อโศกะ......

ท่อนสุดท้ายนี้ ขอคืนกลับมาให้คุณโฮฮับรับไว้พิจารณาตัวเองให้ดีๆเสียก่อนนะครับ

น่าหัวเราะกับข้อความแก้ตัวท่อนนี้ของคุณโฮฮับ
ลองกลับไปไตร่ตรองพิจารณาดูให้ดีๆนะครับ ว่าใคร มายุ่งกับเรือของใคร

ธรรมดาของบัณฑิตที่จะมาวิตกวิจารณ์ธรรม สนทนาธรรม ย่อมจะต้องมีใจเปี่ยมด้วยคุณธรรมและมรรยาท ไม่ใช่มาชี้ผิดชี้ถูกความคิดเห็นของผู้อื่นอย่างที่คุณโฮฮับได้ทำในกระทู้นี้ และแทบทุกกระทู้ที่คุณโฮฮับเข้าไปแสดงความเห็น จนเป็นที่รู้จักกันดีทั่วทั่งลานธรรม

ผมแสดงธรรมไปตามเนื้อแห่งธรรมและตามลำดับแห่งธรรม เมื่อมีผู้จะมาชักใบให้เรือเสีย คือทำให้เกิดความไขว้เขวในธรรมก็จึงต้องแก้ไข ไม่ใช่ร้อนตัว แต่กลัวผู้ไม่รู้ความจริงจะหลงผิด จึงต้องพูดจา

คุณโฮฮับ ก็เช่นกัน ถ้าสิ่งที่คุณคุณโฮฮับเห็นและยึดถือ คิดว่าใช่ ก็แสดงต่อไป แต่อย่าขวางโลก คงมีผู้ศรัทธาติดตามงานของคุณโฮฮับเองนะครับ ไม่ต้องร้อนตัว ร้อนใจด้วยเช่นกัน ทางใครทางมัน น่าจะดีที่สุดครับ

บอกผมเองว่า......................

พูดเป็นในทำนองว่าต้องเอาสภาวะธรรมจริงมาพูด แล้วที่บอกว่า จิตรวม
ถ้าจิตรวมไม่ใช่เอกัตคตา แล้วจะหมายถึงอะไร

มันเป็นเพราะคุณไม่เคยเห็นสภาวะธรรม ปฏิบัติด้วยการอ่าน
เลยหลง....เอาจิตรวม กับจิตนิ่งมาผสมปนเปกันให้มั่วไปหมด
ในสภาวะธรรม จิตรวมหมายถึง จิตอยู่ในอารมณ์เดียว ไม่มีการรับอายตนะอื่นใดอีก
ซึ่งลักษณะของจิตรวมก็คือจิตรวมเป็นหนึ่ง จิตหรืออารมณ์ที่เป็นหนึ่งมีลักษณะว่างๆ
อารมณ์ว่างๆ ท่านเรียกว่า เอกัตคตาจิต

ส่วนจิตนิ่งก็คือ จิตมีสติคอยกำกับเพื่อคอยดับนิวรณ์ที่มารบกวนจิต ในการทำวิปัสสนา
พูดง่ายๆจิตนิ่งก็คือจิตที่ปราศจากนิวรณ์ ตั้งมั่นมีสัมปชัญญะคอยตามรู้อารมณ์อันเกิดจาก
การกระทบของผัสสะ

ส่วนวิตกวิจารณ์ เป็นวิหารธรรม ที่จิตใช้เป็นเครื่องมือในการดับนิวรณ์
ฉะนั้น วิตกวิจารณ์ก็คือสตินั้นเอง


มันมีด้วยหรือรูปกับนามหรือกายกับจิต แยกตัวเองออกโดยธรรมชาติ
อย่าจินตนาการธรรมแบบนั้นซิครับ

โดยธรรมชาติรูปกับนาม กายกับจิต จิตจะไปยึดกายไว้หรือนามจะไปยึดรูป
เป็นลักษณะของ สักกายทิฐิ เรียกอีกอย่างว่า รูปขันธ์

การแยกรูปแยกนาม ไม่ได้หมายถึงจิตกับกายจะแยกตัวออกมา
แต่มันหมายถึง เกิดปัญญารู้ว่า ขันธ์ห้า(นาม) มีเหตุปัจจัยมาจากอายตนะภายนอก
มากระทบกับอายตนะภายใน(รูป) เมื่อไม่มีการกระทบก็ย่อมไม่มีการเกิดอารมณ์หรือนาม

อโศกะ.....

นี่แสดงว่ามองกันคนละมุม

จิตจะรวมเข้ามานั้น มีขั้นตอนถึง 4 ขั้นตอน หรือ 8 ขั้นตอน
การรวมจิตที่ฟุ้งกระจายให้มาอยู่เป็นกลุ่มก้อนจนกว่าจะเป็นหนึ่งเดียวนั้น มี 4 ขั้นตอนพื้นฐาน

ผู้ปฏิบัติต้องใช้งานเพียงขั้นตอนที่ 1 และก่อนจะถึงขั้นตอนที่ 1





อโศกะ.....

ส่วนของท่อนนี้ ถามแค่ว่า ....ใครเป็นผู้ไปรู้การรวมและการแยก ของรูป นาม?

