นักวิชาการใหญ่นี่ บางทีพูดอะไรที่ละเอียดลึกซึ้งระดับมหัพภาคนี่ ก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันเน๊าะ.........

ตรงไหนที่กรัชกายไม่เข้าใจ ยกมาหน่อยดิเอ้าา จะอธิบายให้ละเอียดยิบเชีย

สองข้อที่บอกนั่นแหละกรัชกายไม่เข้าใจ

มันยังไงอ่ะ เห็นตอบต่อๆไปอีกยึดยาวนี่ เอาให้อยู่กับร่องกับรอยสิอโศก

ยก 2 ข้อที่แนะมาวิเคราะห์สิ

ชัดเจนที่สุด อโศกจินตนาการ ขาดหลักที่จะนำไปใช้ฝึกใช้ปฏิบัติได้

บอกให้ไปพิจารณาคำถามของคนถามเขาถามกว้างให้แก้ปัญหาสังคม แต่กรัชกายจะเอามาใช้แคบๆเป็นเรื่องบุคคล ตอบยาก ที่ตอบมานั้นใช้ได้กับการแก้ปัญหาของคนหมู่มาก ลองไปพิจารณาดูดีๆ

ยก 2 ข้อที่แนะมาวิเคราะห์สิ


ก็เห็นๆอยู่นั่น คิดเอง ก็ทำนองตีหวย ตีเป็นเลข แล้วนำไปแทงหวย

กรัชกายมีปัญญาเห็นได้แค่นี้ก็เลิกคุยต่อเพราะคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ

ชัดเจน อโศกขาดหลักปฏิบัติที่ใครๆจะไปไปทำไปปฏิบัติได้ เพราะวิธีอโศก คือ ไปหยิบจับพูดคำเทศน์จากพระรูปนั่นรูปนี้ที่ตนนับถือ แล้วตนเองก็นำมาคิดระหัสจากคำพูดนั้น คิดหาธรรมะในคำพูด นี่ชัดเจนเลย

55555555555
น่าหัวเราะและสมเพชนักคาดเดา
สงสัยเพราะบ้าหวยหรือชอบเล่นหวยเถื่อนแหงเลยกรัชกายนี่

คิกๆๆ อโศกดู-ฟังอุปมาอุปไมยไม่เข้าใจ

ธรรมที่อโศกคิดว่าเป็นธรรมะนั่นน่ะ เป็นการคาดเดาเอาว่าเป็นธรรม ทำนองคนเล่นหวย นั่งตีความการเคลื่อนไหวกาย - การพูด - หยิบ-วางกะโถน - บ้วนน้ำหมาก ฯลฯ ของอาจารย์ที่ตนเลื่อมใสว่าเป็นเลขนั่นเลขนี่ เอาไปแทงหวย คิกๆๆ

