"ธรรมจักร" แปล

http://www.fungdham.com/sound/popup-sou ... und04.html

คุณเจดีย์

กรัชกายๆงับ ไม่ใช่คุณเจเจตริน หรือ คุณเจจินตัย

มิน่า .. พักนี้ถึงไม่ค่อยมารำกระบี่กระบองกัน

รำคนเดียวไม่หนุก รำคนเดียวไม่ลำ

แต่มุขนี้ขอชมนะคะ เหมาะกับคุณมากๆค่ะ

หญิงเหล็กรู้ได้ไงว่าเหมาะครับ แอบมาวัดตัวเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่งับๆ

ขออนุโทนาบุญเช่นกันค่ะ แค่ใจคิดทำกุศลก็เกิดแล้วนะคะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
เราไปวัดเจอบางคนทำตัวไม่เหมาะสม มาแบบให้หนักวัด ก็มีเยะแยะค่ะ แบบมาแต่ตัวไงคะ
จิตวิญญาณไม่ได้เอามาน่ะค่ะ
คุณjintana63 เป็นคนดีนะคะ ที่ยังใฝ่ปฎิบัติ ขอ ค่ะ

ปีนี้ผมได้มีโอกาสไปร่วมทำบุญกับชาวบ้านวังน้ำขาวครับ

ที่วัดวังน้ำขาว ต.เขาชนกัน .แม่วงก์ จ.นครสวรรค์

มีชาวบ้านมาร่วมทำบุญด้วยกันประมาณ ๓๐๐ คนครับ

ถือโอกาสนำบุญมาฝากชาวลานทุกท่านด้วยครับ

ขอทุกท่านจงมีส่วนได้ในกุศลที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้วด้วยเถิด

สาธุ สาธุ สาธุ

สวัสดีค่ะคุณเจดีย์เอ๊ยดีเจ ..



รำคนเดียวไม่หนุก รำคนเดียวไม่ลำ


สักหนึ่งกระบี่ดีไม๊คะ ... จะช่วยปะกระบี่เป็นเพื่อน


น่าเกลียดจริงๆ มาเรียก " หญิงเหล็ก " ได้งัยค๊า คุณเจดีย์

หวัดดีค่ะคุณน้ำ วันนี้พอมีเวลามาตามอ่านหลายๆโพสต์
ว่าเราผ่านกันไปมาไม่ได้ทักทายกันเลย แวะมาsay hello น่ะค่ะ
วันนี้อ่านคติธรรมคุณน้ำ ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ หากเราพยายามทำและตั้งใจทำอย่างต่อเนื่อง
รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกเนื่อยๆ ไม่ค่อยได้สวดมนต์เลยค่ะ
เลยรู้สึกว่าทำไม่ได้ เพราะไม่พยายามทำอย่างต่อเนื่อง
หรือว่าจะติดเชื้อมาจากคุณกรัชกาย เพราะแกก็รู้สึกเนื่อยๆมังคะ
พอมีวิธีให้กระชุ่มกระชวยไม๊คะ คุณน้ำ

หากจะกล่าวกันถึงเรื่องความเพียร
การปฏิบัติก็จะมีด้วยกันสองช่วงจังหวะใหญ่ๆคือ

ระยะช่วงที่หนึ่ง เมื่อปฏิบัติมาถูกทางแล้ว
ความเพียรจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งสนุก ยิ่งกระตือรือร้น ยิ่งเติมเต็มเข้าไป
และยิ่งเต็มปรี่อยู่จนเป็นสิ่งเดียวในใจ ในความคิด ในความรู้สึก
ในตลอดทุกเวลาแห่งวันคืน เหมือนไม่เคยมีสักช่วงที่มันไม่ได้ปฏิบัติ

ความเพียรจะถูกสร้าง ให้มีขึ้นพร้อมกับการบ่มเพาะองค์ธรรมอื่นๆให้มีพร้อม
จนมาถึงจุดหนึ่ง ทิศทางของความเพียรก็จะเริ่มเปลี่ยนไป

จากความเพียรที่มีน้อย ค่อยๆมีมากขึ้น มากขึ้น
ก็จะกลับกลาย และกลับขั้วกัน คือ

ความเพียรที่อบรมมาแล้วอย่างยาวนาน จนอยู่ทรงในระดับที่มีมาก
จะค่อยๆลดลง ความเพียรค่อยๆเริ่มลดลง ลดลง ลดลง

เรื่องที่จะปฏิบัติเริ่มมีน้อยลง น้อยลง น้อยลง

จนถึงที่สุด แม้แต่อิทธิบาทสี่ ก็จะเย็นและดับลงไป

ชีวิตจะเข้าไปสู่ในบรรยากาศที่ไม่ต้องอาศัยความเพียร
แต่ทรงอยู่โดยการเสวยผล จากความพากเพียรเป็นวิหารธรรม

ความเพียรจึงมีระดับการค่อยๆไต่ขึ้นไปจนสูงสุด
และมีระดับการค่อยๆไต่ลงมา จนถึงจุดหยุดลงสนิท

นี่คือวิถีหนึ่งของความเพียร ถึงจุดหนึ่งก็จะหยุด อิ่ม เต็ม
และไม่ต้องเพิ่มเติมกระทำ


ปล..........แค่ความคิดส่วนตัวนะครับ
ฝากพิเศษแด่ท่านที่มักพร่ำว่าฉันพากเพียร

สำหรับคำแนะนำค่ะคุณ บัวศกล โดยเฉพาะประโยคนี้
ความเพียรจึงมีระดับการค่อยๆไต่ขึ้นไปจนสูงสุด
และมีระดับการค่อยๆไต่ลงมา จนถึงจุดหยุดลงสนิท

นี่คือวิถีหนึ่งของความเพียร ถึงจุดหนึ่งก็จะหยุด อิ่ม เต็ม
และไม่ต้องเพิ่มเติมกระทำ

คือเรารู้สึกได้ว่าตัวเองค่อยๆไต่....แต่มีเหตุให้หยุดพัก.....อยู่เรื่อยๆ การศึกษา ปฎิบัติธรรม
ดูไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่ายที่จะทำให้จริงจัง นี่เข้ามาลานนี้ก็เข้ามาค่อนปีแล้ว
รู้สึกตัวเองไปได้แค่คืบเองค่ะ เวลาอ่านการตอบปัญหาธรรม ของแต่ละท่านดูมากด้วยความรู้
เราก็จะพยายามจำ แต่เหมือนเด็กอนุบาลน่ะค่ะ พอได้หน้าก็จะลืมหลังเสียทุกที
แล้วเราอยู่รอบข้างด้วยคนที่ไม่สนใจเรื่องแบบนี้ เลยชอบที่จะเขวไปเสียทุกที
อ่านคำตอบของคุณก็รู้สึกฮึดขึ้นมา.....ทันที
จะพยายามทำ....ต้องได้ด้วยค่ะ