การบัญญัติ สิ่งต่างๆ ไม่เกี่ยวกับคนโง่
เพราะ บัญญัติ มีไว้เพื่อเป็นเครื่องมือสื่อสาร
เพราะ บัญญัติ มีไว้เป็นดั่งเช่นเงา ของสภาวะ มีไว้เพื่อนำไปสู่การรู้จักสภาวะ

แต่ คนโง่ ย่อมดิ้นรน ย่อมเดือดร้อน เพราะความเข้าไปยึดถือเอาสิ่งต่างๆ ที่คนโง่ไปพัวพันด้วย
แล้วก่อความเดือดร้อนแก่ตนบ้าง แก่ผู้อื่นบ้าง ทั้งแก่ตนและผู้อื่นบ้าง
เมื่อคนโง่ เปี่ยมไปด้วยความยึดถือทั้งหลายทั้งมวล ย่อมไม่อาจจะรู้เท่าทันสิ่งต่างๆ ณ ปัจจุบันขณะได้

ผู้ทัน จะฉลาดได้ทุกเรื่อง หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับระดับปัญญาของจิตซึ่งได้อบรมมาอย่างเท่าทันเพียงไร
จิตยิ่งอบรมมาก ย่อมมีปัญญามาก และจะฉลาดมากขึ้นๆ จนถึงที่สุดย่อมฉลาดเท่าทันโลก ณ ปัจจุบันขณะ

คนโง่ย่อมบัญญัติสิ่งที่เป็นมิจฉาทิฐิ
ผู้คิดทันย่อมพิจารณา คือฉลาดในการพิจารณา
เมื่อพิจารณา ย่อมไม่เสียเวลาไปกับการสร้างภพ
เรื่องข้างหน้าย่อมดับลง