คนแก่..นี้พูดไม่รู้เรื่อง..จริง...

ผมส่งเสริม..ชักชวน.ยินดี...กับคนอธิฐานเป็นนั้นเป็นนี้..ตรงไหน...ฮึ..คนแก่

พวกหลงสังขาร...วิปัสสนึกเอาตามใจ..

ก็แค่ไม่ตำนิ..และคุยกันเป็นปกติ..ก็เท่านั้นเอง...รึอโสกะเอาแต่จะพูดตำนิเขาไปเรื่อย..อย่างนี้..

ผมกำลังสงสัยว่า...คนที่จะไปพร้อมกับพระศรีอริยะ...กะ...อโสกะ..นี้...ใครจะไปนิพพานได้ก่อนกัน..นะ

ระวังใว้เหอะ..อโสกะ..พวกทำสัทธรรมปฏิรูป...ชอบบัญญัติศัพท์แปลกๆใหม่ๆ...ไม่รู้จะยาวไกลแค่ไหน..ก็ไม่รู้

ดูแลตัวเองให้มากๆ..ก่อนดีมั๊ย..อโสกะ??

หลงสังขารไปใหญ่.....ใครมีแผล...ใครเดือดร้อนรึ



แค่คุณอโสกะไม่มีเซ้น....แล้วมาคุยว่าถึงฌาน 4 นี้..ดูท่าจะฌานหลง..ซะละม้าง..

การใช้คำว่า..ดูท่า..นี้ให้เกียรติ์..นะเนี้ย..
เรื่อง...ไม่มีเซ้นต์..นี้...เห็นชัด ไม่รู้เล้ย..ว่า...แต่ละคนมีคุณธรรมอยู่ตรงไหน

โสดาบันนี้...อย่างน้อยจะรู้สึกได้เลยว่า...คนนี้กล่าวธรรมจากใจที่เป็นธรรมมั้ย..หรือว่าปากพูดธรรมะไปอย่างนั้น ๆ แหละ..ข้างในไม่มีอะไร..อย่างนี้เป็นต้น....
(ด้วยเหตุนี้...คนมีธรรม..จะกราบคนก็กราบถูกคนถูกธรรม...หรือที่เรียกว่า..ธรรมะจัดสรร )

ถ้าเก่งมากกว่านี้....ก็รู้ได้ว่า..คนที่กำลังพูดด้วย...อยู่ตรงไหนระหว่างทางเข้าถึงความเป็นอริยะ..กำลังบำเพ็ญบารมีอะไร..กำลังทำข้อสอบข้อไหนอยู่....พอรู้แล้ว...มันก็เฉยได้..อุเบกขาได้...ไม่ไปวุ่นวาย..โวยวาย...สงสัยว่าทำไมไม่เอานิพพานในชาตินี้วะ..อะไรอย่างนี้เป็นต้น

อาการทะเล้อทะล่าออกไปรับรองคุณธรรมของใครเพียงแค่คนนั้นพูดถูกใจ..ใช้คำถูกใจ..ดับไปต่อหน้าต่อตา..อะไรทำนองนี้....จึงมันไม่เกิดขึ้นแน่

รู้ใจตัวเองมากเท่าไร..อาการรู้ใจคนอื่นมันเป็นผลผลอยได้ไม่ต้องไปหัดอะไร
รู้ใจตัวน้อยเท่าไร....อาการหลงสังขารตนก็มากตาม

ยิ่งอโสกะพูดมากเท่าไร....คนมีธรรมเขาก็เห็นชัดเจนมากเท่านั้น

อันนี้ฝากใว้ให้ดูตัวเองก้อแล้วกัน..ไม่ใช่การประจานดีสเครดิตอะไร...นะ

การใช้คำว่า..ดูท่า..นี้ให้เกียรติ์..นะเนี้ย..
เรื่อง...ไม่มีเซ้นต์..นี้...เห็นชัด ไม่รู้เล้ย..ว่า...แต่ละคนมีคุณธรรมอยู่ตรงไหน

โสดาบันนี้...อย่างน้อยจะรู้สึกได้เลยว่า...คนนี้กล่าวธรรมจากใจที่เป็นธรรมมั้ย..หรือว่าปากพูดธรรมะไปอย่างนั้น ๆ แหละ..ข้างในไม่มีอะไร..อย่างนี้เป็นต้น....
(ด้วยเหตุนี้...คนมีธรรม..จะกราบคนก็กราบถูกคนถูกธรรม...หรือที่เรียกว่า..ธรรมะจัดสรร )

ถ้าเก่งมากกว่านี้....ก็รู้ได้ว่า..คนที่กำลังพูดด้วย...อยู่ตรงไหนระหว่างทางเข้าถึงความเป็นอริยะ..กำลังบำเพ็ญบารมีอะไร..กำลังทำข้อสอบข้อไหนอยู่....พอรู้แล้ว...มันก็เฉยได้..อุเบกขาได้...ไม่ไปวุ่นวาย..โวยวาย...สงสัยว่าทำไมไม่เอานิพพานในชาตินี้วะ..อะไรอย่างนี้เป็นต้น

อาการทะเล้อทะล่าออกไปรับรองคุณธรรมของใครเพียงแค่คนนั้นพูดถูกใจ..ใช้คำถูกใจ..ดับไปต่อหน้าต่อตา..อะไรทำนองนี้....จึงมันไม่เกิดขึ้นแน่

รู้ใจตัวเองมากเท่าไร..อาการรู้ใจคนอื่นมันเป็นผลผลอยได้ไม่ต้องไปหัดอะไร
รู้ใจตัวน้อยเท่าไร....อาการหลงสังขารตนก็มากตาม

