พระพุทธเจ้าถูกทำให้รู้ เพราะพระพุทธเจ้าอาศัย อายตนะ ในการรู้
การรู้ ก็อาศัย
สิ่งที่รู้ กระบวนการเข้าไปรู้ และ สิ่งที่ถูกรู้









แค่...ภาษา...ที่ใช้ต่างจากที่เราคิด

มันไม่ใช่ภาษาสำหรับชาวโลก ...

เป็นภาษาที่ใช่สื่อสารกันระหว่างพวกออกแนวเหนือมิติ ...

ด้วยการสะสมพลังงาน...ผ่านบารมี 30 ทัศ...ระยะเวลา.นาน...น้อยที่สุดก็4 อสงไขย์ กับแสนกัป...

ทำให้แทงตลอดจนไปถึงต้นกำเนิด...คือ..อวิชชา..ปัจจยา..สังขารา
แค่นี้แหละ..ก็รู้..อะไรมีอยู่จริง..อะไรไม่มีอยู่จริง

ขยายออกมาเป็นอริยะสัจ4...ทุกข์..สมุทัย..นิโรธ..มรรค
มรรค8 ก็ขยายมาเป็น..โพธิปักขิยธรรม37...
ก็เพื่อสื่อสารให้กับผู้บำเพ็ญบารมีที่ต่ำกว่าได้เข้าใจ

การสื่อสาร..นี้สำคัญ...แม้พระพุทธองค์ก็ยังทรงคิดก่อนจะสื่อออกไป...

การจะสื่อสารกับมนุษย์แต่ใช้ภาษาเทพ...อันนี้..ผิด
จะอ้างว่า..ภาษาเทพ...ก็ยิ่งเข้ารกเข้าพง...ไปใหญ่


ยิ่งไปยึด..ว่า..มีพรหมมานิมนต์ให้พระพุทธเจ้าโปรดสัตว์...ตามคำเล่ามา...มาร่วมวิเคราะห์..
ยิ่งชัดเจนว่า....เป็นการใช้ความคิดวิเคราะห์..ใช้ตรรกะ...ชัดเจนว่า..ผู้พูดนั้น..อยู่ในระดับใด...สุตตมยปัญา..จินตมยปัญญา...หรือภาวนามยปัญญา...


เรื่องแปลกๆ..ปะหลาดๆ...จากเถรวาทรานั้น...มีเยอะ..มีได้จริง....

แต่การตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง..นี้..ใครไม่เชื่อ..ก็ขาดจากความเป็นพุทธในปัจจุบันไปแล้วละ

...แล้วสรุปว่า จริง ๆ แล้วมีพรหมมานิมนต์หรือไม่

แม้ความเห็นของศาสนาอื่น..ที่ว่า..อย่าเชื่อเสียงที่กระซิบ..เพราะนั้นคือ..มาร

น่าคิดนะ..แค่อันนี้..อันเดียว...ตรงกับพุทธ..หลายเรื่องเลย

ผมคิดว่า..ทุกสิ่งที่ปรากฎขึ้นในโลกนี้..เป็นพุทธหมด

แต่ผู้ที่จะออกจากวัฏฏะ..นี้ได้...ต้องมีองค์ประกอบครบ..(สาวกะ..นะ)
คือ..พบกัลยาณมิตร...ฟังธรรมของกัลยาณมิตร..และ..ปฏิบัติตาม
แต่องค์ประกอบทั้ง 3 นี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นลอย ๆ...คือ..มีเหตุปัจจัยที่ทำมาแล้วในอดีต..มีเหตุปัจจัยที่ทำมาดีแล้วในปัจจุบัน...และ..เหตุปัจจัยที่กำลังทำอยู่ ณ. ปัจจุบัน

จะเห็นว่า..แม้จะมีบุญเก่ามาดี..คือได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา..แล้ว..ได้นับถือศาสนาพุทธตามบรรพบุรุษแล้ว...แต่ก็ยังไม่คิดจะออกจากทุกข์..เลยนิ

ถ้ามีพรหม..มานิมนต์.....กระผมจะตีพรหม..1. ที..โทษฐาน..ให้ลองผิด..ทรมานตนตั้ง6 ปี..เสียเวลาไปฟรีๆ...


