อาการไม่ทุกข์ไม่สุขเพราะรู้เท่าทันสิ่งที่เข้ามากระทบสัมผัสทั้ง ๖ ตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า สิ่งเหล่านี้ไม่เที่ยงฯ เป็นอุเบกขาที่เกิดมาจากความรู้ที่ทำให้พ้นโลก หรือ เกิดจากโลกุตตระปัญญา เป็นอุเบกขาที่ไม่มีอามิสยิ่งกว่าไม่มีอามิส จึงเป็นสุขในวินัยของอริยะ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์



[๘๖๕] ดูกรอานนท์
เราแสดงการเจริญอินทรีย์อย่างไม่มีวิธีอื่นยิ่งกว่าในวินัยของพระอริยะ
แสดงพระเสขะผู้ยังปฏิบัติอยู่
แสดงพระอริยะผู้เจริญอินทรีย์แล้ว
ด้วยประการฉะนี้แล
ดูกรอานนท์
กิจใดอันศาสดาผู้แสวงหาประโยชน์เกื้อกูล ผู้อนุเคราะห์ อาศัยความอนุเคราะห์พึงทำแก่สาวกทั้งหลาย
กิจนั้นเราได้ทำแล้วแก่พวกเธอ
ดูกรอานนท์
นั่นโคนไม้
นั่นเรือนว่าง
เธอทั้งหลายจงเพ่งฌาน
อย่าได้ประมาท
อย่าได้เป็นผู้เดือดร้อนในภายหลัง
นี้เป็นคำพร่ำสอนของเราแก่พวกเธอ ฯ
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ท่านพระอานนท์จึงชื่นชมยินดี
พระภาษิตของพระผู้มีพระภาคฉะนี้แล ฯ
จบ อินทรียภาวนาสูตร ที่ ๑๐
จบ สฬายตนวรรค ที่ ๕
-----------------------------------------------------
----------------------------------------------------- เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ บรรทัดที่ ๑๑๐๔๓ - ๑๑๐๗๓. หน้าที่ ๔๖๙ - ๔๗๐.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B= ... agebreak=0

เป็นความเข้าใจผิดของ คุณอนัตตาธรรม ที่คิดว่าผม เอาสมถะอย่างเดียว
เพราะสมถะและวิปัสสนา เกิดขึ้นร่วมกันในจิดวงเดียวกัน

[๕๓๘] ภิกษุย่อมเจริญสมถะและวิปัสสนาคู่กันไปอย่างไร ฯ

ภิกษุย่อมเจริญสมถะและวิปัสสนาคู่กันไป ด้วยอาการ ๑๖ คือ

ด้วยความเป็นอารมณ์ ๑ ด้วยความเป็นโคจร ๑ ด้วยความละ ๑ ด้วยความสละ ๑
ด้วยความออก ๑ ด้วยความหลีกไป ๑ ด้วยความเป็นธรรมละเอียด ๑ ด้วยความ
เป็นธรรมประณีต ๑ ด้วยความหลุดพ้น ๑ ด้วยความไม่มีอาสวะ ๑ ด้วยความ
เป็นเครื่องข้าม ๑ ด้วยความไม่มีนิมิต ๑ ด้วยความไม่มีที่ตั้ง ๑ ด้วยความว่าง
เปล่า ๑ ด้วยความเป็นธรรมมีกิจเป็นอันเดียวกัน ๑ ด้วยความไม่ล่วงเกินกันและ
กัน ๑ ด้วยความเป็นคู่กัน ๑ ฯ

เป็นความเข้าใจผิดของ คุณอนัตตาธรรม ที่คิดว่าผม เอาสมถะอย่างเดียว
เพราะสมถะและวิปัสสนา เกิดขึ้นร่วมกันในจิดวงเดียวกัน

จิตที่เห็นแจ้ง(วิปัสสนา) จิตนั้น เป็นกามาวจรจิตหรือเปล่า
สภาวะธรรมที่เรียกว่าวิปัสสนา มีอยู่ในจิตที่เป็นอกุศล หรือเป็นจิตทีมีนิวรณ์หรือ?
ฮานะ ดูทรงมันเหมือน noomairu เลยนะ

อาจารย์สินธพเป็นอนาคามีมรรค ยังไม่ถึงอนาคามีผล ถึงผลเมื่อใหร่ท่านคงบวช ถึงตอนนั้นใครไปถามอะไรท่าน ท่านก็ตอบได้คำเดียวว่า ไม่ใช่กิจของสงฆ์ ... ตอนเป็นโสดาบันท่านเป็นกายะสักขี ชาติๆ ก่อนๆ ท่านเป็นฤาษีที่ทรงฌานอภิญญามากที่สุดท่านหนึ่ง ชาติต่อๆ มาก็ได้บวช แต่ก็ปฏิบัติถึงแค่ฌานอภิญญา เคยเป็นถึงสังฆราช (เปรียญ ๑๘ ประโยค) ถึงชาตินี้ ท่านเลยมีของเก่าติดตัวมามาก จึงเกิดฌานทัศนะตอนบรรลุโสดาปัตติผลเมื่อ พ.ศ.๒๕๔๐

ยังไม่มีอรหันต์เกิดขึ้นมนโลกมากว่า ๑๔๐๐ ปีแล้ว อรหันต์องค์แรกที่จะเกิดขึ้นมาในยุคนี้ อาจจะเป็นคุณก็ได้ ใครจะรู้