ข้าพเจ้าพอมีความรู้อยู่บ้าง จึงจะให้คำแนะนำต่อคุณ คุณผู้ตั้งกระทู้ถาม และหรือท่านทั้งหลายที่ได้เข้ามาอ่าน ให้ระลึกไว้เสมอว่า เป็นคำแนะนำ เพราะคำแนะนำนั้นมีหลายรูปแบบ อ่านแล้วอาจคิดไปในทางที่ดีก็ได้ หรือาจคิดไปในทางที่ไม่ดีก็ได้ จึงเตือนไว้ก่อน ขอรับ

คุณ uandi อยู่ที่เชียงใหม่
คุณได้รับการขัดเกลาหรือ บอกเล่ามาผิดๆ จึงคิดไปว่า ทางโลกกับทางธรรม คนละอย่างกัน คุณรู้ไหมว่า สิ่งที่คุณหรือคนที่สอนคุณ คิดหรือเข้าใจอยู่นั้น เป็น "มิจฉาทิฏฐิ" คือ เห็นผิด หรือความเห็นที่ผิดจากทำนองคลองธรรม (จากพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับ พระธรรมปิฎก ฯ)
คุณไปคิดให้ดีนะขอรับว่า คุณเองหรือใครก็ตาม ล้วนอยู่บนโลก ล้วนต้อง อาศัย ปัจจัยสี่ เป็นเครื่องเลี้ยงชีวิตและดำรงชีวิตอยู่บนโลก คุณหรือใครก็ตาม ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนะขอรับ

หลักธรรม ทางศาสนาพุทธ (ในที่นี้หมายเอาเฉพาะพุทธศาสนา) ทุกชนิด ทุกหมวดธรรม ก็ล้วนเป็นธรรมชาติของมนุษย์ (ในที่นี้หมายเอาเฉพาะมนุษย์) ธรรมชาติของมนุษย์ ก็คือทางโลก ,ทางโลก ก็คือ ทางธรรม ,ทางธรรมก็คือทางโลก สรุปแล้ว ไม่มีทางโลก ไม่มีทางธรรม มีแต่ ธรรมชาติแห่งสรรพสิ่งทั้งหลาย

คุณอยู่วัด ปฏิบัติสมาธิ จิตใจสงบ พอมาอยู่บ้าน ห่วงนั่นห่วงนี่ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์อย่างคุณ ที่ยังไม่เข้าใจในตัวเอง และยังไม่เข้าใจ ในเครื่องอุปโภค บริโภค ว่าตัวคุณมีไว้เพื่อทำอะไร มีไว้เพื่อให้เกิดความหลงว่า คุณมี คุณได้ คุณชอบ ฯลฯ

คุณเลี้ยงสุนัข คุณห่วงมัน ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ต้องรู้จักแบ่งเวลาให้กับตัวเอง คือถ้าจะกล่าวแบบศาสนาก็คือ รู้จักเจริญสติ อยู่บ่อย นั่นก็หมายความว่า คุณต้องรู้จักแบ่งเวลาในการทำกิจกรรมต่างๆ และต้องทำอย่างเคร่งครัด
ความฟุ้งซ่าน ย่อมต้องมีสาเหตุ ถ้าคุณรู้ตัวว่าคุณมีความฟุ้งซ่าน แสดงว่า คุณยังสามารถรู้จักควบคุมความฟุ้งซ่านของตัวเองได้ ก็ต้องค่อยๆปฏิบัติไป
ทำอะไร ไม่ใช่วันเดียว หรืออาทิตย์เดียว จะทำสำเร็จได้ ต้องค่อยเป็นค่อยไป
การอยู่บ้าน กับอยู่วัด มันคนละสถานที่กัน สภาพแวดล้อมต่างกัน ที่สำคัญ อย่าเกิดกิเลสที่เป็นความเศร้าหมอง เห็นผิดคิดว่า อยู่บ้านไม่ดี อยู่วัดดีกว่า พ่อแม่มี ต้องกตัญญู กตเวที ตามกำลัง ขอรับ

ไม่เคยมีใครติดอยู่ระหว่างทางโลกกับทางธรรมค่ะ พระพุทธองค์สอนธรรมะเพื่อให้ถึงซึ่งพระนิพพานและหลักธรรมค่ะ

คุณทำได้ทั้งสองอย่าง ปฏิบัติที่บ้านและกิจกรรมทางโลก แต่...ต้องไม่ถึงขนาดสุดโต่งนะคะ ให้ยังคงอยู่ในข่ายของศีลห้าเข้าไว้ค่ะ



ไม่นานก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องนานเอาความสบายกายสบายใจไว้ก่อน อย่าทำทุกขกิริยากับตัวเอง



กำหนดลมหายใจอย่างเดียวพอค่ะ อย่าพิจารณาอารมณ์ใดๆเพราะนั่นต้องอริยบุคคลแล้วถึงจะพิจารณาได้ค่ะ เงื่อนไขอยู่ที่ใจติดกิเลสค่ะ



อย่างที่บอกค่ะ เอาตามสภาวะร่างกายและใจไว้ก่อนค่ะ