ไม่ได้ไปครับ

คุณyahooเสนออะไรไปครับ


ท่านdhama

ขอบคุณที่ท่านสนทนาด้วยครับ







ขอบคุณพี่สาวใหญ่ครับ(ขออนุญาตเรียกครับ)ที่สนทนาด้วย

คุณ mes เรียกคุณวลัยพรว่า พี่สาวใหญ่หรอครับ
เจ้าตัวจะยอมเร้อ

แล้ว ทำไมๆๆๆๆ

อิอิ อนุโมทนาสาธุในสิ่งที่คุณกล้าทำ

อนุโมทนา กับ ท่าน จขกท ครับ




ศีลเนกขัมมะ เป็นของสูง
เป็นสิ่งที่ พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ
เป็นศีลที่ช่วยนำไปสู่มรรคผลขั้นสูง

ศีลเนกขัมมะในอริยมรรค เป็นศีลที่เป็นไปเพื่อที่สุดแห่งทุกข์
เป็นศีลที่ต้องมี ปัญญาเห็นชอบ(สัมมาทิฏฐิ) และ ความดำริชอบ(สัมมาสังกัปปะ ข้อ เนกขัมมะดำริ) เป็นบาทนำ
ด้วยว่า ในอริยมรรคเริ่มต้นด้วย ปัญญาเห็นชอบ(สัมมาทิฏฐิ) และ ความดำริชอบ(สัมมาสังกัปปะ ) เป็นบาทนำ ...ตามด้วย สัมมาวาจา สัมมาอาชีวะ สัมมากัมมันตะ ซึ่งก็คือ ศีล นั่นเอง.

ศีลเนกขัมมะนี้ เป็นศีลที่มีปัญญาเห็นชอบด้วยว่า กามมีโทษมากมีคุณน้อย และ การออกจากกามย่อมนำไปสู่ที่สุดแห่งทุกข์...
จึงมีความพากเพียรพยายามสมาทานในศีลเนกขัมมะนั้นๆ
ในลักษณะ สืบเนื่องจากการดำริออกจากกาม

หากไม่เผลอไผล ไปสำคัญว่า เราดีกว่า หรือ เราบริสุทธิ์กว่าผู้อื่น ด้วย การรักษาศีลนั้นๆเข้าแล้ว....(ซึ่ง ถ้าเป็นเช่นนี้ อาจจะเข้าข่ายลูบคลำศีลและวัตรเข้า) ... ศีลเนกขัมมะนั้น ย่อมนำผู้พยายามรักษาไปสู่ที่สุดแห่งทุกข์ได้ อย่างไม่ต้องสงสัยใดๆเลย


ขอคุยในฐานะผู้ที่มีศีลกระพร่องกระแพร่งน่ะครับ
ศีลเนกขัมมะนั้น ผมไม่ได้สมาทานมานานแล้ว

เห็นใครสมาทาน ก็นึกเลื่อมใสอนุโมทนาอยู่ในใจเสมอ

ขอบคุณมากครับที่ตักเตือน ผมจะไม่เผลอไผลไปสำคัญ ว่าเราดีกว่าคนอื่นบริสุทธิ์กว่าคนอื่นครับ

คุณวลัยพร ยังไง ชวนคนนั้นคนนี้ไปกินข้าว คิดจะวางยาสั่งเค้าหรอ เออพิลึกสาว

คุณ mes อยากให้ผมไปรึเปล่าละครับ
ถ้าคุณอยากให้ไป ผมไปก็ได้
แต่คุณออกค่าตั๋วเครื่องบินให้ผมด้วยด้วย
และไปรับผมที่สนามบินด้วย และต้องไปส่งผมตอนขากลับด้วย
เพราะถ้าไม่ไปส่งผมจะไม่มีที่นอน...
ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นผมคงจะต้องขอนอนบ้านคุณ...ด้วย



ประมาณนี้ล่ะครับ
จริง ๆ ผมขอเขาน้อยกว่านี้หน่อยเดียว อิ อิ
แต่พอดีเห็นเป็นคุณ ผมก็เลยแถมให้อีกหน่อย...

