ทิพยจักษุ เห็นรูปได้
เป็นอภิญญาอย่างหนึ่ง เป็นเรื่องของปัญญา รู้อารมณ์ได้เป็นพิเศษ

ทิพยจักษุ เป็นจักขุ แต่ไม่ใช่ จักขายตนะ
ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก ต้องให้นักอภิธรรมมาตอบครับ

คุณ Fame ลืมอะไรไปอย่างหรือเปล่า?

ทุก ๆ วิญญาณที่เกิด...รู้ได้ที่ไหน

ที่ไหนครับ

รู้ได้ที่...เรา

1+9=10,2+5+3=10, 13-2-1=10 ,20/2 =10 , 5*2=10 ฯลฯ ที่ผลมันทำให้ได้เท่ากับ 10
มันพอจะเทียบเคียงกับการเข้าถึงนิพพานได้มั้ย หากนิพพาน =10 วิธีการที่จะได้คำตอบ =10 นั้นมีหลายวิธีนัก แล้วแต่ใครจะพบวิธีนั้น
ควรไม่ควรแล้วแต่พิจารณา ครับ

"เพราะตัณหาสิ้นไปโดยประการทั้งปวง จึงนิโรธด้วยคลายออกได้ไม่มีเหลือ นั่นแหละคือนิพพาน สำหรับภิกษุผู้นิพพานแล้วนั้น เพราะไม่ถือมั่น ภพใหม่จึงไม่มี"

(ขุ.อุ.25/84/122)

ภาวะสิ้นกิเลส หรือหมดตัณหา หรือสิ้นราคะ โทสะ โมหะ ที่ทำให้ดำเนินชีวิตสัมพันธ์กับโลกภายนอกอย่างไร้โทษ ไร้ทุกข์ เป็นสุข ซึ่งบรรลุอรหัตผลเป็นจุดกำหนด เรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพาน

ภาวะที่หมดความผูกพันธ์กับขันธ์ 5 พ้นจากการปรุงแต่ง ปราศจากภพ หรือไม่มีภพใหม่สืบต่อไปอีก ซึ่งประจักษ์ภายในจำเพาะตัว มีความจบสิ้นแห่งชีวิตในโลกเป็นจุดกำหนด เรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพาน

การสนทนาธรรม ที่ดี

เช่นนั้น มีความเห็นอย่างนี้ว่า
การสนทนาธรรม พึงสนทนาใน ลักษณะ ของ กถาวัตถุ 10 ประการ ซึ่งพระพุทธองค์ทรงแนะนำให้สาวกทั้งหลาย สนทนากันเพื่อประโยชน์ เพื่อความดับเย็น อันไม่ใช่ ดิรัจฉานกถา

กถาวัตถุ 10 ประการ พร้อมคำแปลที่มีผู้เรียบเรียงไว้มีดังนี้

1. อปฺปิจฺฉกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความปรารถนาน้อย
2. สนฺตุฏฐิกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้สันโดษ
3. ปวิเวกกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้สงัด
4. อสํสคิคกถา ถ้อยคำชักนำไม่ให้ระคนด้วยหมู่
5. วิริยารมฺภกถา ถ้อยคำชักนำให้ปรารภความเพียร
6. สีลกถา ถ้อยคำชักนำให้ตั้งอยู่ในศีล
7. สมาธิกถา ถ้อยคำชักนำให้ทำใจให้เป็นสมาธิ
8. ปญฺญากถา ถ้อยคำชักนำให้เกิดปัญญา
9. วิมุติติกถา ถ้อยคำชักนำให้ทำใจให้พ้นจากกิเลส
10.วิมุตติญาณทสฺสนกถา ถ้อยคำชักนำให้เกิดความรู้ความเห็นในการพ้นจากกิเลส.

ถ้าอ้างอิงพระไตรปิฏก ก็คลิกตามลิงค์นี้
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=3035&Z=3063&pagebreak=0

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖
อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต
วัตถุกถาสูตรที่ ๑

สาธุ สาธุ สาธุ

สำหรับผู้ฝึกปฎิบัติธรรมทั้งหลายครับ
http://www.tamdee.net/main/read.php?tid-418.html

สำหรับชาวบ้านที่ไม่มีเวลาว่างพอจะมาทำกรรมฐานแล้ว จะทำอย่างไร ? ข้อนี้ถ้ากล่าวอย่างสั้นๆ และตรงๆ ก็คือว่าต้องอาศัยวิธีปฏิบัติลัดดังบรรยายมาแล้วทั้งหมด อันจะนำไปสู่ผลอย่างเดียวกัน คือการควบคุม "ตัวเรา-ของเรา" เรื่อยไปจนกว่าจะดับมันได้โดยเด็ดขาดในที่สุด โดยการถือหลักว่าจะไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น หรือว่าไม่มีอะไรที่น่าเข้าไปเอา หรือเข้าไปเป็นด้วยความยึดมั่นถือมั่น ข้อนี้หมายความว่า แม้เราจะมีอะไร หรือเป็นอะไรอยู่ ก็ให้มีหรือเป็นแต่สักว่าตามโลกสมมติหรือตามกฏหมาย อย่าไปมีหรือไปเอาหรือไปเป็นเข้าด้วยชีวิตจิตใจ หรือด้วยความยึดมั่นถือมั่น คอยควบคุมตัวเองให้มีความระลึกหรือมีสติสัมปชัญญะเช่นนี้อยู่เสมอ นี้เรียกว่า การเป็นอยู่ที่ถูกต้องอยู่ทุกลมหายใจเข้า-ออก

การเป็นอยู่อย่างถูกต้องอยู่ทุกลมหายใจเข้า-ออกชนิดนี้ มันเป็นการตัดอาหารของกิเลส ทำให้กิเลสไม่ได้รับอาหารเลยทั้งที่เราก็ไม่มีความยุ่งยากลำบากแต่ประการใด ดุจ "เลี้ยงแมวเท่านั้น หนูก็หมดไปเอง" โดยที่เราไม่ต้องยุ่งยากอะไรกับหนู จึงถือว่าเป็นวิธีลัดและแน่นอนที่สุด ในการที่จะกำจัดสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา แล้วคนแก่ที่ไม่รู้หนังสือก็ปฏิบัติได้ เพราะเป็นตัวการปฏิบัติที่แท้จริง มีผลประเสริฐกว่าการปฏิบัติของพวกมหาบาเรียญ ที่ความรู้ท่วมหัวแต่เอาตัวไม่รอด ซึ่งมีอยู่ทั่วๆ ไปมากมาย

ท่านพุทธทาส