สันติสุขที่แท้จริงต้องมาจากภายใน ให้ใจได้พบสันติ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำ ทุกความคิดเห็นเราอ่านแล้วก็พยายามทำความเข้าใจทุกบทความที่เขียนมา
จึงมาทแยกแยะตามประสาผู้รู้น้อยอย่างเราว่าส่ิงที่น่าจะพากันทำความเข้าใจมีอยู่หลายเรื่องด้วยกันคือ
๑. เรื่องศาสนาที่เป็นคำสอน
๒.เรื่องศาสนาที่เป็นองค์กร
๓.เรื่องศาสนาที่เป็นบุคคลในองค์กรศาสนา
เรื่องศาสนาที่เป็นคำสอน เราต้องยอมรับว่า คำสอนมันมีทั้งของคนพาล และของบัณฑิต มีทั้งของผู้ที่เห็นผิดทางกับสันติภาพ อย่างสอนให้ฆ่า ให้ลัก เป็นต้นมีอยู่ และคำสอนของผู้เห็นถูกต้องกับเส้นทางสันติภาพก็มีอยู่
เรื่องศาสนาที่เป็นองค์กร อันเกิดจากการรวมตัวของบุคคลที่เชื่อฟังคำสอนก็มีอยู่ จึงมีพุทธ คริสต์ อิสลามฯลฯ และโดยมากศาสนาที่เป็นองค์กรนี้ก็ก่อทะเลาะวิวาทกัน
เรื่องศาสนาที่เป็นบุคคลในองค์กรศาสนา ซึ่งก็จะมีแตกต่างกันอยู่ที่ ประเภทหนึ่งทำตามคำสอน ประเภทหนึ่งใช้คำสอนเป็นเครื่องมือสร้างอำนาจความเป็นใหญ่ให้กับตนพวกตน ประเภทสามไม่รู้เรื่องผู้นำว่าอย่างไรเอาอย่างนั้น ประเภทสี่ทำตามผู้นำที่เอาคำสอนมาขู่เข็ญด้วยความจำใจยอม

จากหลากหลายความคิดเห็น
มีแง่มุมหนึ่งที่น่าใส่ใจต่อคือ....

ศาสนาเขา ศาสนาเรา
ศาสนาของเรา ศาสนาของเขา
ศาสนาของเราดีที่สุด

จากแง่มุมของคำพูดนี้แหละ น่าจะเป็นตัวก่อปัญหาขึ้นมา จนเป็นปัญหาระดับโลกอยู่ในยุคปัจจุบันนี้
เพราะว่า เมื่อยึดถือสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าให้แล้ว คนเรามักจะทำลายสิ่งอื่นที่ไม่เป็นเรา ไม่เหมือนเรา นะซี