คุณกรัชกายก็ชอบยั่วแหย่พี่สาวใหญ่อยู่เรื่อย

เธอเป็นพี่สาวใหญ่ใจดี ถึงจะชอบบ่นสักหน่อย ผู้หญิงก็เป็นเช่นนี้แหละ

ผมเชี่ยวชาญเรื่องอารมณ์ผู้หญิงครับ

เขาเรียกอะไรน่ะ

อ้ออารมณ์ศีลปิน

คนทำกับข้าวเก่งก็เป็นอย่างนี้แหละ

ชิมไปบ่นไป

อนาคตนายกเห็นๆ




เมนูอาหาร(มัง)

จานแรก

น้ำพริกคนขวางโลก

โยนพริขี้หนูสวนใส่ครกตำทั้งก้าน

(นักเลงกินพริกไม่เด็ดก้าน)

ตามด้วยหัวหอมแดง กระเทียม(ต้องชาติสยาม)ปอกเปลือก

โขลกให้แหลกแล้วเทเต้าเจี่ยวลงไปบด(เกลียดใครก็ให้นึกกำกับลงไปตอนนี้เลย)

ตักขึ้น กินแหนมกับขิงอ่อน

มีมีกล่องดวงใจกรัชกายเจียวสักจานก็หรูแล้ว


จานที่สอง

นู้ดเช่นนั้นเผชิญหน้าถั่วไม่ดำ

มะเขือยาวสองลูกเผาเปลือกเกรียม

ปอกเปลือกออกให้สะอาด

ตั้งกระทะใส่น้ำมันเจียวกระเทียมพอหอมแล้วเทเต้าเจี่ยวลงไปผัดให้หอม

เอามะเขือของใครไม่รู้ที่ปอกเปลือกแล้วลงผัด

พอได้ที่เด็ดใบโหระพาลงไปคลุก

ตัดข้นกินกับข้าวกล้องร้อนๆพอลวกปากเปียกปากแฉะ


จานที่สาม

ต้มจืดตรงประเด็น

เลือกหน่อไม้ไผ่ตงจากปราจีนมาสักหน่อ

เผาไฟทั้งเปลือกพอสาแก่ใจ

หยิบลงมาปอกเปลือก

หั่นเป็นแว่วๆ

ตั้งหม้อต้มน้ำให้เดือดดาล

ใส่เครืองyahoo(เทศ)มีพริกไทยดำรากผักชีบุบ

เทหน่อไม้หั่นแว่วไส่ให้น้ำเดือกอีกครั้ง

เตรียมเห็ดฟางเกาโคนให้เกลี้ยงใส่รวมลงไป

เติมเต้าอิ้ว ชอสปรุงรส

ตักขึ้นรับประทานกับข้าวสวยหน้าตาดี

อร่อยอย่าบอกใคร

คุณyahoo

เอาวิธีสมัยเป็นนักเรียนมาใช้ซิครับ

โบกเครืองบินมาสักลำ

แล้วผมจะไปรับที่สนามบิน

บังเอิญผมเป็นพวก ออาคาร(คือไม่มีบ้าน)

พเนจรค่ำไหนนอนบ้าน

จึงขอต้อนรับเพื่อนรักด้วยกล่องกระดาษสำหรับนอนที่สุวรรณภูมิ

เราจะนอนชมเครื่องบินกันที่นั่น ก่อนและหลังคอนเสริท

ตกลงไหมครับ

น้องชาติสยาม ขอจองตั๋ว2ใบ ข้าวโพดคั่ว 1ถุง

อิ อิ โดนจังวุ้ย...
เพื่อนสไตล์ลุย ๆ ค่ำไหนนอนนั่นอย่างนี้...

