เคยเอะใจกันบ้างไหมครับ

ถ้ากิเลสความหลงสามารถทำให้บุคคลหลงผิดไปได้โดยที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังหลง คิดไปว่าสิ่งที่ตัวเองประสบถูกต้องแล้ว เป็นจริงแล้ว

ดังนั้นเราที่ยังไม่สามารถละขาดจากกิเลสทั้งปวงนี้ ย่อมกำลังหลงกันอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย

แม้การปฏิบัติตามแนวทางวิปัสนาจะเป็นทางเอกที่พระศาสดาได้ทรงชี้แจงไว้ แต่ทางนั้นไม่ได้เดินกันได้ง่ายๆ มีอุปสรรคมากมาย ทั้งที่เห็นได้ชัด และที่หลบซ่อนอยู่อย่างแนบเนียน คอยหลอกล่อนักเดินทางให้เขวไปได้

กับดักบางอย่างร้ายกาจถึงขนาดว่าทำให้ผู้เดินทางคิด เชื่อ ปักใจลงไปว่าตัวเองถึงจุดหมายจุดใดจุดหนึ่งแล้ว ทั้งที่จริงๆแล้ว จุดหมายอันดีงามนั้นเป็นภาพมายาอันแสนอันตรายที่กิเลสสร้างขึ้นไว้เพื่อล่อลวงผู้เดินทางอย่างแนบเนียน กับดักที่ซ่อนอยู่เหล่านี้ท่านเรียกว่า วิปัสนูปกิเลส ทั้ง10

จึงขอใช้โอกาสนี้ตักเตือนผู้ร่วมเดินทางทุกท่าน รวมถึงตัวผมเองด้วย ให้ศึกษากับดักทั้ง 10 นี้ไว้ให้ดี เพราะครูบาอาจารย์หลายท่านได้เตือนไว้แล้วว่าในระหว่างการปฏิบัติ ไม่มีทางที่กิเลสเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น!!!

สิ่งสำคัญคือ เราจะรู้ตัวหรือไม่ ว่ากำลังถูกกิเลสเหล่านี้เล่นงานอยู่

การหลงยึดในของ 10 อย่างนี้ ไม่ต่างอะไรกับการเดินเข้าสู่กรงขังโดยความสมัครใจ

แม้ความสุขความสงบ ก็ไม่ควรยึดถือ แม้ความเฉียบคมของสติรับรู้ ก็ไม่ควรยึดถือ แม้ความรู้ความเข้าใจที่เกิดขณะปฏิบัติ ก็ไม่ควรยึดถือ

เพราะเมื่อยึดเข้าไปแล้ว เมื่อหลงปักใจเชื่อแล้ว ก็เปรียบกับปิดประตูกรงขังตัวเองด้วยตัวเอง ยากนักที่จะหลุดพ้นไปได้

ที่สำคัญอย่างยิ่ง ควรแล้วหรือที่จะให้สิ่งต่างๆเหล่านั้นเป็นสาเหตุของการถกเถียงทำลายกัน

อย่าปฏิเสธเลยว่าตัวเองไม่มีกิเลสเหล่านั้น อย่าปฏิเสธเลยว่าตัวเองไม่หลง อย่าปฏิเสธเลยว่าตัวเองไม่ยึด ตราบใดที่การศีกษาการเดินทางยังไม่สิ้นสุด แม้เราจะพร่ำบอกตัวเองเท่าไรว่าเราไม่ยึดแล้วในกิเลสเหล่านั้น แต่ในความเป็นจริงกิเลสที่กำลังยึดเราไว้นั้นไม่ได้อ่อนกำลังลงไปเลย

การยอมรับว่าตนเองมีกิเลสต่างๆเหล่านั้นต่างหาก ที่เป็นการเริ่มต้นสู่การปฏิบัติเพื่อพ้นไปจากกิเลสทั้งปวง

(โดยส่วนตัว ผมศึกษาจาก http://walailoo2010.wordpress.com/2008/ ... %E0%B8%A5/)

ควรไม่ควรอย่างไรทุกท่านโปรดพิจารณา