ทำไม พูดตรง ๆ แล้วมันจะทิ่มกระดองใจเกินไปใช่ป่าว หรือมันจะแหกคอกเกินไป
เฮอะ ถ้าคำตรง ๆ นั่นมันจะช่วยให้เต่ามันตกใจกระเด้งตัวออกจากกระดองบ้าง ก็พูดไปเถอะ
ถ้าใครจะมาด่าคุณ ถ้าเราเห็นว่าไม่ยุติธรรม เดี๋ยวเราช่วยกระโดดเตะตกคลองเอง
เน้น....ถ้าเราเห็นนะ แต่ถ้าเราไม่เห็น เราไม่ช่วย

กระดอง
กระดอง
กระดอง
ก ระ ด อ ง

ทำไม คำนี้มันพิมพ์ไม่ได้
โอ้ย...แย้จะอาบแดด ยังทำไม่ได้

เชื่อได้ไหมเนี่ย

ก็เพราะโทษอันเผ็ดร้อนมีอยู่แล้วในนรก ทำไมจึงไม่คิดสงเคราะห์เขาให้ไม่ทุกข์แม้เพียงด้วยเวลาอันน้อยนิดบนโลกนี้เล่า? ...

การประหารชีวิตคนร้ายก็ใช่ว่าจะช่วยให้สิ่งร้ายที่เกิดแก่เหยื่อกลับคืนมาได้ หากจะคิดกันให้ถึงแก่นจริง เหยื่อที่น่าสงสารนั้นเขาเคยทำเรื่องเพื่อปัจจัยที่เขากำลังรับอยู่นั่นเองมาแล้ว อย่าลืมครับ เหตุย่อมนำมาซึ่งผล บางทีถ้าใครมีตาทิพย์ มองเห็นเหตุที่เหยื่อประกอบไว้แล้ว อาจจะถึงกับลืมตัวและเชียร์ว่า "ดีแล้ว แค่นี้ยังไม่สาสมหรอก!" อะไรประมาณนี้ ก็คนที่จะโดนประหารนั้นเล่า ในกาลข้างหน้าอีกอสงไขยหรือชาติหน้าอีกร้อยพันชาติ ก็จะได้ถึงฐานะของ"เหยื่อ"นั่นแหละ ถึงตอนนั้นก็มีแต่คนสงสารว่าเขาไม่สมควรเเก่สิ่งที่เกิดเลย เวียนกันไปเข่นนี้พร้อมกับคำถามนี้ที่ผู้ถาม ตั้งถามมาจนนับภพชาติไม่ถ้วนแล้ว ...และจะถามต่อไปจนหาที่สุดไม่ได้หากยังไม่ศึกษาและปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

อนึ่ง...การประหารชีวิตมีคุณแก่ใครบ้าง? ดูเหมือนว่าเรายกเอาความปลอดภัยของธารณะชนเป็นใหญ่ ข้อนี้เป็นหลักการที่เป็นจริงหรือไม่ สอดคล้องกับหลักเหตุปัจจัยเพียงใดตามคำสอนของพระพุทธเจ้า?...

นักโทษประหารบางราย เขาก่อคดีฆ่าตำรวจตายคนเดียว นี่มิได้หมายความว่าเขาจะฆ่าคนทั้งหมู่บ้านหรือเมือง..บางรายฆ่าหั่นศพทิ้งรายเดียว บางรายเป็นผู้จัดการโรงงาน ผสมเมลามีนในนมเพื่อขายเอากำไร ทำให้เกิดพิษในคนจำนวนมากทั่วโลก ...ดูๆก็น่าจะสาสมกับความผิด...แต่เอาเข้าจริงก็ต้องหันมาที่ประเด็นเหตุปัจจัยอีก ใครจะสามารถบอกได้ว่านี่ไม่ใช่เพราะวิบากกรรมของเหยื่อเอง?..

ทีนี้มาดูว่าที่เขาประหารนักโทษก่อผลมหาศาลในทางใดได้บ้าง..

๑. เหยื่อและญาติพี่น้องเพื่อนฝูง สะใจดีใจในการเอาคืน แน่ละถ้าอภัยอโหสิคงไม่มีใครเอาเรื่องคนร้าย ถามว่่ากลุ่มนี้ได้อะไรตอบแทน? พยาบาทวิตกคิดมุ่งร้ายคนอื่น ล่วงอกุศลกรรมบท๑๐ข้อที่๙แล้วจะได้ดีใหม?

