คุณ nong ต้องการเจริญสติและปัญญาแบบนั้นต่ออีกมั้ย เพื่อที่ว่า สติปัญญาจะได้งอกงามขึ้นอีก

[bอิทธิบาท 4





คำว่า อิทธิบาท แปลว่า บาทฐานแห่งความสำเร็จ หมายถึง สิ่งซึ่งมีคุณธรรม เครื่องให้ลุถึงความสำเร็จตามที่ตนประสงค์ ผู้หวังความสำเร็จในสิ่งใด ต้องทำตนให้สมบูรณ์ ด้วยสิ่งที่เรียกว่า อิทธิบาท ซึ่งจำแนกไว้เป็น ๔ คือ


๑. ฉันทะ ความพอใจรักใคร่ในสิ่งนั้น
๒. วิริยะ ความพากเพียรในสิ่งนั้น
๓. จิตตะ ความเอาใจใส่ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น
๔. วิมังสา ความหมั่นสอดส่องในเหตุผลของสิ่งนั้น

ธรรม ๔ อย่างนี้ ย่อมเนื่องกัน แต่ละอย่างๆ มีหน้าที่เฉพาะของตน

ฉันทะ คือความพอใจ ในฐานะเป็นสิ่งที่ ตนถือว่า ดีที่สุด ที่มนุษย์เรา ควรจะได้ ข้อนี้ เป็นกำลังใจ อันแรก ที่ทำให้เกิด คุณธรรม ข้อต่อไป ทุกข้อ

วิริยะ คือความพากเพียร หมายถึง การการะทำที่ติดต่อ ไม่ขาดตอน เป็นระยะยาว จนประสบ ความสำเร็จ คำนี้ มีความหมายของ ความกล้าหาญ เจืออยู่ด้วย ส่วนหนึ่ง

จิตตะ หมายถึงความไม่ทอดทิ้ง สิ่งนั้น ไปจากความรู้สึก ของตัว ทำสิ่งซึ่งเป็น วัตถุประสงค์ นั้นให้เด่นชัด อยู่ในใจเสมอ คำนี้ รวมความหมาย ของคำว่า สมาธิ อยู่ด้วยอย่างเต็มที่

วิมังสา หมายถึงความสอดส่องใน เหตุและผล แห่งความสำเร็จ เกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ให้ลึกซึ้งยิ่งๆ ขึ้นไปตลอดเวลา คำนี้ รวมความหมาย ของคำว่า ปัญญา ไว้อย่างเต็มที่



][/b]นี่เป็นแนวทางการปฏิบัติขั้นต้นของดิฉันในตอนนี้เจ้าค่ะต้องขอบคุณคุนโฮที่เสนอแนวทางขั้นแรกสำหรับผู้ปฏิบัติใหม่อย่างดิฉัน(แอบฟังตอนที่ถกธรรมกัน) ส่วนคุนกรัชกายก็พยายามต่อไปเพื่อให้เข้าถึงกระแสธรรมนะเจ้าค่ะ(โสดาบัน)ดิฉันพึ่งปฏิบัติแต่ถ้าเข้าถึงกระแสธรรมก่อนดิฉันก็หลุดพ้นไปนิพพานก่อนนะเจ้าค่ะ

phom phud dai kham diew wa khun kachkay don long bhumi law
khao mai dai fang khun rok

khotos dauy tee phim chennee

อ้างคำพูด:
ถามตัวคุณกรัชกาย ทุกวันนี้คุณอยู่กับความสุข หรือทุกข์ละเจ้าค่ะ


สุขก็ดี ทุกข์ก็ตาม เป็นเพียงเวทนา (สุขเวทนา ทุกขเวทนา) เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ดังที่ยกพุทธพจน์วางก่อนหน้าแล้ว

