แต่เหตุฉไหนพี่โฮฮับไม่สามารถเปลี่ยนความคิดคุณน้องได้เรยนิ คุณน้องกลับมองว่าพี่โฮฮับเป็นกัลยามิตรที่คอยดัดสันดานไม่ดีของคุณน้อง คิกๆ แต่คนอื่นคงจะคิดว่าพี่เป็นสารพิษ ไม่มีพี่แล้วปลอดโปร่งโล่งใจ แต่คุนน้องกลับคิดถึงซะนี่ เอะหรือเราผิดปกติ

พรุ่งนี้ต้องมาต้อนรับน้องใหม่ซะหน่อย ชื่อพวกนี้เคยเห็นแว็บๆในพันทิพ
แล้วยัยน้องอย่าลืมมาเป็นหางเครื่องให้พี่โฮน่ะ ไม่เห็นอิตากรัชกายเลย
สงสัยตรอมใจสิ้นลม เพราะทนคิดถึงพี่โฮไม่ได้แล้วมั้ง

คุณน้องไม่เป็นหางเครื่อง เต้นแร้งเต้นกาให้ใครทั้งนั้น คุนน้องจะเป็นตัวของตัวเอง
คุณน้องชอบเดี่ยวไมค์โคโฟนอ่ะ คนเดียวก็เฟี้ยวได้

ขอพระอภัยมณี หัวเราะแรงไม่ได้เพิ่งผ่าตัดไส้ติ่งมา แผลยังไม่หาย

จริงๆนะปัญหาจำพวกนี้ กรัชกายไม่คอยได้ชายตาแลนัก (เผอิญเห็นชื่อคุณน้อง เลยเข้ามาดูสิ่ว่า เขาพูดอะไรกับใคร จึงเห็นที่โฮเด้งจุดธูปเรียก) เกือบไม่ให้ความสำคัญด้วยซ้ำ ถามว่า เพราะอะไร ? ตอบ เพราะเป็นปัญหาไกลตัว เรื่องใกล้ตัว คือ ชีวิตที่เป็นทุกข์อยู่ทุกขณะจิตเป็นปัญหาเร่งด่วนที่ควรจัดการให้ได้ก่อน เรื่องทำนองนี้ ไว้มีชีวิตอยู่พูดก็ยังไม่สาย

แผลหายเร็วๆนะค่ะ มีคนดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำป่ะเนียะคนแก่ ..น่าสงสาร
เด่วคืนนี้จะสวดยอดพระกันต์ไตรปิฎกและนั่งสมาธิแบ่งบุญไปให้พี่กรัชกาย อย่าลืมตั้งจิตระลึกถึงคุนน้องนะเจ้าค่ะ

สาธุ...

พอท่านพี่กบสาธุ...คุนน้องรู้สึกขำตัวเองมาก แบบว่าโรคขี้เกียจเข้าแทรกแล้วคุนน้องจะไม่อยากทำอะไรเลย
ไอ้โรคขี้เกียจเนียะเป็นอุปสรรคขัดขวางการทำความเพียรอย่างร้ายแรง ถ้าไม่มีเหตุปัจจัยนะ สงสัยเข้าอิหรอบเดิม
แต่เมื่อคืนขัดขืนความรู้สึกขี้เกียจได้สำเร็จ เพราะเราเอ่ยปากกะใครแล้วก็ต้องทำ (เพราะมันเป็นสัจจะวาจา)สวดกว่าจะจบ ตะคริวกินขา ขยับไม่ได่ขาชาเหมือนมีเข็มเป็นร้อยๆเล่มมาทิ่มที่ขาเราตลอดเลย

เปลี่ยนเป็นเงินแล้วกัน ช่วยสัก 15,000 บาท (หนึ่งหมื่นห้าพันบาทถ้วน) ที่เหลือนั่นออกเอง (หรือใครจะช่วยอีกก็ยินดี) น่าจะดีกว่านั่งสวดมนต์เหน็บชากินนะ จะบอกหมายเลขบัญชีให้

คุนน้องไม่สามารถช่วยพี่ได้เรื่องเงินค่ะ เพราะเวลาทำบุญคุนน้องก็สละไปได้เท่าที่กำลังของตน ไม่ได้มีมนุษย์สมบัติพอที่จะบริจาคให้ใครได้มากๆ พี่ก็เป็นผู้ทรงคุณวุฒิทำหน้าที่ ในลานธรรมจักรมาตั้งหลายปี จะไม่มีใครเมตตาพี่เชียวหรือ คุนน้องว่าถ้าคนในลานธรรมจักรแห่งนี้เห็นพี่เป็นญาติพี่น้อง เค้าก็คงไม่เสียดายเศษเงินคนละร้อยสองร้อย รวมกันก็คงน่าจะได้อยู่แล้วเงินหมื่นห้า แต่ถามหน่อยว่า พี่ไม่มีญาติพี่น้องช่วยเหลือเลยหรอค่ะ

กรัชกายเห็นคุณน้องเหมือนญาติพี่น้องนะจึงบอก หมื่นห้ามากไปก็เอาสัก 5000 แล้วกันลดให้

