คุณ กรัชกาย

-- คุณแยกระหว่าง บัญญัติ กับ ปรมัตถ์ ได้หรือยัง

" คุณเข้าใจคำว่า วิปัสสสนา ได้แก่ทิ้งคำว่า หนอหรือครับ "

-- ไม่ใช่ทิ้ง " หนอ " แต่ไม่มี " หนอ " เข้าใจหรือยัง ถ้ายังไม่เข้าใจ กลับไปย้อนอ่านที่หลวงพ่อพุทธทาส ท่านกล่าวไว้ให้หลายๆรอบ

กรัชกายกำลังสนทนาอยู่กับคุณ ไม่ได้สนทนากับท่านพุทธทาส คุณไปนำคำพูดของผู้นั้นผู้นี้มา คุณควรอธิบายแทนผู้นั้นได้

คุณเข้าใจ คำว่า หนอ เป็นสมถะหรือ
คุณเข้าใจวิปัสสนาว่าไม่มี หนอ หรือ

ตอบสั้นๆว่า ใช่, ไม่ใช่

ท่านกรัชกายก็แกล้งทำไปได้....

-- อธิบายได้สิ อธิบายไม่ได้ไม่พูดหรอกค่ะ

-- เป็นอันว่า ถ้าคุณต้องการรู้ ก็ติดตามอ่านเอาเองจากลิงค์นี้ก็แล้วกัน

viewtopic.php?f=1&t=19855

-- กระทู้นี้ จบแล้ว สำหรับคุณกรัชกายค่ะ

-- บางคนไม่ได้แกล้งว่าตัวเองไม่รู้ แต่เพราะไม่รู้จริงๆ เลยไม่ยอมรับ แต่ทำเหมือนแกล้งว่าไม่รู้ ทั้งๆที่ยังแยกไม่ได้ ไม่งั้นไม่ยึดบัญญัติเหนียวแน่นขนาดนี้

-- แถมนิด ... ขนาดพูดเรื่องสภาวะวิปัสสนา ยังขนาดนี้ ถ้าพูดเรื่องสภาวะ วิปัสสนาญาณ จะขนาดไหน

ก็ยอมรับว่าไม่รู้จริงๆ ไม่เคยได้ยินคำพูดเช่นนั้นจึงถาม แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบอย่างตรงไปตรงมา
นอกจากนั้นแล้วยังไล่กรัชกายออกจากกระทู้อีก

viewtopic.php?f=2&t=19596

-- ยอมรับความจริงแค่นี้ก็จบ ว่าไม่รู้ก็คือไม่รู้

-- ไม่ได้ไล่ แต่ขี้เกียจคุยด้วย สามวาสองศอก เลยบอกว่าให้ติดตามอ่านเอาเองเรื่อง บัญญัติหายตอนไหน แล้วสภาวะปรมัตถ์ปรากฏตอนไหน

การปฏิเสธความรู้สึกนึกคิดตน ท่านว่า ความรู้สึกนั้นจะเป็นอุปสรรคหลักตอขัดขวาง การปฏิบัติกรรมฐาน ขวางการรู้แจ้งสัจธรรม เพราะฝืนกระแสความจริง
เมื่อรู้สึกว่า ไม่รู้ พึงตั้งสติกำหนดว่า ไม่รู้หนอๆๆ เพราะขณะนั้นมันไม่รู้ ท่านจึงว่า รู้สึกอย่างไรให้กำหนดรู้อย่างนั้น ตามเป็นจริงหรือตามที่มันเป็น
ไม่รู้หนอๆๆ จิตก็จะหลุดจากความไม่รู้นั้น จะเป็นพุทธะในขณะนั้น ความรู้สึกจะโล่งโปร่งเบาเป็นอิสระ ไม่มีตะกอนนอนก้น พูดให้เข้าหลักธรรมก็ว่า ไม่สร้างเชื้ออวิชชาเพิ่มอีก


นึกว่าไล่เห็นบอกว่า (กระทู้นี้ จบแล้ว สำหรับคุณกรัชกายค่ะ )