ตอบแบบนี้ยังคลุมเคลือและยังไม่ชัดเจนพอ ในชีวิตประจำวันของคุนกรัชกาย สุขเวทนาเกิดขึ้นจากอะไร ทุกขเวทนาเกิดขึ้นจากอะไร เล่ารายละเอียดให้คนอื่นฟังด้วยจะได้รู้ว่าคุนกรัชกายปฏิบัตแล้วเข้าใจคำว่า สุขเวทนาและทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นกับตัวคุนกรัชกายในวิถีชีวิตเป็นเช่นไร เพื่อเป็นแนวทางการปฏิบัติของผู้ที่ศึกษาและปฏิบัติใหม่เอาไว้เป็นแนวทาง เพราะแค่ตัวหนังสือคำสอนที่เอามาวางพรืดแล้วให้อ่านบางครั้งอาจจะยากเกินความเข้าใจของคนทั่วไปเพราะฉะนั้น ต้องสามารถอธิบายเหตุปัจจัยของการเกิด ทุกขเวทนาและสุขเวทนาของตัวคุนกรัชกายให้ได้รับรู้ด้วย เหมือนที่ดิฉันอธิบายว่า ดิฉันเห็นทุกข์กับสิ่งที่อยู่รอบตัว คำตำหนิ ติเตือน ก่อให้เกิด สติและปัญญา คุนกรัชกายต้องตอบดิฉันได้เช่นกันว่าสิ่งรอบตัวคุนคืออะไรที่ทำให้เกิดเวทนา

โฮะ...โฮะ....ใครจะถึงกระแสธรรมใครจะบรรลุโสดาบันกันหนอ ไม่ได้กล่าวส่อเสียดใครนะขอรับ ต่อให้เรียนรู้ธรรมสักร้อยหมวด ก็ไม่มีทางเข้าถึงกระแสธรรมได้ เหตุเพราะ ตามหลักพระไตรปิฎกที่มีอยู่ เป็นหลักวิธีทีซ่อนหลักวิธีที่แท้จริงเอาไว้ อีกชั้นหนึ่ง และ

[b]หลักวิธีในพระไตรปิฎก ส่วนใหญ่ก็เป็นเพียง วิธีการชั้นพื้นฐาน และเป็นเพียงคำบอกเล่าถึง ผลแห่งการปฏิบัติ และหรือ ซ่อนวิธีการบางอย่างบางวิธีการที่ง่ายเอาไว้ ไม่ใช่มรรคหรือหนทางที่ครบถ้วน ถึงแม้ว่าจะมี มรรค อันเป็นองค์ ๘ สอนอยู่ ก็เป็นการสอนแบบด้านเดียว ไม่ใช่เป็นการสอนแบบครอบคลุม ไม่มีใครรู้ความลับเหล่านั้นได้อย่างแน่นอน

[/b] ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าจะสอนให้ในบางเรื่อง ในบางอย่าง ก็ใช่ว่าจะสามารถคิดพิจารณาหรือฝึกปฏิบัติได้โดยง่าย ต้องใช้เวลา ต้องมีสภาพสภาวะจิตใจที่เป็นกุศล ต้องขยันหมั่นทบทวนอยู่เป็นนิจ ไม่ใช่ไปหลงในคำหวาน ไม่ใช่ไปหลงในคารมคมคาย ตายไปเยอะแล้ว พวกที่ชอบหลงนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คุนดินพูดว่า"ผมพูดได้คำเดียวว่า คุนกรัชกายดันลองภูมิแล้วเค้าไม่ได้ฟังคุณหรอก ขอโทษด้วยที่พิมเช่นนี้"ทำไมดิฉันจะไม่ทราบละเจ้าค่ะ แต่เห็นคุนกรัชกายขอร้องดิฉันให้ชี้แนะแนวทางการ เจริญสติแลปัญญา สังเกตุจากกระทู้ที่ขอร้องอ้อนวอนอยู่2ครั้งทำให้ดิฉันใจอ่อนดิฉันก็ต้องสนองเจตนารมของคุนกรัชกายในฐานะกัลยามิตรเจ้าค่ะ

ถามแนวทางการปฏิบัติ ว่าลองภูมิอีก คิดกันไปคนละแนวนิ

ธรรมชาติมันก็ทำงานของมัน เราจะไปพวงกับมันทำไม รู้แล้วปล่อย เราแค่รู้ว่าเอออ้อ นี่สุขน่ะ เอออ้อ นี่ทุกข์น่ะ ไม่เห็นมีอะไรในกอไผ่

มีตัวอย่างสภาวธรรมจากผู้ปฏิบัติกรรมฐานคนหนึ่ง เขาติดอยู่ ติดตรงไหน เพราะอะไรจึงติด ฯลฯ ลงเทียบเคียงไว้งั้นแหละ

ลงพุทธพจน์บ้าง เห็นว่าเกี่ยวกับวิธีเจริญสติและสัมปชัญญะ (หรือปัญญา)


“ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุมีสติ (คือ ปฏิบัติตามหลักสติปัฏฐาน 4 ) มีสัมปชัญญะ (คือสร้างสัมปชัญญะในการยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ เป็นต้น) ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่อย่างนี้

