นี่ก็ทางเลือกหนึ่งสำหรับคนไม่อยากมีคู่

http://music.gmember.com/player/html_pl ... 0801562401

การจะพบเจอเป็นคู่ก็เพราะกรรม เมื่ออยู่หรือเมื่อจากก็เพราะกรรม
กับพอได้ฟังแล้วสลดใจ
ชาติก่อนเป็นสามีภรรยากัน พอมาเกิดใหม่
กรรมที่ได้เป็นสามีกับภรรยาก็หมดกัน
ภรรยาก็แต่งงานกับคนที่มีวาระกรรมคนใหม่
ส่วนสามีก็มาเกิดเป็นสุนัขที่บ้านภรรยา
เพราะกรรมที่เคยผูกพันกัน เวลาภรรยาไปไหนสุนัขก็จะตามไปด้วย
จนภรรยาถูกชาวบ้านนินทา
เป็นเหตุให้ภรรยาจับสุนัขถ่วงน้ำ
เพราะกรรมที่ได้ทำ ภรรยาจึงเสียชีวิตเพราะถูกถ่วงน้ำ500ชาติถัดมา
ชาติสุดท้ายภรรยาเป็นคนดีมากแต่ก็ต้องถูกถ่วงน้ำเพราะกรรมที่ตามให้ผล
ฟังแล้วสลดใจนะครับ ......(เล่าได้ไม่ละเอียดอาจผิดพลาดไปบ้างขออภัยด้วยครับ)
ฟังมาจากพระอาจารย์สมภพ โชติปัญโญ นะครับ

ความต้องการของสัตว์โลกที่ยังมีกิเลสและตัณหา ก็ต้องการความสุขให้ตัวเอง ที่ที่มีความสุขเขาว่าคือการเกิดเป็นเทวดาในชั้นภูมิต่างก็อยากเกิดเป็น ส่วนชั้นภูมิที่มีแต่ความทุกข์ก็ไม่อยากเกิดที่นั่น เพราะจิตใจยังมีอุปทานในขันธ์ ๕ ที่ยึดติดในการเกิดอยู่ แต่ถ้ามองให้ดีการเกิดในภูมิทั้ง ๓๑ ภูมิไม่มีความสุขที่แท้จริง มีแต่ความทุกข์ ตามความเห็นของผมนะครับ

ไปอ่านมาแล้ว ขอบคุณคะ ขอโมทนา สาธุ

น้ำมันพรายปัจจุบันหายาก

ใช้น้ำมันอื่นนอกจากน้ำพรายได้บ้างไหมขอรับ เช่นน้ำมันใส่ผมเงี้ยะ แล้วหวีให้เรียบแปร้

แต่งตัวเรียบร้อยดูดี พูดจาเพราะๆปากหวานเอาอกเอาใจ ต้องการอะไรก็หามาให้นอกจากเดือนกับดาว

บนท้องฟ้า นอกนั้นไม่ปฏิเสธเงี้ยะ

ท่านเปรียบเทียบระหว่างมนุษย์ชาวชมพูทวีปกับเทพชั้นดาวดึงส์ว่า เทพชั้นดาวดึงส์เหนือกว่ามนุษย์ ๓

อย่างคือ มีอายุทิพย์ ผิวพรรณทิพย์ และความสุขทิพย์

แต่มนุษย์ชาวชมพูทวีปก็เหนือกว่าเทวดาชั้นดาวดึงส์ ๓ ด้านคือ กล้าหาญกว่า มีสติดีกว่า และมีการ

ประพฤติพรหมจรรย์ (หมายถึงการปฏิบัติตามอริยมรรค) แม้ว่าตามปกติพวกมนุษย์จะถือว่าเทวดาสูง

กว่าพวกตน และพากันอยากไปเกิดในสวรรค์ แต่สำหรับพวกเทวดา เขาถือกันว่า การเกิดเป็น

มนุษย์เป็นสุคติของพวกเขา ดังพุทธพจน์ยืนยันว่า “ภิกษุทั้งหลาย ความเป็นมนุษย์นี่แล นับว่า

เป็นการไปสุคติของเทพทั้งหลาย” * (* ขุ.อิติ.25/261-2/289-290) เมื่อเทวดาองค์ใดองค์หนึ่ง

จะจุติ เพื่อนเทพชาวสวรรค์จะพากันอวยพรว่า ให้ไปสุคติคือไปเกิดในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย เพราะโลก

มนุษย์เป็นถิ่นที่มีโอกาสเลือกประกอบกุศลกรรมทำความดีงามต่างๆ และประพฤติปฏิบัติธรรมได้อย่าง

เต็มที่ (ความชั่วหรืออกุศลกรรมต่างๆ ก็เลือกทำได้เต็มที่เช่นเดียวกัน) การเกิดเป็นเทวดาที่มีอายุ

ยืนยาว ท่านถือว่าเป็นการเสียหรือพลาดโอกาสย่างหนึ่งในการที่จะได้ประพฤติพรหมจรรย์ (ปฏิบัติ

ตามอริยมรรค) เรียกอย่างสามัญว่าเป็นโชคไม่ดี พวกชาวสวรรค์มีแต่ความสุข ชวนให้เกิดความ

ประมาทมัวเมา สติไม่มั่น

ส่วนโลกมนุษย์มีสุขบ้างทุกข์บ้างเคล้าระคน มีประสบการณ์หลากหลายเป็นบทเรียนได้มาก เมื่อรู้จัก

กำหนดก็ทำให้ได้เรียนรู้ ช่วยให้สติเจริญว่องไวทำงานได้ดี* (*องฺ.อ.3/345) เกื้อกูลแก่การฝึก

ตนและการที่จะก้าวหน้าในอารยธรรม