ถ้าว่าตรงนี้ก็น่าจะต้องคิดตรงที่มนุษย์กำลังปฏิสนธิมากกว่าที่เหมือนกัน
คือ มนุษย์ปฏิสนธินั้นใช้กำลังของมหากุศลมาปฏิสนธิเสมอเหมือนกันหมด
จึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ถ้าใช้กำลังของมหากุศลที่มากไปกว่านี้ก็จะเกิดเป็นเทวดา
ถ้าใช้น้อยไปมากว่านี้ คือ อกุศลก็จะไปเกิดในอบายภูมิ

หลังจากเกิดมาเป็นมนุษย์แล้วย่อมรับผลของวิบากของตนบ้าง มาทำเหตุใหม่บ้าง
จึงมีทั้งคนดีและคนไม่ดีต่างกัน ตามเหตุปัจจัยคือกิเลสตัณหาของตนที่สะสมกันมาในชาติก่อนๆ