...เข้าใจค่ะเลี้ยงแล้วก็เอ็นดู...นานเข้าก็กลายเป็นรักและต้องการรักษาไว้ค่ะ...
...เมตตาไม่ทำให้ทุกข์ค่ะ...แต่ที่ทุกข์เพราะความรักและความผูกพันใกล้ชิดค่ะ...
...ทุกข์เพราะขวนขวายเพื่อให้สมหวังในสิ่งที่แสวงมาเพื่อให้ได้ตามที่ตนปรารถนา...
...เพื่อจะให้สัตว์ในความดูแลให้อิ่มหนำสำราญสุขสบาย...ภาระทั้งหลายล้วนทำเอง...
...ย่อมต้องรับผลตามที่ทำอย่างนั้นเอง...เข้าใจค่ะ...ต้องทำใจปล่อยวางเมื่อสุดวิสัย...

...ความทุกข์ยากลำบากและอุปสรรคต่างๆเป็นสิ่งที่มีจริงตามสมมุติทั้งหลายก็จริง...
...สำคัญคือให้เข้าใจความจริงว่าจิตแต่ละดวงต่างทำกรรมของตนตามเหตุตามปัจจัย...
...สัตว์ป่วยก็เป็นไปตามกรรมที่ช่วยได้คือสงเคราะห์...ตายเพราะถึงแก่กรรมค่ะไม่มีใครทำ...
...เพราะทุกอย่างเป็นธัมมะ...ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีใคร ไม่มีสัตว์ สิ่งของ มารองรับทุกข์ที่มี...
...เพราะมีชีวิตอยู่โดยคิดเป็นตัวตนของเราเข้าไปจัดการด้วยความไม่รู้เท่าทันจิตทุกขณะที่มีค่ะ...
...ที่กำลังมีจริงคือจิตยึดมั่นในความมีเป็นเห็นได้ว่าทุกอย่างอยู่ในอำนาจที่น่าจะจัดการได้คือเอาอยู่...
...ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ควรหาที่พึ่งอื่นที่มีกำลังทางการเงินมากกว่าที่ตนมีสงเคราะห์ด้วยความรักจึงทุกข์ค่ะ...

...ช่วยกันคิดหาวิธีการดีกว่าลองดูรวมสถานที่อุปการะสุนัข/แมว จรจัด คนใจบุญ รักสัตว์...น่าจะโอเค...
http://www.route035.com/webboard/index.php?topic=214.0

...คลิกกลูเกิ้ลแล้วก็โพสต์แล้วค่อยมาเปิดดูค่ะ...
...ใครมีสตางค์เยอะช่วยกันสงเคราะห์ด้วยค่ะ...