เคยได้ยินคำว่า "ผีเห็นผี" มั๊ย

อิอิ อันนี้ขอนอกเรื่องนะ

เหมือนการที่เราเคยได้ไปยังแดนหนึ่งที่ปรากฎว่ามีพืชชนิดหนึ่งขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก
และเมื่อลมพัดกลิ่นดอกไม้ก็ลอยมาตามสายลม มากระทบจมูก อิอิ

แม้วันหนึ่ง เมื่อเราจากถิ่นนั้นมาแล้ว
แต่เมื่อ เดินผ่านคนหนึ่ง กลิ่นนั้นก็ลอยมากระทบจมูก หน่ะ

คือ อาจารย์ที่ชี้นำให้คุณ อนัตตาธรรม ได้ไปพบกับความรู้สึกบางอย่างที่ผุดขึ้นมาในใจ

และ ความรู้สึกนั้นก็ตลบอบอวลอยู่ในความเป็น ท่านอนัตตาธรรม

อิอิ เป็นผู้มักการกินอยู่เป็นประจำ

พระอาจารย์ธี....อยู่หนใด....เผื่อมีวาสนาเป็นสมาชิกผี..กะเขาบ้าง

ไปฝึกวิชามาจากไหน..ทำไมแม่นแท้

การกินเป็นศัตรู....แต่ช่วงนี้แพ้ศัตรูทุกเย็นเลย..

ว่าแล้ว...ก็ไปหาอะไรในตู้เย็นดีกว่า...

ไม่ใช่
อย่างเอกอนนี่ การได้อ่านคำสอนของพระอาจารย์ลี นี่
มันปรากฎอาการที่พิเศษ
คือ อ่านแล้วมันเหมือนกับภาษานั้นมันเข้าถึงใจ
แบบอ่านไปเกิดปิติไป ซาบซึ้งกินใจ น้ำมูกน้ำตาไหล
ทั้ง ๆ ที่ ก็เป็นข้อบทปฏิบัติธรรม ธรรมดา
ซึ่งเราตั้งใจไว้แล้ว ว่าเราจะนับถือท่านเป็นอาจารย์ เราเชื่อว่าท่านเป็นอริยะ
แต่เมื่อทราบว่าท่านมรณะไปนานแล้ว
เราก็ปฏิบัติไปตามเรื่องตามราว และก็ตั้งจิตขอพรตลอดเวลาที่นึกขึ้นได้ อิอิ
แบบว่า
ขอพระพุทธองค์ทรงเป็นอาจารย์เป็นอันดับหนึ่ง
ขอพระอรหันต์ที่ปรากฏชื่อในพระคัมภรีย์เป็นอาจารย์อันดับสอง
แบบว่า เลือกด้วยนะว่าประมาณ พระโกณทัญญะ พระสารีบุตร พระโมคัลลา
พระมหากัสสป
และ ขอพระอาจารย์ลี เป็น อาจารย์อันดับสาม
อิอิ นะค๊าาาาา



ส่วนอาจารย์ธี เอกอนไม่รู้จัก แต่อาการของท่านอนัตตาธรรม มันบ่งบอก

อย่างท่านอ๊บซ์ ๆ เห็นมักเป็นผู้กล่าวถึง หลวงตาบัวอย่างเป็นพิเศษเสมอ ๆ เป็นต้น

หว้า.....เสียดายไม่ได้เป็นผี..

...........
...........
๔. ปีติสัมโพชฌงค์
ธรรม ๑๑ ประการ เป็นเหตุเกิดปีติสัมโพชฌงค์ คือ
๑. พุทธานุสสติ
๒. ธัมมานุสสติ
๓. สังฆานุสสติ
๔. สีลานุสสติ
๕. จาคานุสสติ
๖. เทวตานุสสติ
๗. อุปสมานุสสติ
๘. เว้นบุคคลผู้เศร้าหมอง
๙. คบหาบุคคลผู้หมดจด
๑๐. การพิจารณาความในพระสูตร เป็นที่ตั้งแห่งความเลื่อมใส
๑๑. ความน้อมจิตไปในปีติสัมโพชฌงค์นั้นhttp://www.oknation.net/blog/print.php?id=659320
อนุโมทนาครับ

วงศ์วารวานเครือ...ทำบุญร่วมกันมา...ก็ฟังกันได้สนิทใจ...