เพื่อนๆคุณมีจิตวอกแวก อยากรู้อยากเห็น ฯลฯ ค่ะ คุณก็มีความเป็นตัวตนของคุณ เจตนาของคุณอาจจะทำเพื่อให้แตกต่างจากเพื่อน หรืออะไรก็แล้วแต่

ถ้าเป็นจุฬาภินันท์ จุฬาภินันท์จะหยุดพิจารณา มองตัวเอง ถามตัวเองว่า ทำไมเช่นกัน แต่ถามเพื่อรู้กิเลสในใจค่ะ แล้วก็พยายามละๆวางๆซะ เอาแต่ตัวดีๆเก็บไว้ เพราะเราเป็นมนุษย์ เราละกิเลสไม่ได้หมดหรอกค่ะ ค่อยๆละไปจะเป็นทางที่ดีที่สุด

พิจารณายังไงครับ ช่วยกรุณาแนะผมให้ละเอียดกว่านี้หน่อยเถอะครับ
อ่านข้อความของคุณแล้ว บอกตรง ๆ ว่าตาผมยังมืดบอดสนิท
ไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายให้มันยาว ๆ กว่านี้ได้รึเปล่าครับ
เพราะการแสดงธรรมของคุณ..งดงามจริง ๆ...
ความเมตตากรุณาของคุณ ก็งาม...ใคร ๆ ต่างก็ออกมาชมว่าเช่นนั้น...
ทำให้คนต่ำทราม มืดบอดมาตลอดอย่างผมได้นึกสะท้อนใจขึ้นมาได้...
เพราะปกติมีแต่คนมองผมในแง่ดีครับ...
ซึ่งจริง ๆ ผมก็มีข้อเสียเยอะครับ...และมักถูกมองข้าม เพราะผมมักจะเสแสร้งฉาบหน้าไว้อย่างเนียน
มีคุณที่แสดงความจริงใจออกมาสะกิดให้ผมหัดหันกลับมาพิจารณาตนเอง...
คำแนะนำของคุณคงจะทำให้ผมรู้สึกสำนึกผิดในความไร้สาระของตนไปอีกนาน...นะครับ...



เพราะคุณเข้ามาเป่าฝุ่นที่เข้าตาผม ทำให้ผมชักจะอยากรู้จักคุณมากขึ้นซะแล้ว...
เฮ้อ...คุณคิดว่าคนจิตต่ำทรามอย่างผมจะเข็นขึ้นหรือครับ...
ถ้าคุณคิดว่าทำได้ ผมจะขอคุยกับคุณหลังไมค์จะสะดวกรึเปล่าครับ...



พอดีคุณมาต่อท้ายข้อความของผม...บอกตรง ๆ ว่าอดที่จะทำให้ผมเข้าใจว่าคุณทักท้วงผมไม่ได้
...ซึ่งบอกตรง ๆ ว่าผมรักเพื่อนมาก...และเพื่อนผมที่คบ ๆ อยู่ก็เป็นคนที่มีคุณภาพทั้งนั้น
ถึงจะยังไม่ใช่ที่สุด แต่ผมก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่มีคุณภาพ...
ตัวตนของผมที่ผมยังละได้ยากก็คือ...เพื่อนข้าใครอย่าแตะ... นี่ล่ะ...
ซึ่งผมทบทวนยังไง เพื่อน ๆ ผมก็ไม่ได้มีจิตวอกแวก อยากรู้อยากเห็น ฯลฯ ...
แล้วคุณจะกล่าวถึงเพื่อนผมอย่างนี้ได้ยังไง...เฮ้อ...

ในอีกทางหนึ่ง...หรือจริง ๆ คุณเจตนาจะแนะนำเจ้าของกระทู้ครับ...
แต่ผมดันมาอยู่คั่นในเส้นทาง ก็เลยโดนคำแนะนำของคุณเสยปลายคางเข้าไปซะก่อน...
ซึ่งตอนนี้เจ้าของกระทู้ ลาบอร์ดไปทำกุศลครับ...
สรุปคนที่เสนอหน้ามารับคำแนะนำไปเต็ม ๆ คือ ผม.... คนบ้ารักเพื่อน...
นี่เข้าข่ายเพลงจดหมายผิดซองรึเปล่าครับ....
โอย๋...
ดีเจ กรัชกายครับ... ขอฟังเพลงนี้ย้อมใจหน่อยได้รึเปล่าครับ...

สาวเจ้าอะไรหน๋อ...มือแม่นจริง ๆ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว...

สาธุค่ะ