เอ้า มอบให้ หลักปฏิบัติอย่างย่อที่คัดสรรและพิสูจน์มาโดย asoka

๑
ทำชีวิตให้คุ้มค่าที่ได้เกิดมาเป็นคน
มีบุญได้เกิดมาเป็นคนทั้งที จงใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มค่า ด้วยการพัฒนากายใจให้เจริญก้าวหน้าไปสู่ที่สุขสบาย จนพ้นจากความเวียนว่ายตายเกิดอันแสนจะทุกทรมาณ
เป็นโชคดีที่เราได้เกิดมาในเมืองที่มีพุทธศาสนาถ้าเราได้ฟังข้อธรรมคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วนำเอามาใส่ใจยึดถือประพฤติปฏิบัติก็อาจนำเราให้เข้าถึงความสุขที่เป็นอมตะอย่างพระพุทธเจ้าและพระอริยสาวกทั้งหลาย ได้ความเป็นชาวพุทธที่แท้จริง เพราะชาวพุทธแปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
การจะเป็นชาวพุทธให้ได้ดีนั้นต้องทำตามโอวาทคำสอนที่พระพุทธเจ้าทรงสรุปไว้สั้นๆว่า “ละชั่ว ทำดี ชำระจิตของตนให้ขาวรอบ” ละชั่ว ด้วยการรักษาศีล ทำดี ด้วยการทำบุญ ๑๐ อย่าง ชำระจิตของตนให้ขาวรอบ ด้วยการทำสมาธิและเจริญสติปัญญาวิปัสสนาภาวนา ซึ่งทั้งหมดนั้นรวมกันไว้แล้วในการทำบุญ ๑๐ อย่าง
บุญ คือสิ่งที่ทำให้ใจสงบ เย็น เป็นสุข
บาป คือสิ่งที่ทำให้ใจเดือดร้อน เป็นทุกข์
บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ อย่าง
ทางได้บุญ ๑๐ วิธี เป็นสิ่งที่ชาวพุทธพึงต้องรู้ แบ่งออกเป็น ๓
๒
หมวด
หมวดทาน
๑.ทาน การบริจาคทานให้ปันสิ่งของ
๒.ปัตติทาน การแผ่ส่วนบุญ หรือแผ่เมตตา
๓.ปัตตานุโมทนา การอนุโมทนาส่วนบุญของตนเองและผู้อื่น
หมวดศีล
๔.ศีล การรักษาศีล ๕ ศีล ๘ ศีล ๑๐ หรือศีล ๒๒๗ ข้อ
๕.อัปจายนะ ความอ่อนน้อมถ่อมตน
๖.เวยยาวัจจะ การน้อมรับใช้ผู้อื่น
หมวดภาวนา
๗.ธัมมสวนะ การฟังธรรมตามกาล
๘.ธัมมเทศนา การแสดงและช่วยเผยแพร่ธรรม
๙.ภาวนา การทำสมาสมาธิหรือสมถะภาวนา
๑๐.ทิษฐุชุกรรม การทำความเห็นให้ตรง ถูกต้อง ด้วยสมถะภาวนาและวิปัสสนาภาวนา
วิธีเจริญสมาธิ หรือ สมถะภาวนา
หาที่อันสงบ สะดวกกาย สบายใจ แล้วนั่งขัดสมาธิ ตั้งกายให้

