:b7:
ยึดติดแน่นอยู่กับสมมุติบัญญัติ กลัวผิดพุทธวัจจนะเสียจนจะทำให้ กลายเป็นผู้ทำลายเนื้อหาแห่งสัจจธรรมเสียเองแล้ว

วลัยพรคงคิดว่า มีตำราชุดเดียวคือพระไตรปิฎกฉบับแปลภาษาไทย ที่ใช่และถูกต้อง ทุกตัวอักษรที่แปล ไม่ฉุกใจคิดบ้างเลยหรือว่า สำนวนการแปล คำที่แปล สังคายนา วิตกวิจารณ์กันมาหลายครั้งแล้ว ถ้าเราตีความหมายไม่ถูกต้องก็อาจผิดไปจากสัจจธรรมจริงๆโดยไม่รู้ตัว ด้วยอำนาจแห่งความกลัว ผิดพุทธวัจจนะ

ยังมีตำราอีกชุดหนึ่งนะที่ใช้อ้างอิงได้ตลอดกาล และไม่มีโอกาสจะผิดได้ด้วย นั่นก็คือตำราเล่มที่กว้างศอก ยาววา หนาคืบ เล่มที่ติดตัวติดใจทุกคนมานี่ยังไง รูป นาม กาย ใจ ของคนเราทุกคนนี้ เป็นต้นฉบับของพระไตรปิฎกทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์เชียวนะ ธรรมะที่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนก็ทรงค้นคว้าเอามาจากในกายใจนี้ ใครอ่านกายใจนี้เป็นแล้วก็ย่อมจะค้นเอาข้อธรรมต่างๆมาอ้างอิงและใช้ประโยชน์ได้เสมอ

จะยกตัวอย่างง่ายๆถึงความยึดแน่นในบัญญัติของวลัยพรให้ดูนะ

"ธรรมปัจจุบัน" กับ"ปัจจุบันธรรม".....มันแตกต่างกันเฉพาะการเรียงตัวหนังสือ หรือบัญญัติ แต่ความหมายของสัจจธรรม เป็นอันเดียวกัน คือ ธรรมที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า ณ เวลาขณะนั้น

เมื่อพูดผิดไปจากคำว่า "ธรรมปัจจุบัน" เป็น "ปัจจุบันธรรม" เพียงแค่นี้ วลัยพรก็บอกว่าเป็น "สัทธรรมปฏิรูป"

คำว่า "อารมณ์" ที่วลัยพรบอกว่า พระบรมศาสดาก็ไม่ได้ทรงระบุว่า "ปัจจุบันอารมณ์" แต่ถ้าพิจารณาจากสภาวธรรมแล้ว อารมณ์ นั้น แบ่งได้เป็น 3 กาละ คือ อดีตอารมณ์ ปัจจุบันอารมณ์ อนาคตอารมณ์

วลัยพรจะใช้อารมณ์ไหนหรือเป็นที่พิจารณาในการปฏิบัติธรรม จึงจะสามารถทำให้เกิดสัมฤทธิผลและความเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้อย่างแท้จริง

พระบรมศาสดามิได้ทรงตรัสไว้ แต่เราจะต้องเข้าใจตามสภาวธรรมจริงๆที่ปรากฎในกายในใจจริงๆของเรามิใช่หรือ

อนึ่งหากว่าคำพูดใดไม่มีแสดงไว้ในพระไตรปิฎก ใครนำมาแสดงแล้วอ้างว่าเป็นธรรม นั่นถือว่าเป็นสัทธรรมปฏิรูป วลัยพร ลองพิจารณา สัจจธรรมอันนี้ซิ ว่าตรงตามธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสอนหรือไม่? เป็นสัทธรรมปฏิรูปหรือเปล่า แล้วถือเอาไปประพฤติปฏิบัติเพื่อให้ถึงความหลุึดพ้นได้หรือไม่?

"หยุดคิดถึงรู้ แต่จะรู้ก็ต้องคิด"


"อนัตตา เป็นสุดยอดแห่งธรรม"


"

วลัยพร จนกระทั่งมาถึงปัจจุบันนี้