๒. กลุ่มผู้พิทักษ์สันติราชรวมถึงศาล ทนายความ ผู้ดำเนินคดี จนตัดสิน และที่สุดคนทำหน้าที่เพชรฆาตร ต้องเข้ามามีส่วนในการก่อบาปใหม่กันทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกับนักโทษมาเลย คุ้มค่าสำหรับการสร้างสังสารทุกข์ แก่พวกเขาใหมครับ?

๓. ชาวเราท่านทั้งหลายที่จิตใจยังไม่มั่นคงด้วยธรรมะ เมื่อทราบข่าวการประหาร เราดีใจไชโยอนุโมทนากับการณ์นี้ หรือพากันปลงสังเวชในภัยแห่งสังสารวัฏ? ส่วนมากแล้วพากัน"ยกมือท่วมหัว"พร้อมเปล่งวาจาอวยพรนักโทษนานัปการและย่อมพากันส่งเขาไปนรกด้วยความคิดพิศดารหลากจิต ใช่หรือไม่?...นี่คือปัจจัยอย่างดีสำหรับพยาบาทวิตกในมวลชน (mass-ill will factor) อานิสงค์คือ การรับผลแ่ห่งบาปกรรม"ร่วม" อย่างที่เกิดในประเทศไทยเวลานี้ นี่มาจากเหตุทำนองนี้ครับ

เอ้า ถ้างั้นก็ปล่อยไปตามเวรตามกรรม ใครๆทำอะไรก็ได้สิ ไม่ต้องมีหรอกกฏหมาย!.. นี่จะเป็นความคิดที่ตามมาแน่นอน และตามไปจนกว่าจะสิ้นสุดสังสารวัฏน่ะแหละครับ

ความคิดเช่นนี้ย่อมยืนอยู่บนความไม่เป็นจริง และเป็นไปไม่ได้เพราะใครๆก็จะต้องสร้างบทบัญญัติมาเพื่อการอยู่ร่วมกันได้ด้วยสันติในระดับหนึ่ง จึงเป็นอันไม่ต้องเสียเวลามานั่งตอบว่า ใช่หรือไม่..

สิ่งหนึ่งที่เราย่อมรู้จักกันดีด้วยคำพูดเเพร่หลายว่า"กรรมสนอง"นั้น ยังคงต่อการพิสูจน์เสมอ นักโทษประหารนั้น แม้เขาไม่ถูกประหารด้วยกระบวนการยุติธรรมทางโลก เขาย่อมยังชีวิตด้วยทุกข์สารพัด ตั้งแต่ความรู้สึกนึกคิดไปจนถึงการถูกไล่ล่าจากเหยื่อหรือญาติอยู่ ... หากเขาทำร้ายสังคมในวงกว้างเขาก็มีศัตรูกว้างขึ้นด้วย อะไรจะเกิดขึ้นหากเรามีชีวิตอยู่ท่ามกลางศัตรู หวาดระแวงภัยตลอด๒๔ชม...เหมือนสัตว์เดรัจฉานที่ต้องตื่นกลัวภัยตลอดเวลา นี่เรียกว่าแม้มีรูปเป็นคนเพราะกุศลชนกกรรมนำเกิดแต่จิตแปรเป็นสัญชาตญานแห่งเดรัจฉานไปแล้วเป็นการเตรียมตัวเพื่อไปสู่สถานะที่กรรมจัดสรรค์ไว้แล้วอย่างถูกต้องไม่เบี่ยงเบนเลยสักองศาเดียว..

ผมไม่อยากรับคำชมจากคุณ และก็เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว ผมไม่ได้แย่อย่างที่คุณบอกหรอกนะ
แต่ถ้าคุณอยากให้ผมแย่ในสายตาคนอื่นผมก็ไม่สนใจหรอก เชิญ ทำให้ผมดูแย่เท่าที่คุณจะทำได้เลยนะผมไม่โกรธอีกต่อไปแล้วหล่ะ คุณจะปั้นเรื่องอะไรก็เชิญ กรรมใดใครก่อครับ