พูดเรื่องความเคยชิน แน่ใจแล้วหรือว่าเข้าใจ
นิสัยกับที่บอกว่าทำให้ชิน กะลาแน่ใจแล้วหรือว่า กะลาไม่แค่
หยิบคำเอามาตีสำนวน เพื้อหลีกเลี่ยงการให้คำตอบที่ตรงประเด็น
การตอบปัญหาเรื่องธรรม มันต้องตอบสภาวะแห่งจิต ไม่ใช่แบบที่กะลาตอบ
เพราะ ผลก็คือคนฟังสับสนและมึน

ภพ หรืออุปปาทาน มันเกิดด้วยเหตุปัจจัย มันไม่เกี่ยวกับความเคยชิน
กะลาต้องเข้าใจให้ได้ก่อนว่า การที่กะลา เอาสมมุติบัญญัติว่า "ความเคยชิน"มาใช้
กะลาต้องการให้มัน แทนสถาวะใดที่เกี่ยวกับจิต ไอ้ความเคยชินในภาษาธรรมมันไม่มี
มีแต่พวกเอาพระธรรมไปแต่งนิยายชอบใช้

นี่ยิ่งไปกันใหญ่ "จิตสุดท้ายกลายเป็นปฏิสนธิ์จิตได้"
มันมีด้วยหรือจิตสุดท้าย ถ้าเป็นจิตสุดท้าย มันก็ต้องดับสนิท
ไม่มีการปฏิสนธิ์ต่อแล้ว
แล้วเอาเรื่องความเคยชิน มาเทียบกับปฏิจจฯ แน่ใจแล้วหรือ
ว่าเรียกถูกเข้าใจถูก ไปหาให้ได้ก่อนว่า ความเคยชินมันเป็น
สภาวะใดและอยู่ส่วนไหน


แล้วรู้หรือยังล่ะ กุศลจิตมันเป็นอย่างไร อกุศลมันเป็นอย่างไร

ปุถุชนในเรื่องกุศล อกุศลมันเป็นปัญหาโลกแตก เรารู้ว่า
โมหะ โทสะ โลภะ มันเป็นกิเลส เป็นอกุศล แล้วอยากเป็นเทวดา
มันเป็นโลภะหรือเปล่าเป็นกิเลสมั้ย ไม่อยากไปนรกเป็นโทสะมันเป็นกิเลสหรือเปล่า

ก็เพราะอย่างนี้ แทนทีจะช่วยกันตีแผร่พระไตรปิฎก แต่กลับมาต่อเติมเสริมแต่ง
เทวดา พระพรหม ทำดีไปสวรรค์ ทำชั่วตกนรก อยากรู้ครับความดีมันเป็นอย่างไร
นายต้องรู้สึกดีหรือ จึงจะเรียกความดี ใครพูดจาไม่เข้ารูหูก็เป็นคนชั่วหรือ

เห็นใครเขาวิวาทะกัน เขาเป็นคนชั่วหรือ
แล้วคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ลงไปด่าไปประนามเขา
เป็นคนดีมีบุญหรือ

การพูดจาแรงๆตามนิสัย แต่อยู่ในกฎของสังคม เป็นการพูดจาส่อเสียด
เป็นการพูดแบบวจีทุจริตหรือ

และไอ้การพูดกับคู่สนทนา โดยการไปกระทบคนอื่น เป็นการพูดวจีสุจริตหรือ
ผู้พูดเป็นเทวดาเดินดินหรือ

กะลาและสหายธรรมของกะลา ไปหัดทำความเข้าใจเรื่อง สัมมัปปทานสี่ให้ดีเสียก่อน
พยายามรู้และทำด้วยสติตลอดเวลา ถ้าใจตัวเองเป็นกุศล สิ่งที่เข้ามากระทบ
มันก็เป็นกุศล มันง่ายๆไม่เห็นจะต้องมีพวกพ้องคอยให้กำลังใจ หรือคอยนินทา
คนที่ตัวเองไม่ชอบใจ ถ้าเห็นใครแล้วมีจิตอกุศล เราก็ไม่ต้องไปเอ่ยถึงเข้า
ไม่ใช่เวลาเขาชวนคุยธรรม ก็ทำเป็นใส่จริตดูถูกเยียดหยาม แต่ไปนินทาลับหลัง

เนี้ยเราคุยกับกะลาบ่อยๆ ก็เพราะจิตที่เป็นกุศลน่ะ
ถ้าเราเห็นใครแล้วเกิดอกุศล ก็ตั้งสติปฏิบัติสัมมัปปทาน
ในข้อ พยายามไม่ให้อกุศลเกิด ด้วยการไม่ไปข้องแวะ
หรือเอ่ยถึงแม้เพียงชื่อ