คุณอโศกรู้ตัวหรือไม่ว่า ตัวเองกำลังทำธรรมะให้เลอะเลือน ทำธรรมให้เลอะเทอะ รู้ตัวไหมหือ ปัดโธ่ ไม่รู้ของเขา แล้วนำของเขามาดัดแปลงให้ง่าย (ว่างั้น) ถ้าแบบนี้นะ ร้อยคน ได้ร้อยอย่าง เละขอรับ จนหาของเดิมไม่เห็น นี่แหละธรรมเลอะเลือนเข้าใจไหมขอรับ

ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็อย่างที่บอกบ่อยๆ คือ เริ่มต้นทำง่ายๆไปก่อน เช่น สวดมนต์ ทำวัตรเช้า-เย็น ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า ปิดทองฝังลูกนิมิต ปิดทองรอยพระบาท ทางสีกำแพงวัด-โรงเรียน ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า ฯลฯ

กรัชกายนี่ใช้ธรรมไม่สมควรแก่ธรรมเสียแล้ว

เวลาที่จะพูดธรรมเจาะลึก กลับมาชวนให้ดูกว้างๆ

แต่พอให้รู้กว้างๆ กลับมาแสวงหาธรรมเจาะลึก

เหมือนคนจิตไม่ตั้งมั่น

ทำไมไม่คุยกันเรื่องนี้ให้จบและทะลุปรุโปร่งเสียก่อนละครับแล้วจึงค่อยขยายไปรู้ 2-3-4....ไปทีละเรื่องๆตามลำดับ
ยังไม่ได้คุยถึงรายละเอียดที่น่าสนใจในเชิงปฏิบัติการกันเลย จะรีบมาพาให้เขวออกไปที่ไหนอีกล่ะ พ่อนักวิชาการใหญ่

อ้าว ก็บอกให้พูด "เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ วทามิ" ไง ว่าไปสิขอรับ ว่าไป

ปฏิบัติไหนบอกจะไปทำบนสวรร์ค์ไงล่ะ คิกๆๆ

หายอีก

เห็นข้อเขียนของอโศกแล้วนึกขำ คือ นึกถึงใครน้า..ที่ตอนนี้ไปสวดมนต์ทำวัตรดอยู่แจ้งวัฒนะ ที่ท้าพระเกษมดวลไมค์ พอเขารับคำท้า แน่ะๆก็ตะลิตติ๊ดชึ่งๆ คิกๆๆ

ได้ข่าวว่าทำตัวเป็นแก็งยากุซ่า
http://pantip.com/topic/31682530

เจตนาหังภิกขเว นั้นท่านเอาไว้อธิบายเรื่องการผิดศีล ไม่ใช่เอาไว้อธิบายเรื่องกรรมและวิบากโดยทั่วไป

ไม่เกี่ยวกับเรื่องสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมที่ตั้งเป็นกระทู้นี้

กรรมที่จำแนกสัตว์โลกให้เป็นไปนั้น มีกุศลกรรมและอกุศลกรรม
กุศลกรรมส่วนที่เป็นโลกียกุศลพากลับมาสู่ความเป็นมนุษย์ ไปสวรรค์ ไปพรหม

กุศลกรรมส่วนที่เป็นโลกุตรกุศลพาไปนิพพาน

อกุศลนั้น พาไปอบายภูมิทั้ง 4

เรื่องของกรรมและวิบากเขาเป็นอย่างนี้ กรัชกายมาชักใบให้เรือเสีย ทำผู้อ่านไขว้เขวไปหมด

การแสดงตนว่ามีภูมิรู้ดีภูมิรู้สูงส่งก็ควรตั้งกระทู้ขึ้นมาเองดีๆทีชวนใจผู้คนให้สนใจเข้ามาศึกษา อย่าได้เที่ยวไปยกตนข่มท่าน ระรานหาเรื่องชักใบให้กระทู้ผู้อื่นเสียหายอันเป็นลักษณะการขวางธรรม กรรมนั้นจะส่งเป็นวิบากที่หนัก ชักดึงตนให้ปฏิบัติธรรมเข้าถึงธรรมได้โดยยาก เป็นการสร้างอุปสรรคมาขวางทางตนเองโดยไม่จำเป็นนะครับ

ในเมื่อเห็นยังไงไหนลองอธิบายสิครับ ว่าเกี่ยวกับผิดศีลยังไงเอ้าาา

ผมคงไม่ยอมหลงประเด็นไปอธิบายเรื่องที่นอกประเด็นกระทู้ตามตำยั่วยวนของกรัชกายอีกแล้วหละครับ กรัชกายมักมาชักใบให้เรือเฉออกนอกทางอย่างนี้อยู่เรื่อย

มาคุยกันให้ลึกลงไปในเรื่องกรรมและวิบากที่ตั้งกระทู้ไว้นี้กันเถอะ พ่อนักวิชาการใหญ่

แน่ะ ก็พูดเองเนี่ย เนี่ย



เราก็ว่า ว่าไปสิ พอให้ว่า ก็พูดเสียว่า ไม่อธิบายนอกประเด็น...เอ้าตามใจว่าอะไรว่าตามกัน



อ้าว ไหนลองว่าไปสิ ลึกขนาดไหน กรรมวิบากที่ว่านั่นนะ่ ยกหลักมาแล้วคุยไปเอ้า เอาให้ลึกสุดๆเลยทีนี้

เริ่มต้นกันจากตื้นๆแล้วค่อยลึกกันลงไปตามลำดับนะครับ

ตัวอย่างเช่น สายวันนี้ ถ้าเรามีมโนกรรมหรือการกระทำทางใจ ผูกเงื่อนปมอะไรขึ้นมาสักอย่าง เช่น