ใคร ๆ ก็จะฟังจะเชื่อแต่พ่อแม่ของตัวเอง..เรา ๆ ก็เหมือนกัน

โชคดี..พ่อแม่เราร่วยเน๊าะ..คือรวยธรรมะ..เราก็โชคดีไป..ได้อานิสงค์ของความรวยไปด้วย

หากพ่อแม่บางคนใครยังจนอยู่เน๊าะ...ลูกเขาก็ได้รับความจนไปด้วย...แต่ลูก ๆ เขาก็รักพ่อแม่เขา..เราจะไปว่าพ่อแม่เขาไม่ดี...ก็ไม่ได้

นี้แหละ..มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์...มีกรรมเป็นแดนเกิด

อย่างน้อยก็3ล้านกว่าพระองค์เมื่อ สวด สัมพุทเธ......

ฮานะ อนุโมทนา ขะ

มีคำบริกรรม พุทโธ ติดแนบกับปาก 5 ชั่วโมง ใครก็พอทำได้
แต่มี พุทโธ ติดแนบกับใจ แค่ 5 นาที ในโลกนี้จะมีสักกี่คน เนอะๆๆ

ฮ๊าฮานะ

อิริยาบท เป็นเรื่องของกาย
การบริกรรมเป็นเรื่องของอิริยาบท
แต่การภาวนาเป็นเรื่องของใจ
พุทโธ พุทโธ พุทโธ
ข้อห้าม ในเวลาจิตฟุ้งเต็มที่ อย่าทำ เพราะไม่มีประโยชน์ และยังทำให้บั่นทอนพลังความเพียร ไม่มีกำลังใจในการเจริญจิตครั้งต่อๆ ไป
ในกรณีที่ไม่สามารถทำเช่นนี้ ให้ลองนึกคำว่า "พุทโธ" หรือคำอะไรก็ได้ที่ไม่เป็นเหตุเย้ายวน หรือเป็นเหตุขัดเคืองใจ นึกไปเรื่อยๆ แล้วสังเกตดูว่า คำที่นึกนั้น ชัดที่สุดที่ตรงไหน ที่ตรงนั้นแหละคือฐานแห่งจิต

หลวงปู่ดูลย์
ตภาวนา การภาวนาเป็นเรื่องของใจ
ฐานแห่งจิตที่คำนึงพุทโธปรากฏชัดที่สุดนี้ ย่อมไม่อยู่ภายนอกกายแน่นอน ต้องอยู่ภายในกายแน่ แต่เมื่อพิจารณาดูให้ดีแล้ว จะเห็นว่าฐานนี้จะว่าอยู่ที่ส่วนไหนของร่างกายก็ไม่ถูก ดังนั้น จะว่าอยู่ภายนอกก็ไม่ใช่ จะว่าอยู่ภายในก็ไม่เชิง เมื่อเป็นเช่นนี้ แสดงว่าได้กำหนดถูกฐานแห่งจิตแล้ว
เมื่อกำหนดถูก และพุทโธปรากฏในมโนนึกชัดเจนดี ก็ให้กำหนดนึกไปเรื่อย อย่าให้ขาดสายได้

พุทโธหาย
หลวงปู่มั่น

หาพุทโธไม่เจอ ก็ร้องเรียก ไปเรื่อยๆ
พุทโธ พุทโธ พุทโธ
บริกรรม เป็นเรื่องของกาย
ภาวนาเป็นเรื่องของใจ

คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ต่อเมื่อหยุดคิดจึงรู้ แต่ต้องอาศัยการคิด
เมื่อกำหนดถูก และพุทโธปรากฏในมโนนึกชัดเจนดี ก็ให้กำหนดนึกไปเรื่อย อย่าให้ขาดสายได้
พุทโธเราหาย เรานั่งและเดินหาพุทโธ
เขาถามท่านว่า พุทโธเป็นตัวอย่างไร พวกเราจะช่วยตุ๊เจ้าหาได้ไหม?
ท่านตอบว่า พุทโธเป็นดวงแก้วอันประเสริฐเลิศโลกในไตรภพ เป็นดวงฉลาดรอบรู้ทั่วไตรโลกธาตุ ถ้าสูจะช่วยเราหาก็ยิ่งดีมาก จะได้เห็นพุทโธเร็ว ๆ ง่าย ๆ ด้วย

พุทโธนี้เป็นสมบัติอันวิเศษของพระพุทธเจ้า
พุทโธนั้นเป็นองค์แห่งความรู้ความสว่างไสวไม่เป็นวัตถุ
พระพุทธเจ้าท่านมอบให้พวกเราไว้หลายปีแล้ว
แต่เราเองยังหาพุทโธที่ท่านมอบให้ยังไม่เจอ
ไม่ทราบว่าอยู่ที่ตรงไหน แต่จะอยู่ที่ไหนไม่สำคัญนัก
ที่สำคัญก็คือถ้าสูจะพากันช่วยเราหาพุทโธจริง ๆ
ให้พากันนั่งหรือเดินนึกในใจว่าพุทโธ ๆ อยู่ภายในโดยเฉพาะ
ไม่ให้จิตส่งออกไปนอกกาย ให้รู้อยู่กับคำว่าพุทโธ ๆ เท่านั้น
ถ้าทำอย่างนี้พวกสูอาจเจอพุทโธก่อนเราก็ได้

พุทโธ พุทโธ พุทโธ อยู่หนายยยยยย.....

ฐานแห่งจิตที่คำนึงพุทโธปรากฏชัดที่สุดนี้ ย่อมไม่อยู่ภายนอกกายแน่นอน ต้องอยู่ภายในกายแน่ แต่เมื่อพิจารณาดูให้ดีแล้ว จะเห็นว่าฐานนี้จะว่าอยู่ที่ส่วนไหนของร่างกายก็ไม่ถูก ดังนั้น จะว่าอยู่ภายนอกก็ไม่ใช่ จะว่าอยู่ภายในก็ไม่เชิง เมื่อเป็นเช่นนี้ แสดงว่าได้กำหนดถูกฐานแห่งจิตแล้ว
อ่า อยู่ในกาย ก็ไม่ใช่ อยู่ในใจ ก็ไม่เชิง

พุทโธ พุทโธ พุทโธ อยู่หนายยยยยล่ะ ..

ธรรมเอกผุดขึ้นตั้งมั่นในภายใน

ในคัมภีร์กรรมฐานโบราณสมัยก่อนโน้นการกำหนดลมหายใจเข้าและออก มีการกำหนดจิต 3ฐานด้วยกันหน้าผาก ลิ้นปี่ และ ราวสะดือ

จากการศึกษาแกะรอยค้นหาจากยันต์ขอมและยันต์ต่างๆของเกจิอาจารย์ผู้ทรงคุณวิเศษในบ้านเรา
ซึ่งปรากฏอยู่ในพระเครื่องต่างๆของแต่ละท่านผู้ทรงคุณวิเศษ ก็จะเจอตำแหน่งตาย(ศูนย์กลางธธรรมชาติ)ภายในกายเรานี้เองตรงราวสะดือ

ปล ย้ายที่ใหม่ netค้าง....เซ็ง

เห้นมังกรน้อยโพสเรื่องการปฏิบัติในกระทู้นึง จะขอบอกว่า แค่การอ่านมหาวรรคอานาปานกถาให้เข้าใจนั้นว่ายากแล้ว การปฏิบัติให้เข้าถึงะรรมในระดับต่างๆตั้งแต่ปฐมฌาณสู่อรหัตมรรคสิยากกว่า....
ไม่งั้นเราคงบรรลุกันไปหมดแล้วโดยง่ายดาย.....การรวมใจและวางใจให้สงบระงับ(สมถะ) เข้าสู่มัชญิมา(จิตดำเนินกลางวางเฉยแล่นไปในภายใน นั้นมัน ยากกกก!