๓
ตรง ดำรงสติไว้ตรงหน้า กำหนดจิตไว้ที่จุดกระทบของลมที่รูจมูกแล้วบริกรรมว่า อนัตตา ๆ ๆ ๆ ๆตามลมหายใจเข้าออก หรือจะหายใจเข้าสุดแล้วว่า อนัตตา ออกสุดแล้วว่า อนัตตา ก็ได้ ถ้ามีอารมณ์หรือความรู้สึกอื่นเกิดขึ้นมาแทรกรบกวนก็ให้มีสติรู้ทันพร้อมกับกำหนดว่าอนัตตา ๆ ไปจนกว่าอารมณ์นั้นจะเปลี่ยนหรือดับจึงกลับมากำหนดที่ลมหายใจตามเดิม เช่นความคิดนึกเกิดขึ้น ให้เอาจิตหรือสติรู้ไปที่ความคิดนึกและบริกรรมว่า อนัตตาๆ จนความคิดนึกดับไปหายไป เจ็บ คัน ร้อน หนาว เย็น อุ่น หงุดงิด เป็นทุกข์ ดีใจ เสียใจ เห็นภาพ ได้ยินเสียงรบกวน ก็ให้มีสติ ปัญญารู้ไปที่นั่นแล้วบริกรรมว่าอนัตตาๆๆ จนความอารมณ์ความรู้สึกเหล่านั้นหายไป ถ้าไม่มีอารมณ์อื่นเกิดขึ้น ก็กลับมา อนัตตาๆๆ ตามลมหายใจเข้าออก ถ้าบริกรรมอนัตตาๆ ไปนานๆ รู้สึกเหนื่อย ก็ให้ปล่อยคำว่าอนัตตาทิ้งไป เหลือแต่จิตใจ หรือสติ ปัญญา รู้อารมณ์ความรู้สึกนั้นๆไว้เฉยๆจนมันดับไป ไม่ช้าไม่นาน ความสงบกาย สงบใจ ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกอื่นมารบกวน เหลือแต่ลมหายใจที่ละเอียดเบาแผ่วบางอย่างเดียวก็จะเกิดขึ้น จนในที่สุดลมหายใจก็เงียบไป เหลือแต่จิตรู้ นิ่งสงบอยู่เฉยๆ ก็ให้ทรงอยู่ในอารมณ์สงบนี้ให้ได้นานๆ นี่เรียกว่าสมาธิ ความตั้งมั่นของจิต ผลพลอยได้ก็คือ จิตหยุดคิดหยุดนึกตั้งมั่นอยู่ที่เดียว
๔
สงบ เป็นสุข แต่เป็นสุขแค่ชั่วคราว ถ้าจะให้พบสุขถาวร ต้องต่อยอดเจริญปัญญาวิปัสสนาภาวนาเพิ่มขึ้นไปอีก
วิธีเจริญปัญญาวิปัสสนาภาวนา
เริ่มต้นจากการนั่งสมาธิโดยกำหนดบริกรรมอนัตตาๆดังที่แนะนำไว้แล้วเสียก่อน จนจิตใจสงบตั้งมั่น หลังจากนั้นให้ทำต่อโดย
“สำรวมกายใจมานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนดับไปต่อหน้าต่อตาทุกอารมณ์”
เช่น เจ็บเกิดขึ้น นิ่งรู้ไปที่เจ็บสังเกตว่าเจ็บหรือเดือดร้อนที่ไหนจนความรู้สึกเจ็บนั้นดับไป ปวด คิด นึก ร้อน หนาว เย็น อุ่น ดีใจ เสียใจ ขุ่นมัว สบาย สุข ทุกข์ เฉย เห็นรูป ได้ยินเสียง รู้รส สัมผัสกลิ่น ทุกความรู้สึก ผัสสะและอารมณ์ ก็ให้เพียงนิ่งรู้นิ่งสังเกตตอนที่มันเกิดเป็นปัจจุบัน จนดับไปต่อหน้าต่อตา งานที่ต้องทำมีอยู่แค่นั้น เมื่อทำจนชำนาญ ผลของมันจะเกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติตามธรรมชาติ ไม่ต้องใจร้อนหรือตั้งความอยากว่าภาวนาแล้วจะต้องได้ต้องเป็นต้องมีอะไร ทำหน้าที่นิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ไปให้ดีที่สุดแล้วผลดีเขาจะเกิดขึ้นมาเอง รู้เองในตัวในใจเจ้าของ
สิ่งที่จะเกิดมาเป็นผลเป็นรางวัลในการขยันทำสมาธิและเจริญปัญญาวิปัสสนาภาวนาคือ
ความเห็นผิด ยึดผิด ว่ากายใจนี้เป็นอัตตา ตัวกู ของกู จะเบา
๕
บาง จางไป ดับไป ตายไป สูญสลายหายไปจากจิตใจเป็นลำดับๆจนหมดสิ้นในที่สุด หมดกู ก็หมดทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มีชีวิตอยู่สงบสุขสบายทุกคืนวัน
ขออำนวยอวยพรให้ทุกท่าน จงประสบความสำเร็จ

งานและหน้าที่ของชาวพุทธ
สำรวมกายใจ มานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์
จนละความเห็นผิดว่ากาย ใจ นี้เป็นอัตตา ตัวกู ของกู
พอกพูนความเห็นถูกต้อง ว่ากาย ใจ นี้เป็นอนัตตา
บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกู ของกู
ทุกวัน เวลา นาที วินาที ที่ระลึกได้และมีโอกาส

หัวใจวิปัสสนาภาวนา
ใจปัญญาอย่ายอมใจเป็นกู
นิ่งดู นิ่งสังเกต พิจารณา
ด้วยวิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ มิยอมถอย
ถ้าสู้ได้ ทนได้ ไม่ตะบอย
กู จะถอยหรือตายดับ ไปจากใจ

อโศกะ โทร. ๐๘-๙๘๓๘-๖๒๑๓

การจัดอย่างนั้น จัดแบบตำราอะไรขอรับน่า เพิ่ง่เคยเห็นแปลกดีน้อ

จัดตามลักษณะแห่งธรรมที่เกี่ยวเนื่อง สอดคล้องกัน

สังเกต พิจารณาดีๆซิ กรัชกาย