อันที่จริง...ผมว่า..ผมจะรู้ตอนวันผมหมดกิเลส..นั้นแหละ..อิอิ...

มาลุ้นกันว่าจะได้ตีพรหม..รึจะถูกพรหมตี...555

การหาวิธีแคะผงออกจากตาปุถุชนจึงเป็นเรื่องที่ลำบาก...

หรือว่าแท้จริงแล้ว เอกอนเป็นฝ่ายมาร ...
เพราะดูจะรับอะไรประหลาด ๆ ได้อย่างประหลาด ๆ

ก็น่าสงสารเขานะที่มีวิจิกิจฉา ทั้งที่? และพระพุทธเจ้าก็ยังอยู่(หิ้ง) ดีกรีหลักที่ทำให้พุทธภูมิสำเร็จมีเพียง2คือสัจจะและอธิษฐาน ทำไมไม่สร้างเหตุพุทธการธรรมโดยการกราบแบบชาวธิเบตเรียกว่าการกราบพระพุทธเจ้าอย่างแท้จริง ถ้ามีวิจิกิจฉาก็ควรเป็นปัญญาธิกะ หาสัตว์สัญญาลักษณ์ตนเองให้เจอ แล้วเดินตามความฝัน

การที่พระองค์มีพระปริวิตกแห่งจิตเกิดขึ้น น้อมไปในการไม่แสดงธรรมนั้นอย่างนี้ว่า
ธรรมที่เราบรรลุแล้วนี้ เป็นคุณอันลึกซึ้ง เห็นได้ยาก รู้ตามยาก เป็นธรรมอันสงบ ปราณีต ไม่หยั่งลง
ความตรึก ละเอียด เป็นวิสัยที่บัณฑิตพึงรู้แจ้ง ส่วนหมู่สัตว์นี้ยังรื่นรมณ์ด้วยอาลัย
ยินดีในอาลัย พึงรู็ได้โดยยาก ที่น้อมไปเช่นนี้ก็เพื่อให้ท้าวสหัมบดีพรหม ผู้เป็นใหญ่ที่มีผู้นับถือ
กันมากในขณะนั้น มานิมนต์เพื่อการแสดงธรรม เพื่อลดมานะและทิฏฐิลงของผู้นับถือพรหมเป็นส่วนมาก
ก็เพื่อให้เห็นว่าท้าวสหัมบดีพรหมยังต้องมานิมนต์ให้พระองค์ไปเทศนาโปรด

จะคล้ายกับตรงที่พระสารีบุตรจะปรินิพพาน ท้าวมหาพรหมยังไปเฝ้าปรนนิบัติพระสารีบุตร
อยู่ตอนใกล้รุ่งนั้นก็เพื่อให้นางมันตลีมารดาของพระสารีบุตรลดมานะทิฎฐิลง
เพราะเห็นว่าท้าวมหาพรหมที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่นางนับถืออยู่ยังต้องมาคอยปรนนิบัติลูกชายเรา
ก็แสดงว่าลูกชายของเราคงจะเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่กว่าท้าวพรหมเป็นแน่แท้
เมื่อมานะทิฎฐิลดลงพระสารีบุตรจึงแสดงธรรมให้นางมันตาลีจนบรรลุเป็นพระโสดาบัน

ถ้าจะให้วิเคราะห์จริงๆแล้ว แม้พรหมจะไม่มาอาราธนาถึงยังเสียพระองค์ก็ต้องเทศนาโปรดสัตว์
อย่างแน่นอน เพราะพระองค์มีความตั้งใจมามากกว่า ๔ อสงขัยแสนกัปป์ มีหรือที่จะมาวิตก
กับเรื่องเล็กๆน้อยแค่นี้ จึงเป็นเรื่องที่ยืนยันได้ว่าท้าวมหาพรหมมาอาราธนาพระพุทธเจ้า
ให้แสดงธรรมจริง ดังที่มีคำอาราธนาให้แสดงธรรมอยู่จนถึงทุกวันนี้ คือ

