ท่าน natdanai เท่าที่เฝ้าอ่านกระทู้มา
มุขของท่าน ช่างล้ำลึกนัก ฮากระจายจริง
ตั้งแต่ผู้แลดูบอร์ด
แล้วไปกรมป่าไม้ ไปกรมชลประทาน

นับถือๆ ขอคารวะ คิดได้ไงเนี่ยท่าน



ท่าน yahoo
เกรงว่าการที่ท่านจะปลิดชีพผู้น้อย ทำเป็นกับแกล้มนั้น คงจะทำไม่ได้โดยง่าย
เพราะผู้น้อยกำลังเดินทาง ไปขอความช่วยเหลือจากท่านจอมยุทธ บัวศกล
ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านพักอยู่โรงเตี้ยมไหน ยังหาไม่เจอเลยขอรับ

ข้อนี้ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งจริง ๆ เลยครับ
ผมยอมรับว่า...ตอนเจอท่านขับมอเตอร์ไซค์มาปาดหน้า...
ก็ยังงง...จริง ๆ ...
ตั้งแต่มุข... "ทำยำ ให้ทำสมาธิตอนหั่น..."
โอ้...คุณพระช่วย...หะ หะ หะ...
ผมอยากจะเอาพุงมาช่วยปากหัวเราะ
ไม่รู้ท่านจะยิงผมด้วยมุขไหนอีก...น่ะสิ


ผมว่าถ้าสักวันผมได้มีโอกาสดวลหลังไมค์กับท่าน...จริง ๆ
รับรองว่าท่านได้อึ้งเป็นอึ่งอ่างแน่...
...พนันกันสิ่...เกมนี้ผมกวาดหมดโต๊ะ...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า

ขำมากระวังจะเหนื่อย


วันนี้เห็นบัณฑิตทั้งหลาย เข้ามาบันเทิงธรรมกันมากเป็นพิเศษ
ดูแล้วน่าอบอุ่น ครื้นเครง จึงได้แค่เป็นผู้ดู
แต่จนแล้วจนรอด ก็อดคันไม้คันมือไม่ได้ จึงลงมาร่วมบรรเลง
เพื่อบรรเทาอาการร้อนวิชาออกไปบ้าง


มารสูงกว่าหนึ่งวาดูถ้าจะจริง พอดีจิตมันไปสัมผัสกระแสมาร
ที่แฝงผ่านเข้ามาจิก เป็นการจิกที่แนบเนียน แต่เด่นชัดถึงการเจาะจง
ส่งตรงมาทิ่มฉัน จิตมีหดหู่ให้เห็นบ้าง แต่ก็เข้าใจ ถึงการจ้อง
อคติและตามล้าง ที่ไม่มีจาง และสร่างซา


บางครั้งเห็นก็ยังสงสัยว่า จะปฏิบัติธรรมทำไม ถ้ายังมีใจอย่างนี้อยู่

คงได้แต่......เฮ้อ แล้วก็เลิกใส่ใจ

มายิ้มและก็ขำกับสหายผู้จริงใจอีกมากมายดีกว่า

มีจริงหรือ...ผมก็เคยรู้สึกนะ...แต่ผมแยกแยะไม่ค่อยออก
รู้แค่ว่ามันแปลก ๆ น่ะ...แต่ไม่รู้ เพราะผมไม่เก่ง
ก็เจอคำถาม ก็สงสัยเหมือนอย่างที่คุณสงสัย...
เคยอยากจะถามผู้ที่มีความรู้มากอย่างคุณ
ว่ามีจริง ๆ หรือ ผู้ปฏิบัติที่จ้องจิตแค้นกันน่ะ
แต่ก็เกรงคุณจะไม่อยากกล่าวถึงเรื่องพวกนี้


ก็ได้แต่หวังว่าคุณจะ อุเบกขา...อิ อิ

ในการเฝ้าสังเกตตัวเอง
สิ่งที่ทำให้ผม หืดขึ้นคอที่สุด คือความคิด การคิด
และสงสัยในความคิด การคิด
ยิ่งสงสัยก็เหมือนเรายิ่งเข้าไปติดบ่วง....แปลกจัง
หึ หึ หึ เวลาที่ไม่อยากคิด ก็นอนดีกว่า
ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ตอนนอน...คิดอะไรไม่ออกแล้วววววว....
ไม่รู้เรื่องแล้วววว....
ฝันว่าเป็นผีเสื้อ ก็คิดว่าตัวเองเป็นผีเสื้อจริง ๆ ไม่มีความสงสัยเลย
แบบท่าน จวงจื่อ ไม่รู้เพื่อน ๆ เคยอ่านกันรึเปล่า


ท่านจวงจื่อ ฝันว่าเป็นผีเสื้อ แล้วตื่นขึ้นมาก็ร้องห่มร้องไห้
เพราะความมั่นใจในตัวเองหายไป เพราะไม่แน่ใจว่า
ตอนนี้ ตนเองเป็นจวงจื่อจริง ๆ หรือ ผีเสื้อที่ฝันว่าเป็นจวงจื่อ
ท่านจวงจื่อก็เลยเอามุขนี้มาแกล้งลูกศิษย์ให้
นั่งสมาธิหาคำตอบออกมา


"บ้าล่ะท่าน ใครจะไปนั่งทำสมาธิในเรื่องไร้สาระนี้ได้"


จวงจื่อชอบหาอุบาย มาแกล้งศิษย์ตลอดเลย
จนศิษย์ต่างทนไม่ได้ ถ้าไม่บรรลุ อาจารย์ก็จะคอยตามรังควาน
และคอยหาอุบายมาแกล้งลูกศิษย์
ลูกศิษย์ก็เลยต้องช่วยตัวเอง โดยการบรรลุ ซะ


ประมาณว่า เป็นวิธีเดียวที่จะรอดพ้นจาก ความป่วนของอาจารย์
ฮะ ฮะ ฮะ
อ่านจากหนังสือ คุรุวิพากษ์คุรุ ของ OSHO
อ่านแล้วฮากลิ้งเลย...
ตุ๊บ...! ฮะ ฮะ ฮะ ฮาจนเพลินกลิ้งตกเตียง

เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี
ปัญหาไม่มีบารมีไม่เกิด ขอเพียงแต่เมื่อเราเจอปัญหาแล้วอย่าได้ท้อถอย ขอให้ใช้สติปัญญาแก้ไขปัญหาปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ ปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ใช่มีไว้ให้กล้ม และมีประโยชน์เสียอีกที่เราจักได้ทดสอบและสั่งสมขันติบารมี

มีมารก่อน ต่างหาก จึงมีธรรม ตามมา

พิจารณาดู