เมื่อไม่ไล่งั้นกลับมาอีกนะครับ ว่าแต่ว่าถึงไลก็ไม่ไป ถึงไปก็ไปไม่ไกล จะวนเวียนๆอยู่ใกล้ๆนี่ล่ะ เพราะฟ้า (ยืมคำพูดคุณพลศักดิ์ใช้หน่อย) สร้างเรามาให้จับคู่สนทนากัน ไม่พรากจากกันเหมือนพระเอกลิเกกับแม่ยก ไปไหนไปด้วยกัน ติดตามไปทุกหนแห่ง

ถามอีกนะเห็นพูดบ่อยเหลือเกิน สภาวะๆๆ



ถามคำเดียวสั้นๆ ถามว่า คำว่า สภาวะ ที่คุณพูดถึงนี่หมายถึงอะไร ได้แก่ อะไรครับ

สาธุค่ะ

คนเราเมื่อไม่รู้ (และรู้ตัวว่าเป็นผู้ไม่รู้) พึงศึกษา พึงปฏิบัติ ก่อนที่จะรู้
เมื่อรู้แล้ว มันก็วาง....
ไม่ไปยึดมั่นถือมั่น....

ข้าฯจะพากเพียรปฏิบัติให้มาก เพื่อให้เกิดปัญญายิ่งขึ้นไป....

อนุโมทนา...

อ้อ.....เค้าจีบกันด้วยหรอครับเนี่ย ในลานธรรมนะครับ

เอ้าเชียร์ๆๆๆ....ขอให้สมหวังนะครับ

อย่างกับพล็อต เรื่อง ละคร 3 ทุ่ม ที่พระเอก นางเอกต้องมีปากเสียง กัน สุดท้ายก็ลงเอย แฮปปี้เอ็นดิ้ง

-- คุณสมพลได้ละเมิดดิฉันไปด้วยความที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ อาศัยเพียงจากการอ่านข้อความที่คุณกรัชกายโพส แล้วตีความตามที่ตัวเองเข้าใจ คุณสมพลได้สร้างอกุศลกรรมใหม่ให้เกิดขึ้นเสียแล้ว

ดิฉันอโหสิกรรมให้คุณสมพลค่ะ และตัวดิฉันเองต้องขออโหสิกรรมต่อคุณสมพลด้วย ที่การสนทนาของดิฉันกับคุณกรัชกาย ทำให้คุณเข้าใจผิด ขออโหสิค่ะ

-- การเจริญสติปัฏฐาน ๔ เมื่อเจริญสติ สัมปชัญญะอย่างต่อเนื่อง จะมีองค์ธรรมเกิดขึ้นอีกองค์หนึ่งโดยอัตโนมัติ นอกจากสติ สัมปชัญญะก็คือ หิริ โอตัปปะ ( ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป ที่เกิดขึ้นทั้งภายนอกและภายใน ) บุคคลใดเมื่อมีหิริ โอตัปปะ เกิดขึ้นแล้ว กามราคะ ย่อมไม่มีเหลืออยู่ในตัวบุคคลผู้นั้น สติ สัมปชัญญะ เป็นตัวกั้นและเครื่องห้ามกิเลสตัณหาความทะยานอยาก หิริ โอตัปปะ เป็นตัวทำลายล้างกามราคะที่มีอยู่ให้มอดหมดไป

-- ดิฉันอโหสิกรรมให้คุณ kokorado ค่ะ เหตุผลเดียวกับคุณสมพล และตัวดิฉันเองต้องขออโหสิกรรมต่อคุณkokorado ด้วย ที่การสนทนาของดิฉันกับคุณกรัชกาย ทำให้คุณเข้าใจผิด ขออโหสิค่ะ

-- อ่านข้อความที่มีผู้มาโพสข้อความลักษณะแบบนั้น รู้สึกอย่างไรบ้างคะคุณกรัชกาย ที่มาเป็นข่าวกับผู้หญิงที่คุณได้เคยเอ่ยไว้ว่า เป็นผู้หญิงประมาท

-- กฏแห่งกรรม หรือกฏแห่งการกระทำนี่ยุติธรรมที่สุด สร้างเหตุอย่างไร ย่อมได้รับผลเช่นนั้น ไม่มีข้อยกเว้น