เชื่อม่ะพี่กรัชกายเหมือนแม่คุนน้องเลย อาทิตย์ก่อนแม่ขึ้นมาเราก็ดีใจว่าอุตส่าขึ้นมาเยี่ยมเรา แต่ที่ไหนๆได้ มาขอตังหมื่นนึง แกไปยืมหนี้นอกระบบ คุณน้องก็ไม่มีไม่รู้จะหาตังมาให้แม่ได้ไง ถ้าแม่ไม่ไปใช้หนี้เค้า คุณน้องก็กลัวเจ้าหนี้จะทำร้ายแม่ ไปขอร้องน้า น้าก็บอกแม่แกแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง กรรมใครกรรมมัน คุนน้องทำใจไม่ได้ เลยไปทวงคำสัญญ่เก่า จากปู่กับย่าตัวเล็กที่เคยบอกจะให้คุนน้อง คุนน้องเนรคุนมาก ทั้งที่เค้าเลี้ยงหลานให้เรา แต่เราก็ไปล้ำเลิกทวงบุญคุณ และคุณน้องก็ขู่ว่าถ้าไม่ยอมให้เงินคุนน้อง คุนน้องจะเอาลูกคืน เมื่อวันพุธเลยไปเอาลูกมา อยู่ด้วยซักสองวันพอวันศุกร์ปู่มารับกลับพร้อมเอาเงินมาให้ คุนน้องเลยลั่นสัจจะวาจากับแม่ว่า ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายที่หนูจะทำเพื่อแม่ในเรื่องที่ผิดศีลธรรม แม่รับปากว่าจะไม่ทำอีก
แต่ถ้าแม่ทำอีกแม้แต่เทวดาก็ไม่มีใครช่วยได้
แล้วเงินเดือนคุนน้องออกก็ให้แม่ไปหมด เหลือติดตัวพันเดียวไว้กินข้าว(แต่เบิกหน้าได้)แม่ไม่ถามเลยว่า คุนน้องมีตังกินข้าวรึเปล่า แต่คำแรกที่แม่พูดตอนรับตัง มันไม่พอ!!

อ่อยังมีอีก ด้วยความที่เราเป็นห่วงแม่ อยากให้แม่หลุดพ้นจากวิบากกรรม แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า ไม่มีผู้ใดหนีกรรมของตนพ้น คุนน้องได้เงินมาให้แม่ไปใช้หนี้ตามจำนวนที่แกบอก แต่คุนน้องรู้ว่าแม่เป็นแค่ปุถุชนถ้าเห็นเงินต้องเกิดกิเลส คุณน้องเลยลองใจแกว่า แม่บอกเบอร์บัญชีเจ้าหนี้มา หนูจะไปโอนให้เค้าจะได้จบๆกันไป เค้าจะได้ไม่มาตามทวงอีก แต่แม่ตอบกลับมาว่าจะเอาเงินสดไปคืนเค้าเอง คุณน้องรู้ว่าแม่ไปยืมจริง แต่เงินที่ได้ไปกลัวแม่จะเอาไปใช้แต่ดอก แล้วเอาเงินที่เหลือไปใช้ แต่คุณน้องทำเพื่อแม่ไปแล้ว ส่วนตัวแม่จะตัดสินใจเลือกทางเดินให้ตัวเองยังงัย ก็คงแล้วแต่บุญและกรรม

ยัยนี่ พูดเตือนก็หาว่าด่า ไอ้เราเห็นก็อยู่เฉยไม่ได้เสียด้วย มันคันปาก
ทำแบบนี้ถูกแล้วหรือ ไม่คิดหน้าคิดหลัง อีกหน่อยน้องก้องมันโตรู้ความ
ถ้าปู่ย่าไปเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ลองคิดซิว่าเด็กมันจะรู้สึกอย่างไร
ทางที่ดีรีบกลับไปขอโทษปู่ย่าเร็วๆเลย แล้วก็เล่าความจริงให้เขาฟัง
ว่าเอาเงินนั้นไปให้แม่ ขอร้องเขาอย่าให้น้องก้องรู้เรื่องนี้

ยัยน้องรู้หรือเปล่าว่า กำลังทำตามอย่างแม่ตัวเอง
แม่กำลังเอาผลประโยชน์กับตัวเอง แต่ตัวก็ไปเอาผลประโยชน์กับลูกอีกต่อ
ไม่อยากให้แม่ทำแบบนั้นกับตัว ก็อย่าทำกับลูก(นี่ดีน่ะที่น้องก้องมันยังไม่รู้ความ)

ก็คนเราพูดความจริงแล้วไม่ให้ เลยต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด สุดท้ายคนเราก็ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก(หรือรักตัวเองกันแน่)แต่ไม่กล้าทำเพื่อผู้อื่นในสิ่งที่สามารถทำได้ โตมาอยากจะบอกน้องก้องก็บอกไปสิ คุนน้องจะแฉสันดานความเห็นแก่ตัวให้หมดเลย ถ้าลูกเค้าไม่ตายเค้าจะมาสนใจน้องก้องหรอ

ตอนนี้คุณน้องมีอยู่ 1000 บาท เอามา 500 ก่อน ทีเหลือ 4500 เดือนหน้าเงินเดือนออกค่อยให้

เงินเป็นเพียงสมมุติ อย่ายึดติดน่า