เห็นด้วยครับ อาจจะเนื่องมาจากเผ่าพันธ์ที่นับถือกันมานานจนเกิดเป็นทิฏฐิ มีความเห็นว่าศาสนาของตนดีกว่าศาสนาอื่น โดยปกป้องความเชื่อและศรัทธาของตนด้วยการทำทุกรูปแบบเพื่อดำรงไว้ในสิ่งที่ตัวเองเชื่อให้สืบต่อและขยายความยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ตัวการที่ทำให้โลกนี้ขาดสันติภาพทั้งภายในและภายนอกที่ส่งผลกันอยู่ตั้งแต่จุดต่ำสุดจนถึงจุดสูงสุดตั้งแต่ยาจกถึงผู้ปกครองโลกคือ
 การฆ่า
๑. เป็นผู้ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการฆ่าสัตว์ ๑
๓. พอใจในการฆ่าสัตว์ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการฆ่าสัตว์ ๑
 ลักทรัพย์
๕. ลักทรัพย์ด้วยตนเอง ๑
๖. ชักชวนผู้อื่นในการลักทรัพย์ ๑
๗. พอใจในการลักทรัพย์ ๑
๘. กล่าวสรรเสริญการลักทรัพย์ ๑
 พรากของรัก
๙. ประพฤติผิดในกามด้วยตนเอง ๑
๑๐. ชักชวนผู้อื่นในการประพฤติผิดในกาม ๑
๑๑. พอใจในการประพฤติผิดในกาม ๑
๑๒. กล่าวสรรเสริญการประพฤติผิดในกาม ๑
 พูดเท็จ
๑๓. พูดเท็จด้วยตนเอง ๑
๑๔. ชักชวนผู้อื่นในการพูดเท็จ ๑
๑๕. พอใจในการพูดเท็จ ๑
๑๖. กล่าวสรรเสริญการพูดเท็จ ๑
 พูดส่อเสียด
๑๗. พูดส่อเสียดด้วยตนเอง ๑
๑๘. ชักชวนผู้อื่นในการพูดส่อเสียด ๑
๑๙. พอใจในการพูดส่อเสียด ๑
๒๐. กล่าวสรรเสริญ การพูดส่อเสียด ๑
 พูดคำหยาบ
๒๑. พูดคำหยาบด้วยตนเอง ๑
๒๒. ชักชวนผู้อื่นในการพูดคำหยาบ ๑
๒๓. พอใจในการพูดคำหยาบ ๑
๒๔. กล่าวสรรเสริญการพูดคำหยาบ ๑
 พูดเพ้อเจ้อ
๒๕. พูดเพ้อเจ้อด้วยตนเอง ๑
๒๖. ชักชวนผู้อื่นในการพูดเพ้อเจ้อ ๑
๒๗. พอใจในการพูดเพ้อเจ้อ ๑
๒๘. กล่าวสรรเสริญการพูดเพ้อเจ้อ ๑
 อยากได้ของผู้อื่น
๒๙. อยากได้ของผู้อื่นด้วยตนเอง ๑
๓๐. ชักชวนผู้อื่นในการอยากได้ของผู้อื่น ๑
๓๑. พอใจในการอยากได้ของผู้อื่น ๑
๓๒. กล่าวสรรเสริญการอยากได้ของผู้อื่น ๑
 มีจิตปองร้าย
๓๓. มีจิตปองร้ายด้วยตนเอง ๑
๓๔. ชักชวนผู้อื่นในการปองร้าย ๑
๓๕. พอใจในการปองร้าย ๑
๓๖. กล่าวสรรเสริญการปองร้าย ๑
 มีความเห็นผิด
๓๗. มีความเห็นผิดด้วยตนเอง ๑
๓๘. ชักชวนผู้อื่นในความเห็นผิด ๑
๓๙. พอใจในความเห็นผิด ๑
๔๐. กล่าวสรรเสริญความเห็นผิด ๑
ถ้าพางดเว้นสิ่งเหล่านี้เสียแลัวพากันสอนสั่ง อบรม ส่งเสริมธรรมเหล่านี้คือ
 เว้นจากการฆ่า
๑. เป็นผู้เว้นจากการฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการฆ่าสัตว์ ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการฆ่าสัตว์ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการฆ่าสัตว์ ๑
 เว้นขาดจากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของยังไม่ได้ให้
๑. เว้นขาดจากการลักทรัพย์ด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการลักทรัพย์ ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการลักทรัพย์ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการลักทรัพย์ ๑
 เว้นขาดจากการประพฤติผิดในกาม
๑. เว้นขาดจากการประพฤติผิดในกามด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการประพฤติผิดในกาม ๑
๓. พอใจในการเว้นขาดจากการประพฤติผิดในกาม ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการประพฤติผิดในกาม ๑
 เว้นขาดจากการพูดเท็จ
๑. เว้นขาดจากการพูดเท็จด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการพูดเท็จ ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการพูดเท็จ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการพูดเท็จ ๑
 เว้นขาดจากการพูดส่อเสียด
๑. เว้นขาดจากการพูดส่อเสียดด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการพูดส่อเสียด ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการพูดส่อเสียด ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการพูดส่อเสียด ๑
 เว้นขาดจากการพูดคำหยาบ
๑. เว้นขาดจากการพูดคำหยาบด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการพูดคำหยาบ ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการพูดคำหยาบ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการพูดคำหยาบ ๑
 เว้นขาดจากการพูดเพ้อเจ้อ
๑. เว้นขาดจากการพูดเพ้อเจ้อด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ ๑
๓. พอใจในการเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ ๑
 ไม่อยากได้ของผู้อื่น
๑. ไม่อยากได้ของผู้อื่นด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการไม่อยากได้ของผู้อื่น ๑
๓. พอใจในการไม่อยากได้ของผู้อื่น ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการไม่อยากได้ของผู้อื่น ๑
 มีจิตไม่ปองร้าย
๑. มีจิตไม่ปองร้ายด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในการไม่ปองร้าย ๑
๓. พอใจในการไม่ปองร้าย ๑
๔. กล่าวสรรเสริญการไม่ปองร้าย ๑
 มีความเห็นชอบ
๑. มีความ เห็นชอบด้วยตนเอง ๑
๒. ชักชวนผู้อื่นในความเห็นชอบ ๑
๓. พอใจในความเห็นชอบ ๑
๔. กล่าวสรรเสริญความเห็นชอบ ๑
ธรรม ๔๐ ประการนี้ควรเรียกว่า "สันติธรรม" สันติธรรมนี้แหละจักเป็นเครื่องมือส่งเสริม สร้างสรร ให้สันติภาพเกิดขึ้นได้แน่

จริงๆแล้วศาสนาก็คือสันติภาพ ทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี มีความเอื้ออารีย์ต่อเพื่อนมนุษย์กันทั้งนั้น
แต่ขึ้นอยู่กับคนที่ปฏิบัติว่าจะมีศาสนาอยู่ในใจหรือเปล่า เราไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ที่เก่งกาจ เข้าใจคำสอน
ทั้งหมด เพียงแต่เข้าใจหลักของศาสนาก็พอ เหมือการเรียนเลข ไม่จำเป็นว่าทุกคนต้องเก่งเลข เพียงแต่
บวก ลบ คูณ หาร ใช้ในชีวิตประจำวันได้ ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเข้าใจหลัก และยึดปฏิบัติ สังคมก็สงบสุขได้