ยิ่งอโสกะพูดมากเท่าไร....คนมีธรรมเขาก็เห็นชัดเจนมากเท่านั้น

อันนี้ฝากใว้ให้ดูตัวเองก้อแล้วกัน..ไม่ใช่การประจานดีสเครดิตอะไร...นะ

.... [๑๔๗๑] ดูกรอานนท์ ข้อที่บุคคลเกิดมาเป็นมนุษย์แล้วพึงกระทำกาละ มิใช่เป็นของ
น่าอัศจรรย์ ถ้าเมื่อผู้นั้นๆ กระทำกาละแล้ว เธอทั้งหลายพึงเข้ามาหาเราแล้วสอบถามเนื้อความ
นั้น ข้อนี้เป็นความลำบากของตถาคต

เพราะฉะนั้นแหละ เราจักแสดงธรรมปริยายชื่อธรรมาทาส(แว่นส่องธรรม)
ที่อริยสาวกประกอบแล้ว เมื่อหวังอยู่ พึงพยากรณ์ตนด้วยตนเองได้ว่า เรามี
นรก กำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ปิตติวิสัย อบาย ทุคติ วินิบาต สิ้นแล้ว เราเป็นพระโสดาบัน
มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า.

[๑๔๗๒] ดูกรอานนท์ ก็ธรรมปริยายชื่อธรรมาทาส ที่อริยสาวกประกอบแล้วเมื่อหวังอยู่พึงพยากรณ์ตนด้วยตนเองได้ว่า เรามีนรก กำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ปิตติวิสัย อบาย ทุคติ วินิบาต สิ้นแล้ว เราเป็นพระโสดาบัน
มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า เป็นไฉน?

อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้าว่า
แม้เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ
ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มี
ผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม

ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระธรรมว่า พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว
อันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อันวิญญูชน
พึงรู้เฉพาะตน

ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระสงฆ์ว่า พระสงฆ์สาวกของ
พระผู้มีพระภาค ปฏิบัติดีแล้ว ปฏิบัติตรง ปฏิบัติเป็นธรรม ปฏิบัติสมควร คือ คู่แห่งบุรุษ ๔
บุรุษบุคคล ๘ นี่พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค ผู้ควรของคำนับ ควรของต้อนรับ ควรของ
ทำบุญ ควรทำอัญชลี เป็นนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า

ประกอบด้วยศีลที่พระอริยเจ้าใคร่แล้ว ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท
วิญญูชนสรรเสริญ อันตัณหาและทิฏฐิไม่ลูบคลำแล้ว เป็นไปเพื่อสมาธิ

นี้แล คือ ธรรมปริยายชื่อธรรมาทาส ที่อริยสาวกประกอบแล้ว เมื่อหวังอยู่ พึงพยากรณ์ตนด้วยตนเองได้ว่า เรามีนรก กำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ปิตติวิสัย อบาย ทุคติ วินิบาต สิ้นแล้ว เราเป็นพระโสดาบัน
มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า.

[๗๔๗] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น ท่านพระพาหิยะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอพระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่
ข้าพระองค์ ซึ่งข้าพระองค์ได้ฟังแล้ว จะพึงเป็นผู้หลีกออกจากหมู่ อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความ
เพียร มีใจเด็ดเดี่ยวเถิด

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพาหิยะ เพราะฉะนั้น เธอจงชำระเบื้องต้นในกุศลธรรมให้บริสุทธิ์เสียก่อน
ก็อะไรเป็นเบื้องต้นของกุศลธรรม คือศีลที่บริสุทธิ์ดี และความเห็นอันตรง.

[๗๔๘] ดูกรพาหิยะ เมื่อใดแล ศีลของเธอจักบริสุทธิ์ดี และความเห็นของเธอจักตรง
เมื่อนั้น เธอพึงอาศัยศีล ตั้งมั่นในศีล แล้วเจริญสติปัฏฐาน ๔

สติปัฏฐาน ๔ เป็นไฉน?
ดูกรพาหิยะ เธอจงพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัด
อภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ ... พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ ...
พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสใน
โลกเสีย

เมื่อใด เธออาศัยศีล ตั้งมั่นอยู่ในศีลแล้ว จักเจริญสติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้ อย่างนี้
เมื่อนั้น เธอพึงหวังความเจริญในกุศลธรรมทั้งหลายได้ทีเดียว ตลอดราตรีหรือวันที่จักมาถึง ไม่มี
ความเสื่อมเลย.


[๗๔๙] ครั้งนั้น ท่านพระพาหิยะชื่นชม อนุโมทนา ภาษิตของพระผู้มีพระภาค
แล้วลุกจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณแล้วหลีกไป ท่านพระพาหิยะ
หลีกออกจากหมู่อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยว ไม่นานนักก็กระทำให้แจ้ง
ซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม ที่กุลบุตรทั้งหลายออกบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น
ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่
ควรทำทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี และท่านพระพาหิยะเป็นพระอรหันต์องค์
หนึ่งในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย.

:b32:

จะพูดว่า..ใจสงบแล้วจะเห็นธรรมเองอัตโนมัติ...
เข้าใจนะหมายถึงอะไร

หรือแม้จะพูดว่า...ใจสงบแล้วให้พิจารณาธรรม....
ก็เข้าใจ

แต่ไม่รู้ว่า...ลูกศิษย์ที่เอามาโพสต์...จะเข้าใจถูกมั้ย..นะซิ

อาจเข้าใจมากกว่าคนพูด...ก็ได้