วัฏสงสาร เป็นความจริงบนความเป็นอนัตตา

ที่อาศัยความคิดปรุงแต่ง (สังขาร) เกิดร่วมไปกับจิต

วัฏฏะ แปลว่าหมุน และก็หมุนกันเป็นอย่างนี้ ดูในปฏิจจสมุปบาท
วัฏฏะนั้นมี ๓ คือ ๑.กิเลสวัฏฏ์ ๒.กัมมวัฏฏ์ ๓.วิปากวัฏฏ์

เมื่อมีกิเลสก็ย่อมทำให้เกิดทำกรรม
เมื่อมีกรรมก็ย่อมทำให้เกิดวิบาก
เมื่อมีวิบากก็ย่อมทำให้เกิดกิเลส
หมุนกันไปอย่างนี้ตลอดไปเรียกว่าวัฏฏะ

ตามความคิดเห็นส่วนตัว
วัฏสงสาร เป็นธรรมที่เป็นความจริงไม่เนื่องด้วยกาลเวลา มีสภาพเป็นอนัตตา
หลักอิทัปฯปฏิจจสมุปบาทที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบ เป็นธรรมที่จะตอบข้อสงสัยในวัฏสงสาร

อิอิ....

เพราะ...วัฏฏะ...ระดับmicroในจิตใจเรา..บางวง...มันหายไปเพราะ...ความคิดบางอย่างหาย

ก็พอจะนึกภาพออกว่า...วัฏฏะ..ระดับ macro...ก็คงเป็นเช่นเดียวกัน..

นั่นจิ่

โอ๋ย...

ล้วนแต่มีความเห็นที่สร้างความสดใสให้กับลาน



คือ จริง ๆ เอกอนไม่ได้มองหาความผิด ถูก หรือ หาสัจจะอะไรจากคำตอบของแต่ละท่านนะ

เอกอนไม่ได้ต้องการมองหาอะไร

แต่เอกอน เห็นความน้อมไปของใจแต่ละท่าน อ่านแล้วทำให้รู้สึก สดใส ชื่นใจ







การแสดงคำตอบด้วยจิตใจดำเนินไปอย่างอิสระ มันคงจะเจอคำตอบของมันเองแหละ

น้อมไปในธรรม ตามกำลัง เบา ๆ ง่าย ๆ สบาย ๆ และ อ่อนโยน

ความเป็นจริง เหมือนเราน่าจะ เป็นอิสระได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว ใช่ม๊า ถ้าจะเป็น

สำหรับเอกอน
คือเอกอนเป็นชาวพุทธตามทะเบียนบ้าน มาแต่กำเนิด
แต่เอกอนมีความรู้สึกขัดแย้งกับความเชื่อทุกอย่างที่ชาวพุทธเชื่อ ในหลาย ๆ ส่วน



ยอมรับว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความเชื่อในเรื่อง การเวียนว่ายตายเกิด

เอกอนก็เป็นต้องระดมแง่คิดทั้งหมด ที่ว่า มันไม่จริง ออกมา

และก็ระดมมาได้ว่า เรารับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับ วัฏสงสาร ทั้งหมดมาจาก
1 การได้ยิน
2 การได้อ่าน
..........
แล้วเราก็นำสิ่งที่ได้รับรู้จากการได้ยิน ได้อ่าน มาคิด และ เชื่อ
ตรงนี้เอกอนก็ตัดไปได้ไม่ยาก เพราะ มันไม่ใช่เป็นความรู้ความเข้าใจจากประสบการณ์ตรง

และคนที่นำเรื่อง วัฏสงสาร มาถ่ายทอดให้เราได้อ่าน ได้ฟัง เขาถ่ายทอดจากประสบการณ์ตรง
หรือ เขาก็ถ่ายทอดตามที่ได้ยิน ได้อ่าน เช่นเดียวกัน

แต่มันมีประเด็นหนึ่ง
3 การได้เห็น
การได้เห็นนี่ล่ะ ที่เป็นนัยสำคัญที่เอกอนนำมาพิจารณาสาวหา ที่มาที่ไปของ การปรากฎ วัฏสงสาร

มันอยู่ที่ว่า เราเห็นอย่างไร

คือ ถ้าเรา พิจารณาการเห็น เป็นการเห็น มันก็คือ การเห็น
เหมือนกับเราเห็น ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า
มันคือ การเข้าไปเห็นการปรากฎของสิ่งหนึ่งตามเหตุปัจจัย
เราไม่เคยเอา ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า เข้ามาเป็น วัฏสงสาร
เราเห็นเป็น ตา กระทบกับ รูป

แต่เราเห็นอะไร จึงได้ โยงมาเป็นวัฏสงสาร

เอกอนเคย นิมิต เห็น พรหม
เมื่อไรก็ตามที่ เห็น เป็น เห็น และจบลงตรงนั้น
เป็นเพียงแค่ ตา กระทบกับ รูป แล้ว รู้

แต่เมื่อไรที่เอกอนพยายามจะโยงใยสิ่งที่เห็น เป็นอะไร
เมื่อนั้นมันจะมีอะไร อะไร ตามมาในหัวอีกมากมาย



อันนี้ แบบว่า เอกอนปัญญาน้อย ก็คิดอะไรแบบหน้ามึน หน้ามึน อย่างเนี๊ยะ

วัฏสงสาร คิดว่า
เหมือนทะเลสาปน้ำจืดโยนก้อนหินลงน้ำกระเพื่อมอากาศกระเพื่อม ปลากระเพื่อม สิ่งต่างๆกระเพื่อม
เม็ดฝนหนึ่งเม็ดฝนน้ำกระเพื่อม สองเม็ด สามเม็ด หลายเม็ดกระเพื่อมกันใหญ่

ดวงจิตกระเพื่อมกระแส หลายดวงกระเพื่อมกันออกมา

อ่านมาว่าสิ่งต่างๆจิตรวมกันสร้างกันขึ้นมา
ทำบุญสร้างศาลา ไปเป็นวิมาร ทำไม่ดีบาปมากขึ้น ไปสร้างสิ่งหนักๆไว้ข้างล่าง หลายดวงรวมกันสร้าง เกิดเป็นสภาพของภพภูมิ

ลองนับดวงจิตในวัฏสงสาร

(ถ้าวัฏสงสารไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีการกระทบกันของสิ่งต่างๆ )