tongue
ธรรมคุณข้อที่ 5 โอปนยิโก

สำนวนสวนโมกข์แปลว่า.......เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว ......

อธิบาย.....ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ทั้งจากในคัมภีร์(ไตรปิฎก) ทั้งจากการถ่ายทอดต่อของผู้รู้ ครูบาอาจารย์ นั้นเป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว

วิจารณ์......นี่เป็นการแปลโดยยึดเอาบัญญัติ ปริยัติเป็นหลัก จึงให้หาธรรมะจากนอกตัวเข้ามาใส่ในตัว เหมือนกับว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้นมีอยู่นอกตัว ในตัวไม่มี อาจเพราะเห็นว่าต้องไปศึกษาหามาจากข้างนอกเท่านั้น


สำนวนใหม่แปลว่า.......ความเห็นธรรม(เห็นอนัตตา)นั้นเป็นสิ่งที่ควรพอกพูนให้เกิดในตัวยิ่งๆขึ้นไป(เพราะเมื่อพอกพูนได้ถึงที่แล้วจะส่งให้เกิดมรรค ผล และ เข้าถึงนิพพาน)

อธิบาย....[/b][b]ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้น คือความจริงหรือสิ่งที่มีอยู่ปรากฏอยู่ในกายในจิตของมนุษย์ทุกคน ที่เราจะต้องค้นหาให้พบเหตุ ปัจจัย และผล ที่ทำให้เกิดความทุกข์ เวียนว่ายตายเกิด แล้วเอาเหตุนั้นออกเสียให้ได้เพื่อให้ถึงสุขโดยถาวร คือพระนิพพาน

ความจริงที่แสดงอยู่ตลอดเวลา คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้งอนิจจังและทุกขังก็ล้วนไปรวมลงที่ "อนัตตา"ดังพุทธดำรัสสรุปไว้ว่า

"สัพเพธัมมา อนัตตา"

แต่ ในจิตปุถุชนทุกคนมีโมหะ อวิชชา มาบดบังทำให้เกิดความเห็นผิด มิจฉาทิฏฐิ เกิดสักกายทิฏฐิ เห็นว่าเป็นอัตตาตัวตน เรา เขา เกิดมานะทิฏฐิ สำคัญว่าเป็นตนเป็นเรา จึงไม่ยอมรับความจริงเรื่อง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดิ้นรนที่จะทำให้เกิด
นิจจัง ....สุขขัง....อัตตา ด้วยอำนาจของตัณหาและกิเลสทั้งหลาย

ความสัมพันธ์เชื่อมโยงกันของ "สันทิฏฐิโก" .....ความเห็นธรรม คือเห็นอนัตตา กับ "โอปนยิโก"....การน้อมให้เกิดความเห็นธรรมคือเห็นอนัตตาให้เพิ่มมากขึ้น ๆ นั้น จะนำไปสู่เป้าหมายสูงสุด คือทำลาย อัตตา สักกายทิฏฐิ ความเห็นผิด และมานะทิฏฐิ ความยึดผิด อันเป็นตัวเหตุใหญ่ที่ทำให้เกิดกิเลส ตัณหา วัฏฏะสงสารที่ไม่รู้จบ ให้ดับขาด สิ้นสุด ยุติ หมดไปจากกมลสันดานโดยสิ้นเชิง

วิจารณ์......ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนเป็นเรื่องของสัจจธรรม ปรมัตถธรรม เป็นเรื่องของรูป นาม กาย ใจ มีปรากฏแสดงอยู่ในกายใจ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องไปน้อมจากนอกตัวเข้ามาใส่ในตัว แต่ความเห็นความจริงในตัว คือเห็นธรรมหรือเห็นอนัตตานั้น เป็นสิ่งที่จะต้องเกิดในตัวในใจ ถ้าน้อม (โอปนยิโก)ให้เกิดในตัวในใจมากขึ้นๆแล้ว ย่อมจะส่งให้ถึง มรรค ผล นิพพานโดยกฏของกรรมหรือกฏของเหตุและผลอย่างแน่นอน


นี่คือการแปลความหมายของธรรมคุณ โดยอิงธรรม อิงปรมัตถสัจจะ ซึ่งสามารถจะทดสอบพิสูจน์ได้ทันทีจากการปฏิบัติจริง

:b8
:

tongue
ธรรมคุณข้อที่ 5 โอปนยิโก

สำนวนสวนโมกข์แปลว่า.......เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว ......

อธิบาย.....ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ทั้งจากในคัมภีร์(ไตรปิฎก) ทั้งจากการถ่ายทอดต่อของผู้รู้ ครูบาอาจารย์ นั้นเป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว

วิจารณ์......นี่เป็นการแปลโดยยึดเอาบัญญัติ ปริยัติเป็นหลัก จึงให้หาธรรมะจากนอกตัวเข้ามาใส่ในตัว เหมือนกับว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้นมีอยู่นอกตัว ในตัวไม่มี อาจเพราะเห็นว่าต้องไปศึกษาหามาจากข้างนอกเท่านั้น..

วิจารณ์........ ย่อมจะส่งให้ถึง มรรค ผล นิพพานโดยกฏของกรรมหรือกฏของเหตุและผลอย่างแน่นอน