-- จำได้ไหมคะ เหตุการณ์ในกระทู้เก่า ที่คุณได้ละเมิดดิฉันกับคุณขันธ์ไว้ ในแง่ชู้สาว ทั้งๆที่คุณขันธ์เขาก็โต้ตอบกับดิฉัน ไม่มากเท่าที่ดิฉันโต้ตอบกับคุณด้วยซ้ำ แล้วคุณขันธ์ก็ไม่ได้ใช้ถ้อยคำแบบที่คุณพูดกับดิฉันด้วย ถ้าถามว่า ตอนนั้นทำไมดิฉันไม่พูดอะไร ดิฉันไม่พูดหรอกค่ะ แต่เชื่อว่า เหตุมี ผลย่อมมีแน่นอน แล้วก็เป็นจริงเสียด้วย โดยที่ดิฉันไม่ต้องไปต่อความยาวสาวความยืดกับคุณในเรื่องของคุณขันธ์

-- แล้วคำว่า แม่ยก นั้น อันนี้ดิฉันผิดเองที่ไปว่าคุณก่อนว่า ทำตัวเป็นพระเอกลิเก ทำอย่างไร ย่อมได้รับผลเช่นนั้น สติ สัมปชัญญะไม่ได้สมบูรณ์ 100 % ก็ย่อมต้องมีบ้างที่พลาดพลั้งไป แต่ตัวดิฉันน่ะจบไปแล้ว แต่คุณดันไม่จบ เลยโดนเต็มๆกับผู้หญิงที่คุณได้พูดไว้ว่า หญิงประมาท

ดิฉันอโหสิกรรมให้คุณค่ะ คุณกรัชกาย และดิฉันก็ขออโหสิกรรมต่อคุณด้วยหากได้สร้างกรรมไปโดยที่เจตนาและไม่เจตนาก็ตาม ขออโหสิค่ะ

-- จริงๆแล้วดิฉันไม่ได้ติดใจอะไรกับคุณกรัชกาย เพราะเคยชินกับภาษาที่เขาใช้สนทนา แม้แต่คุณคามินธรรมยังรู้เลย ถึงได้โพสข้อความลักษณะนั้น ว่า เอาอีกแล้ว ... ใช่ไหมคะคุณคามินธรรม
แต่กับคนอื่นๆที่นานๆเข้ามาที่เว็บบอร์ดนี้ที เขาไม่รู้ พออ่านข้อความ ก็เลยทำให้ตีความไปผิดๆ

รู้สึกดีใจที่ทำให้หญิงประมาทมีสติสัมปชัญญะรู้สึกตัวเพิ่มขึ้น

อีกรู้สึกหนึ่ง รู้สึกขำขำกับความเห็นคุณกับของคุณสมพลและคุณ kokorado อ่านแล้วไม่เห็นมี
ประเด็นอะไรต้องแก้ตัวแก้ต่าง คุณเองก็ขยันขออโหสิกรรมเสียจริง ขออะไรกันนักกันหนา ก็เค้าไม่รู้
ไม่ได้ติดตามเรื่องที่เราสนทนากันตั้งแต่ต้น จึงจับต้นชนปลายไม่ถูก ปรุงแต่งความคิดไปต่างๆ
นานา ดีเสียอีกท่านจะได้เรียนรู้ธรรมะด้วยตนเองว่าอย่าเพิ่งตัดสินว่าสิ่งที่แลเห็น สิ่งได้ยินเป็นต้น จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้อย่างที่ตนเข้าใจ ไม่ควรด่วนสรุป พึงสอบสวนให้ถึงต้นเค้า ซึ่งต่างจากคุณแมวขาว ฯ ที่ติดตามมาแต่ต้น เข้าใจประโยคนั้นดี
เมื่อพิเคราะห์อย่างนี้แล้ว ไม่เห็นมีเงื่อนไขอะไรที่ทำให้ต้องดิ้นรนกระวนกระวาย ถูกไหม
ครับ
ธรรมะมิใช่มีเพียงในเว็บที่ใช้ชื่อว่าเว็บธรรมะ มิใช่เพียงหยิบเอาชื่อธรรมะตัวใดตัวหนึ่งมาพูดแล้วคิดว่า นั่นคือธรรมะ น่าจะอยู่ที่การรู้จักชีวิตและโลกที่แวดล้อมอยู่ด้วย