ถ้าเกิดเวทนาที่เป็นสุขขึ้น เธอก็รู้ชัดอย่างนี้ว่า เวทนาทที่เป็นสุขนี้ เกิดขึ้นแล้วแก่เรา ก็แล เวทนานั้นอาศัยปัจจัยจึงเกิดขึ้น มิใช่ไม่อาศัยอะไรเลย อาศัยอะไร ? ก็อาศัยกายนี้เอง ก็กายนี้ เป็นของไม่เที่ยง เป็นของปรุงแต่ง อาศัยเหตุเกิดขึ้น แล้วสุขเวทนาซึ่งเกิดโดยอาศัยกายที่ไม่เที่ยง เป็นของปรุงแต่ง เป็นปฏิจจสมุปบันธรรมอยู่แล้ว จักเป็นของเที่ยงได้แต่ที่ไหน

เธอมองเห็นความเป็นสิ่งไม่เที่ยง ความเสื่อมสิ้นไป ความจางหาย ดับไป ความสลัดออกไปทั้งในกายและในสุขเวทนาอยู่ เมื่อเธอมองเห็น...อย่างนี้ ราคานุสัยที่มีในกายและในสุขเวทนา ก็จะถูกละเสียได้


“เมื่อภิกษุมีสติ มีสัมปชัญญะ...อยู่อย่างนี้ ถ้าเกิดเวทนาที่เป็นทุกข์ขึ้น เธอก็รู้ชัด...ปฏิฆานุสัยที่มีในกายและในทุกขเวทนา ก็จะถูกละเสียได้


“เมื่อภิกษุมีสติ มีสัมปชัญญะ...อยู่อย่างนี้ ถ้าเกิดเวทนาที่ไม่ทุกข์ไม่สุขขึ้น เธอก็รู้ชัด...อวิชชานุสัยที่มีในกายและในอทุกขมสุขเวทนา ก็จะถูกละเสียได้”


(สํ.สฬ.18/377/261)


พุทธพจน์นั่น ไม่เห็นมีอะไรซุกซ่อน เปิดเผยโล่งแจ้ง

ตามความเข้าใจของคุณ nong สติ กับ ปัญญา มีลักษณะอย่างไร

คุนกรัชกายเจ้าค่ะ ดิฉันคิดอยู่แล้วเชียวว่าเสวนากับคุนเนียะไม่ได้ทำให้เกิดประโยชน์ต่อตัวคุณเอาเสียเลย ป่วยการที่จะโต้แย้งดิฉันจะบอกคุนเป็นครั้งสุดท้ายนะไปอ่านข้อความที่ดิฉันตอบคุนไปทั้งที่ตัวคุนเองเป็นคนอ้อนวอนให้ดิฉันบอกว่าการเจริญสติปัญญาของดิฉัน ปฏิบัติอย่างไร แล้วที่ตอบดิฉันเกี่ยวกับสุขเวทนาทุกขเวทนาถ้าจะมาตอบแบบชี้โบ๊ชี้เบ๊ก็ไม่ต้องมาตอบหาสาระไม่ได้ คนปฏิบัติใหม่ไม่ได้เอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์แล้วเอาพุทธพจการเจริญสติปัญยามาวางพรืดให้ตัวคุนอ่านหรือผู้ใดอ่านไม่ทราบเจ้าค่ะ(ขนาดตัวคุนเองยังทำไม่ได้) คุนอ่านแล้วดิฉันหวังว่าคุนจะเจริญในสติปัญญามากกว่านี้นะเจ้าค่ะถ้าคุนทำได้จริงจะมาอ้อนวอนขอร้องดิฉันทำไมว่าปฏิบัติอย่างไร ดิฉันบอกแล้วไงว่าให้ไปหัดปฏิบัติบ้างปฏิบัติให้มันได้เท่าดิฉันก่อนแล้วค่อยมาถามดิฉันนะเจ้าค่ะ ขี้เกียจเสวนาด้วยแล้วเจ้าค่ะ

สติ กับ ปัญญา เป็นภาษาบาลี คุณนำมาพูด คุณเข้าใจความหมายของสองคำนั่นว่ายังไง สติ ปัญญา

หรือพูดๆไป สติปัญญาๆๆๆ ไหนลองบอกสิครับ สติ กับ ปัญญา ความหมายตามภาษาของเขาว่ายังไง จะมีการเจริญขึ้นด้วยการทำยังไง

ไม่ใช่พูดเป็นนกแก้วนกขุนทอง

กินนมนอนดีฝ่าเสียเวลาจริงๆ