เย็นนี้ฉันจะตั้งกระทู้ใหม่เรื่อง "เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง".....ภิกษุทั้งหลาย เจตนานั่นแหละคือกรรม

หลังจากนั้น วิบาก คือผลของมโนกรรมก็จะเกิดตามมาให้รับทันที...คือจะเกิตความ นึก คิด ปรุง ฟุ้งไปตามหัวข้อกระทู้ที่ตั้งใจไว้ ว่าจะต้องเขียนอย่างนั้น เรียบเรียงข้อความอย่างนี้ วางเค้าโครงเรื่องว่า อารัมภบทต้องเป็นอย่างนี้ กลางเรื่องเป็นอย่างนี้ สรุปท้ายเป็นอย่างนี้ วัตถุประสงค์ของกระทู้ต้องชี้ไปตรงนี้ ฯลฯ

นี่เป็นวิบากทางความคิดหรือวิบากทางใจ

หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาเย็นที่ตั้งใจไว้ ก็จะเกิดกายกรรมคือลงมือเปิดคอมพ์ เข้าอินเตอร์เนท เข้าเวบลานธรรมจักร เปิดหมวดสนทนาธรรมทั่วไป ตั้งกระทู้ใหม่ พิมพ์ข้อความจนจบโพสต์กระทู้

ทั้งหมดนี้เป็นกรรมใหม่ ที่ถูกกระทุ้งให้เกิดขึ้นมาได้ด้วยวิบากกรรมเก่า ที่ตั้งใจและผูกเงื่อนไว้ในจิตเมื่อตอนเช้า
อย่างนี้เป็นต้น

คุณอโศกว่าไป ว่าไปให้จบถ้อยกระบวนความเลยขอรับ จบเมื่อไรบอกด้วย จะได้ถาม

นายกรัด ไปเห็นลูกหมาพันธ์ชิตสุตัวเล็กๆ น่ารัก เกิดความอยากได้มาเลี้ยงไว้สักตัว เพื่อจะได้เชยชมความน่ารักให้อิ่มเอมเปรมใจ

วิเคราะห์ .......นี่ ตาเห็น ก็เกิด ตัณหา มี มโนกรรม

นายกรัดจึงไปคุยกับเจ้าของหมาขอแบ่งซื้อมาเลี้ยงสักตัว จนเจ้าของหมาจำใจต้องแบ่งขายให้นายกรัด 1 ตัว

วิเคราะห์.......นายกรัดก่อวจีกรรมและกายกรรมในเรื่องหมาต่อจนสำเร็จ ได้หมามาครอบครองสมใจอยาก
ตอนนี้กรรมครบองค์ 3 นายกรัดจึงต้องรับผล เสวยผล หรือวิบากแห่งกรรมอันนี้ทันทีคือ

หากรงใส่ หาที่ไว้ หาอาหาร เลือกชนิดอาหาร หรือมอบหมายงานให้ภรรยาหรือคนใช้ให้เลี้ยงดูหมาน้อยเพิ่มอีก 1 ตัว

วิบากแห่งกรรมซื้อหมาน้อยมาเลี้ยงจึงเกิดขึ้นซ้ำแล้วซำ้อีกเป็นภาระให้นายกรัดต้องเลี้ยงดูชีวิตหรือขันธ์ 5 อีก 1 กอง จนกว่ามันจะตายจากไป หรือทอดทิ้งมันไป

เลี้ยงหมาตัวหนึ่งนี่เป็นภาระไม่ใช่เล่นเลยเชียวนะ ใครเคยเลี้ยงหมาจะรู้ดี ยิ่งรักมากยิ่งทุกข์มาก าจนบางคนเลี้ยงปรนนิบัติหมาดีกว่าแม่ของตนเองเสียอีก อาบน้ำ เก็บขี้ เช็ดเยี่ยว จัดอาหารให้ ทำที่อยู่ให้ หรือเอามันนอนด้วย แต่งตัว ตัดขน ใส่ยา ใส่น้ำหอม อุ้มหรือจูงพาไปเที่ยว ไม่ได้เข้าห้างก็เพราะรักหมา จะไปเที่ยวไหนไกลๆหลายๆวันก็ไม่ได้ ห่วงหมา ฯลฯ

นี่คือกรรมและวิบากของกรรมในเรื่องหมา

ตอนหน้าค่อยเอาเข้าในเรื่องธรรมนะครับ
หลังจากนั้นค่อยวกกลับมาเข้าประเด็นตามกระทู้ กันต่อ

อ้าวๆๆ ดูซิขอรับ มาว่าเราคุยนอกประเด็นนอกกระทู้ พอเราบอกว่าไปกรรมวิบาก จบเมื่อไหร่บอก แน่ะๆ คิกๆๆ อโศกกลับชวนกรัชกายคุยเรื่องหมูหมากาไก่ไปโน่นเลย สงสัยอยากอยากกินข้าวโพดคั่วปีอปคอร์น พิลึกคนจริงๆเออ

บอกสิขอรับจะให้กรัชกายทำอะไร เลี้ยงอะไร เลี้ยงหมาก็ไม่ได้ เป็นกิเลส จะให้เลี้ยงเด็กมัธยมหรือขอรับ

แล้วมันเข้ากับ กัมมุนา วตตตี โลโก ยังไง หรอ

อโศกะก็อธิบายในเรื่องของกรรมและผลของวิบากกรรม เข้าใจง่ายออกและมองเห็นเป็นรุปธรรมด้วย อาไรกันพี่กรัชกายทำไมชอบชักใบให้เรือเสีย สงสัยอิตานี้อยากกินส้มตำแถมครกกับสาก