนเป็นโสดาบันท่านเป็นกายะสักขี ชาติๆ ก่อนๆ ท่านเป็นฤาษีที่ทรงฌานอภิญญามากที่สุดท่านหนึ่ง ชาติต่อๆ มาก็ได้บวช แต่ก็ปฏิบัติถึงแค่ฌานอภิญญา เคยเป็นถึงสังฆราช (เปรียญ ๑๘ ประโยค) ถึงชาตินี้ ท่านเลยมีของเก่าติดตัวมามาก จึงเกิดฌานทัศนะตอนบรรลุโสดาปัตติผลเมื่อ พ.ศ.๒๕๔๐

ยังไม่มีอรหันต์เกิดขึ้นมนโลกมากว่า ๑๔๐๐ ปีแล้ว อรหันต์องค์แรกที่จะเกิดขึ้นมาในยุคนี้ อาจจะเป็นคุณก็ได้ ใครจะรู้

มรรค ๔ ถ้าจำไม่ผิด มีปรากฏ ๒ ที่ในพระไตรปิฏก ที่หนึ่งพระพุทธองค์ตรัส อีกที่หนึ่งพระสารีบุตรถามพระิอานนท์ เป็นการปฏิบัติธรรมของพระอริยเจ้า ไม่ใช่การปฏิบัติของฆราวาส สมัยนั้น

พระพุทธองค์ตรัสไว้ชัดเจนว่า ผู้ที่พิจารณาขันธ์ ๕ อินทรีย์ ๖ อยู่เป็นประจำว่ามันไม่เที่ยงฯ คือผู้ที่กำลังเจริญอริยมรรคอยู่ เมื่ออริยมรรคบริบูรณ์แล้ว สติปัฏฐานถึงจะเกิดตามมา ฯ

ไตรสิกขา เป็นเรื่องที่พระอริยะกลุ่มหนึ่งไปต่อรองกับพระพุทธเจ้า บอกว่า ศีล ๑๕๐ ข้อมีมากไป ปฏิบัติไม่ใหว จะขอสึก ท่านจึงลดลงเหลือ ๓ ข้อ ฯ ก็ยังเป็นเรื่องของพระอริยเจ้าอยู่ดี ไม่ใช่เรื่องของฆราวาส สมมุติสงฆ์เอามาปฏิบัติก็ยังผิด นี่เป็นฆราวาสจะเอามาปฏิบัติ ก็เป็นการทำเหตุไม่ตรงผลที่ต้องการ เมื่อเหตุผิด ผลก็ผิด เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

พอเหอะ ซุปเอ๋ย ขาดทุนอย่างเดียว เห็นเคยนำพระอภิธรรมมาไว้ในห้องพระอภิธรรมตั้งเยอะตั้งแยะ นึกว่าจะเข้าใจ.... เฮ้อ...!
ดันมา เจ๊งบารมี เอาบาปใส่ตัว เปล่าๆ

อาจารย์ท่านเป็นพระ..หรือ..ท่านซุปฯ
แล้วอยู่แห่งหนตำบลใด...เผื่อหากได้ผ่านไปทางเหนือใกล้ ๆ...
จะได้เข้าไปสังเกตุการณ์....


ให้พรก็รับ...รับหมดแหละ..

แต่..จะให้เป็นอรหันต์องค์แรกในยุคนี้...ขอไม่รับ
กลัวขี้กลากจะขึ้นหัว..
ขึ้นหัวแน่ ๆ

พระอริยะ....ท่านปฏิบัติไม่ใหว จนเหนื่อยหน่ายกับศีล 150 ข้อรึงัย...ท่านซุปฯ..ถึงไปต่อรองกับพระพุทธเจ้า...
อริยะแบบไหน..นี้???...ทำไม่ได้...จนจะขอสึก...นี้นะ

ตื้น ๆ ไปมั้งท่านซุปฯ....คิดแบบนี้...จะเขาข่ายปรามาสพระรัตนไตรเอานะ...ท่านเอ๋ย

มันจะขาดทุน..จริง ๆ อย่างที่เพื่อนสมาชิกหลับอยู่...เตือนเอาหน่า..

เพราะอะไร..รู้มั้ย??...เพราะไม่ใช่ว่าท่านปฏิบัติไม่ใหวจนอยากจะสึกหรอก....

เพราะ..ท่านเหล่านี้เป็นคนจำพวกมีปัญญามาก...คนฉลาดมาก ๆ ..มักไม่ชอบอะไรเยิ่นเย่อมากความ...ต้องการสรุปสั้น ๆ ..พวกเขาก็สามารถทำต่อกันเองได้จนครบนั้นแหละ...จาก 3 ให้เหลือแค่ 1 ...ก็ยังได้เลย...นี้ของจริงไม่ได้แกล้งพูด

(เห็นจะเดาได้ราง ๆ แล้วละว่าทำเหตุอะไรใว้..ท่านซุปฯ..ถึง....)

ขอฝากคติธรรมของหลวงปู่ชา สุภัทโท..ใว้ให้พิจารณา..นะครับ..ท่านซุปฯ

ขออภัยที่ทำให้คุณ mes ไม่พอใจครับ