อะไร บังรูป นาม ไว้ ทำให้มองไม่เห็นว่า รูป กับ นาม เป็นคนละส่วนกัน

อุปมา รูป กับ นาม เป็นดาว กับเดือน ที่อยู่บนท้องฟ้า
เมื่อมีกลุ่มเมฆหนามาบังทั้ง 2 สิ่งไว้ จึงไม่รู้ว่าใดคือแสงดาว (รูป) ใดคือแสงเดือน(นาม) ต่อเมื่อเมฆหมอกเคลื่อนคล้อยผ่านไป จึงประจักษ์แก่ตาและใจตนเองว่า นั่นคือ ดาว นี่คือ เดือน

แยกตัวออกให้รู้เองโดยธรรมมชาติ เป็นอย่างนี้

จขกทชวนหาเรื่องทะเลาะแล้วครับ แบบนี้แหละชักใบให้เรือเสีย

มีสติหน่อยซิครับว่า คุณอยู่ที่ไหน อยู่ในเว็บบอร์ดที่เขาเอาไว้ถกธรรมกันใช่มั้ย
และการถกธรรมนั้นจะต้องมีความเห็นที่หลากหลายใช่มั้ย และที่สำคัญที่สุด
เมื่อเราไม่เห็นด้วยกับใครเราสามารถแย้งไม่เห็นด้วยกับความเห็นนั้นใช่หรือไม่
ไม่งั้นทางเว็บเขาคงไม่มีส่วนที่อ้างอิงเอาไว้

เพราะความเห็นเราไม่เหมือนกัน เราจึงอยู่เรือคนล่ะลำ
ส่วนการชักใบให้เรือเสียหมายถึง ที่นี้เป็นที่ถกธรรม ต้องพูดธรรมด้วยเหตุผลของธรรม
การพูดจาแบบไม่พอใจชวนทะเลาะแบบคุณนั้นแหล่ะ เขาเรียกชักใบให้เรือเสีย

ที่คุณคิดแบบนี้เป็นเพราะคุณ เอากิเลสในใจคุณมาตัดสินผม
ความรู้สึกทุกอย่างที่คุณกล่าวมา มันเกิดขึ้นที่ใจคุณไม่ใช่ผม
คุณเห็นผมเป็นอย่างไร มันก็เป็นการปรุงแต่งของใจคุณเอง

อยากจะเตือนครับ อย่าหลงยึดกับวาจาปรุงแต่งเลยครับ ไม่งั้นจะหลงทาง
ตัวอย่างก็มีให้เห็น พวกที่พูดจาเพราะๆเอาใจเก่ง กำลังมีเรื่องมีราวลงหน้าหนึ่งน.ส.พ.
ไม่เอามาเป็นอุทาหรณ์บ้างเลยหรือ

ผมถามคุณหน่อย ผมไปแก้ข้อความที่คุณแสดงความเห็นหรือ ความเห็นของคุณเป็นอย่างไร
มันก็ยังอยู่แบบนั้น ถ้าผมมีอำนาจเข้าไปแก้ข้อความคุณก็ว่าไปอย่าง

มันก็แค่ผมแสดงความเห็นในส่วนของผม คุณจะต้องไปเดือดร้อนอะไร
นี่เป็นเพราะคุณก็ไม่เชื่อมั่นในความเห็นคุณเอง หรือเป็นเพราะตัวเองก็ไม่เข้าใจความเห็นตัวเอง
เลยไม่อยากให้ใครเขามาแย้ง ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาแกต่าง

เข้าใจผิดแล้วที่ว่าผมขวางโลก ผมแสดงความเห็นด้วยสุจริตใจ
คุณพูดเข้าข้างตัวเองว่าผมขวางโลก มันเพราะผมไปแย้งความเห็นคุณนะซิ
ที่ตอนผมเข้าไปช่วยแสดงความเห็นสนับสนุน ตอนที่คุณกำลังโดนคุณกะลาไล่ต้อนไม่เห็นพูด

แล้วเรื่องติดตามงานอะไรนั้น คผมว่าคุณเพ้อเจ้อครับ ผมเคยแสดงตัวแบบคุณหรือเปล่า
ผมเคยชักชวนใครไปวิปัสสนากับสำนักตัวเองมั้ย มีสติดูตัวเองก่อนที่จะกล่าวหาคนอื่นครับ

เรื่องทางใครทางมัน ถ้าเป็นในห้องสนทนาธรรมแห่งนี้ผมทำไม่ได้ครับ
แต่ถ้าวันใด ผมเข้าไปในสำนักของคุณ พวกคุณรุมประชาทัณฑ์ผมได้เลยครับ

ตลกดีครับ! พูดเองว่า ทางใครทางมันเมื่อกี้ ลืมซะแล้ว
ดูแล้วเหมือนปลาทอง ความจำสั้น

มันจะมองคนละมุมอะไรครับ สภาวะธรรมไม่มีคนละมุม อย่าดิ้นเลยครับ
บอกเองว่า ต้องคุยกันด้วยสภาวะธรรม

แล้วที่บอกว่า ขั้นตอนอะไรนั้นน่ะ มันก็เป็นเรื่องของคนที่ไม่เคยเห็นสภาวะธรรม
เลยต้องเมคเรื่องว่า ขั้นตอนอย่างโน้นอย่างนี้

สภาวะธรรมมันมีขั้นตอนให้คุณดูหรือครับ สภาวะธรรมหนึ่งมันเร็วไม่ถึงวินาที
อย่างขันธ์ห้าเป็นต้น มันแป็บเดียวออกปากด่าเขาซะแล้ว ลืมดูกิเลสตัวเอง

นี่หรือเรียกว่า การอธิบายธรรม ทั้งหมดล้วนเป็นการจินตนาการ
เหมือนนิยายน้ำเน่า มีดาว มีเดือน เมฆ ไปกันใหญ่แล้ว

ไอ้ที่ฉอดๆว่าเขาเรื่องสภาวะธรรมไม่มีเลยซักกะตัว เฮ่อ!