ผมยังเลือกกินอยู่นะ เลือกตามที่มีและมีประโยชน์ แต่กินให้น้อย ประมาณว่าหามัตตัญญุตา จะ ภัตตัสมิง

ความพอประมาณในการบริโภค ผมใช้วิธีกินอย่างมีสติเมื่อเวทนาในการผัสสะระหว่างอาหารกับลิ้นเกิด

ก็ปล่อยเพราะเป็นธรรมดาของลิ้นเมื่อมีผัสสะย่อมมีเวทนา เปรี้ยว หวาน มันเค็ม อร่อย ไม่อร่อย ก็ดูมันเกิดดับที่ลิ้นนั่นแหละ แต่อย่าไปปรุงเป็นชอบ ไม่ชอบ เพราะไม่เช่นนั้นความคิดดิ้นรนจะตามมาเชียว

มองให้เห็นว่ารสชาติต่างๆที่เกิด มันเป็นธรรมชาติของลิ้นกับอาหารเมื่อมันมาเจอกัน เลี่ยงไม่ได้

แต่เวลาป่วยลิ้นมันก็เพี้ยนไปอีกอย่างแปลกดี และเวลากินตั้งใจกินเพื่ออยู่นะ

ถ้ากินเพื่ออร่อยละ สังเกตดูเวทนาเกิดมาก พลุ่งพล่าน คุมยาก

อร่อย ไม่อร่อย กับ ชอบ ไม่่ชอบ มันอันเดียวกันหรือป่าวท่าน