" พรหมมา จะโลกาธิปะตี สะหัมปะตี กัตอัญชะลี อันธิวรัง อะยาจะถะ สันตีธะ สัตตาป
ปะระชัก ขะชาติกา เทเสตุ ธัมมัง อุนะกัมปิมัง ปะชัง ฯ "

ท้าวสหัมบดี แห่งโลก ได้ประคองอัญชลีทูลวิงวอนพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐว่า สัตว์ผู้มีธุลี
ในดวงตาน้อย มีอยู่ในโลกนี้ ขอพระคุณเจ้าโปรดแสดงธรรม อนุเคราะห์ด้วยเถิด

แล้วได้ลองโทรไปคุยกับ คุณนพ รึยังล่ะ ...
ถ้าผลออกมาเป็นไง มาเล่าให้ฟังด้วยนะ ...

คุนน้องไม่มีไอดี เวปนั้นหรอกค่ะ..ลองกดสมัครแต่เหมือนมันติดบัค...คุนน้องแค่ติดตามอ่านบทสนทนา..และการแสดงความเห็นทางธรรม
(คุนน้องทำตัวเหมือนพวก อีแอบไปด้อมๆมองๆแกอ่ะค่ะ )

ว่าแล้ว คุณนพน่าจะมาแอบเดินเล่นที่นี่บ้างนะ ...

เพราะอย่างน้อยก็มีคนที่นี่สนใจท่านแล้วล่ะ 2 คน



ดูวาทะแล้ว ท่านก็เป็นคนที่สอยหนักใช่เล่น ...

สำหรับท่านโฮฮับ ความรู้สึกเป็นมิตรระหว่างพี่เอกอนกับท่านโฮฮับ ยังไม่น่าจะเสื่อมคลายนะ
เพราะ ท่านโฮกับพี่เอกอนเคยมีประสบการณ์ทางจิตร่วมกันบางอย่าง
ราวกับว่าพี่เอกอนถอดจิตไปหลอกท่านโฮได้ ... ล้อเล่นน่ะ
พี่เอกอนเข้าใจว่า เราต่างน่าจะเป็นมิตรกันน่ะ
เป็นสมาชิกท่านหนึ่งที่พี่เอกอนก็มักจะนึกถึงเสมอ ๆ

ส่วนท่านกรัชกาย ...

จริง ๆ พี่เอกอนชอบทุกคนนะ

ที่ชอบเรียกว่า "ท่าน" นำหน้า เพราะแสดงความให้เกียรติกับทุกท่านน่ะ



มันเป็นความรู้สึกที่เราให้เกียรติกับผู้ที่เราสนทนาด้วยน่ะ

คุณยุทธ โดนเอกอนเข้ายึดกระทู้หรือนี่ ...

ตอนสหัสบดีพรหมอาราธนาเพื่อโปรดสัตว์...นั้น..มีอยู่ที่ไหนบ้างครับ?

ผมว่าเรื่องที่คิดว่า..ธรรมอันนี้ละเอียดลึกซึ้ง...คนทั่วไปรู้ได้ยาก..จนไม่อยากบอก..นั้น
กระผมคิดว่าเป็นกันทุกคนที่บรรลุธรรมแรกๆ...แล้วก็จะมาคิดได้อีกทีว่า...เราแต่ก่อนก็ไม่รู้ก็ยังมารู้ได้เลย..คนอื่นๆก็มีโอกาสรู้ได้เช่นกัน

มันเป็นอาการธรรมดา ธรรมดา..ครับที่จะรู้สึกอย่างนี้...ไม่ต้องมีพรหมมาบอกหรอกครับ